Vikan - 09.05.1968, Blaðsíða 6

r
Af hverju -rFeJb-o-di-l-
GÓLFTEPPI Á STIGAHÚSIÐ?
af þv! að þau þykja fallegustu fiitteppin á markaðnum og hafa
reynzt mjög vel.
Stigahúsín í þessu nýja sambýlishúsi í
Reykjavík, ásamt fjöldamörgum öðrum sam-
býlishúsum, eru klædd FEBOLIT-gólftepp-
um.
Það er ótrúlegt, en satt að vegna mjög hag-
kvæmra samninga er náðst hafa við FEBO-
LIT-verksmiðjurnar eru teppin í dag ódýrari
en fyrir gengisfellingu.
*
Söluumboð í Reykjavík:
Innréttingabúðin,
Grensásvegi 3, sími 83430.
*
KlæSning hf.,
Laugavegi 164, sími 21444
og helztu teppa- og byggingavöruverzlanir um land allt.
*
FEBOLIT-umboSiS
VíOír riHbHisoi
Heildverzlun, sími 23115.
OMISSANDI HEIMIUSVINUR.
Kæra Vika!
Mig langar til að biðja
þig að setja þessar fáu lín-
ur í Póstinn þinn. Ég les
hann alltaf, sennilega af
þeirri ástæðu, að ég er
mjög forvitinfn um hagi
annarra. í Póstinum hafa
að undanförnu birzt tvö
bréf frá fólki, sem er hrein-
lega að drepast úr leiðind-
um; einmanaleikinn er að
sliga það. Ég varð mjög
hissa, þegar ég las þessi
bréf, ekki af því að ég vissi
ekki, að hér á landi er stór
hópur fólks, sem þjáist af
einstæðingsskap, heldur
hinu, að fólkið skyldi hafa
kjark til að skrifa þér um
svo viðkvæmt mál. Bæði
bréfin voru skrifuð í ein-
lægni og fullri hreinskini
og af brýnni þörf. En yfir-
leitt reynir einmana fólk
að leyna einstæðingsskap
sínum og vill að aðrir
haldi, að ekkert ami að því.
Að mínum dómi er það
virðingarverður kjarkur að
horfast í augu við þá stað-
reynd, að maður er ein-
mana og manni líður afar
illa, og reyna að ráða bót
á því ástandi. Ég tala af
nokkurri reynslu í þessum
efnum og einmitt þess
vegna settist ég niður til
að skrifa þér. Mig langar
til að spyrja: Hafa þessir
bréfritarar fengið sér sjón-
varp? Ef svo er ekki, þá
ættu þeir að gera það hið
fyrsta. Mitt líf hefur gjör-
breytzt síðan ég fékk mér
sjónvarpstæki. Þetta er ó-
Irúlegt undratækL Þegar
ég kom áður heim í her-
bergið mitt eftir að hafa
borðað kvöldverð á mat-
stofu, þá fann ég mest til
tómleika og einmana-
kenndar. En sí|öan sjón-
varpið kom, hefur herberg-
ið mitt fyllzt af lífi og
fjöri. Það er ekki amalegt
að fá svo margt fólk inn í
herbergið til sín á hverju
kvöldi. Auk þess að vera
skemmtilegt er sjónvarpið
fræðandi. Augu manns
opnast beinlínis fyrir um-
heiminum. — Og það sem
er mest um vert: maður
gleymir því að maður er
einn.
Að svo mæltu þakka ég
þér fyrir marga ánægju-
stund.
K. G.
OG FER AÐ GRÁTA . . .
Kæri Pósur-
Ég er eins og margar
aðrar alveg að deyja úr
ást. Ég er fimmtán ára og
í október var ég með
strák, sem er einu ári eldri
en ég. Og svo illa vill til,
að ég gat ekki gleymt hon-
um. Ég hugsa um hann
allan daginn og oft þegar
ég er lögzt til svefns á
koddann minn, fer ég að
gráta.
Þú segir kannski, að ég
sé of ung og ætti að geta
gleymt honum og náð mér
í einhvern annan. En ég
HEF náð mér í aðra, en
ekkert dugar. Ég get ekki
gleymt honum!
Það sem verst er af öllu
er, að ýmis atvik hafa gef-
ið mér góða von. En ekki
get ég lifað í voninni til
eilífðar. (Ég er nú þegar
búin að gera það í fimm
mánuði).
Þess vegna bið ég þig,
Póstur minn, að gefa mér
gott ráð — og það fljótt.
Pálína.
P. S. Þetta klassíska.
Kæra Pálína! Fimm
mánuðir eru ekki langur
tími í eilífðinni og það er
hægt að lifa í voninni í
anzi langan tíma. Þótt það
sé voða sárt að gráta út af
ástarsorg, þá veitir það
manni líka ofurlitla fró-
un. Sá dagur kemur, sann-
aðu til, að þú ferð að
skellihlæja í hvert skipti
sem þú hugsar til þess, að
þú skulir hafa GRÁTBE)
út af HONUM! — Þetta
klassíska er ekki sígilt hjá
þér.
SKEGGRÆTT UM SKEGG.
Kæra Vika!
Ég þakka allt gott efni
í blaðinu og vildi engu þar
breyta enda varla völ á
neinu betra. í vandræðum
mínum sný ég mér til yð-
ar.
Ég er nítján ára og er að
sjálfsögðu farinn að raka
mig. En sá hængur er á,
að skeggið vex ekki aðeins
þar sem það á að vaxa,
heldur alveg upp á kinn-
bein. Nú, ég freistast til
að strjúka það af, en þá
kemur barasta meira.
N
I
6 VDCAN 18-tbl-