Vikan - 22.02.1968, Blaðsíða 40

Barnafatnaður. - Lífstykkja vara
- Undirfatnaður - Smávara -
Prjónagarn, mjög gott úrval.
Uerzlunin Ulllíll
Suðurveri - Simi 81920
(Á horni Hamrahllðar og Kringlumýrarbrautar)
v____________________________________________________;
og skrölti í konunni. Hún kem-
ur þama ferðmikil framan að
mér, en þegar eftir voru svona
fimmtíu sextíu faðmar á milli
okkar, þá snarbeygir hún af leið.
Hún kom svo nærri, að ég sá
hana svo sem ósköp þægilega.
Mér varð nú ekkert um þetta,
annars sagði fólkið að ég hefði
verið hvítur í framan, þegar ég
kom heim að Haukagili. En hvað
heldurðu að sé ekki, þegar ég
kem heim? Þá var kvenmaður,
sem hún fylgdi, háttaður í rúm-
ið mitt, Skinnpilsa var þá að
koma frá að fylgja henni. Ég
varð ekkert hræddur, en það eina
sem hún skildi eftir og ég hef
aldrei losnað almennilega við:
Mér er hálf illa við að vera einn
á ferð í tunglskini.
—- Sástu hana svo, að þú get-
ir lýst henni?
— Já, blessaður vertu, hún var
svona ekki meðalkvenmaður á
hæð, í víðu skinnpilsi. Það var
það, sem skrjáfaði í. Andlitslag
sá ég ekki, hún fór svo geyst,
svona til þess að gera. — En svo
í annað skipti, það var nú öllu
undariegra, en þá sá ég hana
ekki. Það háttaði svo til á Hauka-
gili, að það var kofi fyrir fram-
an fjósið, þar sem re'iðhestar
voru hafðir í. Það tók þrjá hesta,
en í þetta skipti var ekki nema
einn i því, skelfing þægur klár
en heldur smár. Ég var í fjósinu
þá og hirti líka hestinn.
Svo var það einn morgun í
góuiokin, að ég kem út í kofa
þegar ég er búinn að gefa í
fjósið, til að hygla klárnum. En
þá er þar enginn hestur. Ég
hugsa: Hver andskotinn, hef ég
gleymt að láta hann inn í gær-
kvöldi? Og lít svona ofan eftir.
það er nokkuð langt niður að
ánni, en ég sé hvar klárinn stend-
ur, niður undir á! Nú, ég trúi
ekki sjálfum mér, að ég hafi
ekki látið hann inn, og fer að
athuga þetta betur. Það var timb-
urþil að framan, og þar var kurl-
mölvuð glufa, þar sem klárinn
hafði brotizt út, ekki hærri en
svo sem þetta.
Og Konráð heldur fram hend-
inni svo sem í mittishæð. Svo
heldur hann áfram.
— Rétt í því að ég er að skoða
þetta, myndi þá ekki Jón heit-
inn Hannesson í Þórólfstungu
koma með hest, til að láta þama
inn! Jón var einn af þeim, sem
Skinnpilsa fylgdi oft á tíðum, og
þama hefur hún þurft að ryðja
kofann, áður heldur en hann kom.
En eftir þetta var hesturinn alltaf
viðbrigðinn og hálf varasamur,
þótt hann yrði ekki beinlínis fæl-
inn.
— Hvemig var nú afkoma
manna á þínum yngri árum?
— Yfirleitt finnst mér, að
menn hafi búið betur þá en nú.
Þetta var allt annað búskapar-
lag. Túnin voru náttúrlega miklu
minni, en þau spmttu mikið bet-
— Hugsaðu þér að ég var
næstum búinn að fyrirfara mér
hennar vegna fyrir tuttugu ár-
um!
— Halló, þér hafið gleymt að
borga!
— Já, en ég drakk líka til að
gleyma!
— Það er skemmtileg sýning
hjá okkur í skólanum í dag, Úlla
fékk verðlaun!
40 VIKAN 8- tbl-