Vikan


Vikan - 22.09.1966, Side 39

Vikan - 22.09.1966, Side 39
Toni gefur fjölbreytileika Sama stúlkan. Sama permanentið. Ólíkt útlit TONI lifgar og gerir hár yðar meðfærilegt. Gerir yður kleift að leggja og greiða hár yðar hvernig sem þér óskið. Heldur lagningunni. Sama permanentið heldur hvaða lagningu sem er. Hér eru þrjár ólíkar hárgreiðslur, sem eru grundvallaðar á einu Toni. En þér getið greitt yður á tugi mismunandi vegu. Um Toni—Aðeins Toni hefur tilbúinn bindivökva. Engin fyrirhöfn. Tilbúið til notkunar í handhægri plastik flösku. Vefjið aðeins hárið upp á spólurnar og þrýstið bindivökvanum í hvern lokk. þér munið öðlast fullkomið Toni. Engar krullur. Engir stífir broddar. Toni gerir hár yðar mjúkt og skínandi. Auðveldar hárgreiðsluna. Reynið Toni. mælti til mín á þýzku og þýddi mál kerlingar. Kom þá á daginn, að þessi forynja taldi sig eiga rétt á sæti því, er ég hírðist í; kvaðst hafa keypt miða upp á það í Prag, en þangað reyndist lestin nú vera komin. Ég kvaðst á móti hafa öðlazt rétt á sætinu í Berlín, og hefði einhverntíma verið sú tíð, að fororðningar frá þeirri höfuðborg hefðu þótt fullgildar hér í landi. Við þetta svar komst kettan öll á hreyf- ingu og þótti mér nú sýnt, að hún myndi ekki draga lengur að gera mér sömu skil og Búlgör- unum. En í sömu svipan kom á vettvang lestarvörður einn, og var málið borið undir hann. — Berlin ja, sagði hann eftir að hafa litið á minn plássmiða og var ekki laust við lotningu í rómnum. Kvað hann upp þann úrskurð, að sætið bæri mér og engum öðrum. Ófreskjan gnöllr- aði einhverju að honum, en hann leit aðeins tómlátlega við henni og ansaði engu. Þetta var lítill maður, flatur í framan og óásjá- legur, en þó kunni hann ekki að hræðast þegar réttlætið var í húfi. Ég er viss um að hann hef- ur verið kominn af Jóhanni Húss. Sem sagt, þessi ógurlega kerl- ing varð að láta sig og gekk nú út ragnandi, en gamalmenni sín skildi hún eftir í klefanum hjá mér; hafði bara verið að fylgja þeim á stöðina. Af þeim lagði fnyk slæman, svo ég kaus eftir alltsaman að færa mig yfir í næsta klefa, sem var tómur. Svo ók lestin af stað og ég sá lítið af Prag, sem mér er þó sagt að sé ein fallegasta borg austan- tjalds. Þessi dagur var með þeim heit- ari, sem runnið höfðu það sum- ar og mikið sólfar í sveitum Bæheims og Móravíu. Landslag er þarna með svipuðu móti og algengast er í þeim löndum Evr- ópu, sem ég hef farið um: held- ur öldótt, skógar, þorp, akrar. Hér er móðurmoldin frjó og feit og veitir sonum sínum brauð af ærnu örlæti. Sumsstaðar sást fólk bogra við uppskerustörf á ökrum úti; annarsstaðar brá fyrir hópum verkamanna að vegagerð: breið andlit slavnesk og brúnir skrokkar, berir að beltisstað og smurðir í svita. Skömmu eftir að keyrt var af stað frá Prag, bættist mér sam- ferðakona í klefann, pólsk, bóka- vörður í Varsjá. Þetta var alúðleg kona greind og þótti mér all- gaman að ræða við hana, þótt þau orðaskipti yrðu að fara fram á þýzku ,sem við kunnum nokk- urnveginn jafnilla. Það var fjör og lyftingur í þessum kvenmanni og maður fann fljótt að hún var af þeirri manngerð, sem skoðar mótgang ekki endilega sem ó- gæfu og niðurbrot, heldur sem hluta af lífinu og réttir sig við hverja hrinu eins og seigur tein- ungur. Hún var örlítið gulleit á hörund eins og þarna er ekki óalgengt; sagði mér ýmisleg tíð- indi úr landi sínu. Hún hafði tekið þátt í frelsisbaráttu landa sinna á stríðsárunum og verið handtekin af Þjóðverjum og pynduð af þeim; ör á handlegg uppi við öxl, sem sýnilega var eftir djúpa und og ljóta, var til vitnis um það. Þeir höfðu endað með að dæma hana til dauða og snaran var þegar kom- in um háls hennar, er skyndilega var hætt við aftökuna. Læknir fangelsisins hafði gefið vottorð um, að hin dauðadæmda væri ó- létt, og mætti því lögum sam- kvæmt ekki aflífa hana fyrr en barnið væri fætt. En löngu áður en það kom í heiminn, höfðu nasistar verið reknir úr Póllandi. Ég spurði um álit hennar á nú- verandi stjórn lands hennar, en hún kom sér hjá að svara beint. — Stjórnarfarið hjá okkur getur verið svo og svo, sagði hún, — en í hjarta og sál — hún studdi krepptum hnefa á brjóst sér, — erum við alltaf Pólverjar. Og mátti á henni skilja, að það væri nú fyrir mestu. Hún spurði um ísland og kann- aðist við Laxness, sem nú virðist vera frægari en allt sem íslenzkt er, nema ef vera skyldu Loft- leiðir. Ég gat nefnt henni slatta af pólskum rithöfundum, sem ég hafði lesið eitthvað eftir og stór- hækkaði í áliti hjá henni við það. Félagsskapurinn í vagninum færðist allur í aukana þegar lest- in gerði stuttan stans í Bratislövu, sem er önnur stærsta borg lands- ins og höfuðborg Slóvakíu. Þá kom inn til okkar slæðingur af fólki, körlum og konum, Slóvök- um og Ungverjum. Þetta var gott og alúðlegt fólk og fljótt að kynn- ast; sýndi okkur. myndir af kornabörnum sínum og stofnaði af góðum vilja til viðræðna, sem urðu að vísu mjög takmarkaðar vegna skorts á tungumálakunn- áttu. Nú var keyrt austur eftir sléttu þeirri, sem liggur í Slóvakíu suð- VIKAN 39

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.