Vikan - 09.05.1968, Blaðsíða 25

Fjölskyldan í stofunni: Andri, Ólaf-
ur og Svanhildur.
Svanhildur í eldhúsinu: „Þa8 er
gott að syngja yfir grautarpottun-
um".
og gömul dægurlög. En áhorfend-
urnir verða fljótt leiðir á að sjá
sömu mennina leika á sömu hljóð-
færin [ hverjum þættinum á fætur
öðrum. Eg sá strax eftir fyrsta þátt-
inn, að ég varð að finna upp á
einhverju til þess að auka fjöl-
breytnina. Við byrjuðum á því að
setja lög á svið, ef svo má að orði
komast; klæða okkur í alls konar
búninga og reyna að sprella svo-
lítið. Eg hef reynt að láta hvern
mann í hljómsveitinni gera eitthvað
og stöðugt meira og meira. Þetta
hefur tekizt miklu betur en ég þorði
að vona. Eg er farinn að halda, að
það blundi leikhæfileikar [ hverjum
einasta manni. Þegar búið er að
troða honum ( einhvern búning,
þá verður hann miklu djarfari og
hættir sér þannig hægt og hægt
út [ meira af þessu tagi. Sérstak-
lega hefur framkoma Svanhildar
komið á óvart. Hún er bersýnilega
fædd leikkona. Hún hefur enga til-
sögn hlotið, hvorki í sviðsframkomu
né leik.
— Og nú síðast fluttuð þig heilan
söngleik.
— Já, við höfum reynt að breyta
sem mest til f hverjum þætti. Og
síðasti þáttur var samfelld heild
með sérstökum persónum og ofur-
litlum söguþræði. Þetta er það
lengsta, sem við höfum þorað að
hætta okkur í áttina að leiklistinni.
— Og þú samdir flest lögin og
textana.
— Já, ég byrjaði fyrst á þvi' að
semja grindina, þá nokkra texta og
síðan lögin á eftir. Þannig kom
þetta hvað af öðru, smátt og smátt.
Ég vil taka það fram, að ég tel
mig ekki Ijóðskáld, þótt ég setji
saman texta öðru hverju. Það var
algjör tilviljun, að ég byrjaði að
fást við slíkt. Þegar ég lék með
KK-sextettinum forðum daga, vant-
aði einhverju sinni íslenzkan texta
við lag. Sá sem hafði tekið að sér
að semja textann brást svo að ég
hljóp í skarðið.
— Hvenær semurðu handritin að
þáttunum?
— Ég er nú þannig gerður, að
ég get ekki samið neitt með löngum
fyrirvara. Þótt ég fái hugmyndir
löngu áður en við byrjum að æfa
nýjan þátt, tel ég mér alltaf trú
um, að ég eigi eftir að fá miklu
betri hugmyndir sfðar. Þess vegna
sezt ég aldrei við ritvélina, fyrr
en naumur tími er til stefnu og ég
neyðist til þess.
— Hann er að þessu eldsnemma
á morgnana, skýtur Svanhildur inn
í um leið og hún færir okkur kaffi.
— Þá brunar ritvélin, svo að það
heyrist út á götu.
A meðan við drekkum kaffið,
nær Olafur Gaukur í sýnishorn af
umslagi um nýja plötu, sem hljóm-
sveitin hefur leikið inn á. A plöt-
unni eru meðal annars vinsæl lög
úr þáttunum. Þar er til dæmis æva-
gamalt lag í nýjum búningi, „Hann
bað mfn um daginn hann Bjössi á
Hól", hið vinsæla lag ,,Ef ég væri
ríkur'' úr söngleiknum „Fiddler on
the Roof", eitt lag úr „Skötuvfkinni"^^
og loks syngur Rúnar Gunnarsson
„Hann er að þessu eldsnemma á
morgnana. Þá brunar véiin svo að
heyrist út á götu."
nýtt, frumsamið lag.
— Við reynum að hafa lagaval-
ið sem fjölbreyttast, þannig að allir
finni eitthvað við sitt hæfi. Ég held,
að vinsældir hljómsveitarinnar
byggist mest á þvf, að við leikum
allar tegundir af dans og dægurlög-
um,— gamalt og nýtt. Stundum spil-
um við heilt kvöld, án þess að leika
eitt einasta gamalt lag. Og stund-
um gerum við hið gagnstæða: leik-
um eingöngu gömul lög, allt eftir
því hvað fólkið vill hverju sinni.
Það er ekki hægt að neita því, að
á sfðustu árum hefur orðið meiri
breyting á dægurlögum en nokkru
sinni fyrr, f rauninni alger bylting.
Og við reynum að vera f takt við
tfmann, án þess að gleyma fortfð-
inni; reynum að rata hinn gullna
meðalveg.
— Hvernig líkar þér bítlatónlist-
in?
— Fyrst í stað fannst mér hún
bæði léleg og hávaðasöm. En sfðan
frumbítlarnir brezku urðu heims-
frægir og meiri kröfur gerðar til
þeirra, hafa þeir lagazt. Og þeir
iioiffút':

VP' 7-Ir . '
18. tbi. VTKAN 25