Vikan - 09.05.1968, Blaðsíða 45

Framhald af bls. 17
— Ég vissi of mikið, svaraði
Barbara alvarlega. Hún neyddist
einfaldlega til að taka mig með.
— Vegabréfslausa? spurði
læknirinn. — Nei, ungfrú Mar-
sten, það er útilokað.
— Börn hennar voru skráð á
vegabréfið. Ég var klædd í
drengjaföt og gekk undir nafni
sonar hennar.
— En Lísa var vel gefið barn
á tíu ára aldri, sagði læknirinn.
— Það hljómar ekki beinlínis
sennilega að þér hafið fylgt bara
þegjandi með.
— Ég vildi fara með.
— Vilduð fara með? endurtók
hann. — Vilduð! endurtók hann.
— Þér verðið að fyrirgefa, ung-
frú Marsten, en ég á nokkuð erf-
itt með að trúa þessu. Ég get
þara ekki skilið af hverju þér
ættuð að látast vera Lísa, ef þér
eruð það ekki.
— Geturðu það ekki? spurði
Rick hæðnislega.
— En þekkið þér mig ekki?
Hún settist við hliðina á lækn-
inum. — Þér sáuð mig oft, þegar
ég var barn.
Hún sneri andlitinu að honum
og hafði ákafan hjartslátt, þegar
hann virti hana fyrir sér. Það
var áhyggjusvipur á vingjarn-
legu andliti hans, eins og hann
vildi gjaman trúa henni en gæti
það ekki.
— Ég veit það ekki, sagði
hann að lokum. — Barn breytist
mikið á ellefu árum. Það er að
vísu nokkur svipur — hárið og
augun....
Já, sannarlega. Rault hár
og græn augu eru ákaflega
óvenjuleg samstæða, sagði Rick
hæðnislega sem fyrr. Ég skal
vera svo tillitssamur að segja
ekki skoðun mína á þessari
kjökursögu, en ég verð því mið-
ur að vera svo grófur að biðja
um sönnun. Nöfn, heimilisföng,
skjöl.
— Ég er mjög hænd að kon-
unni, sem hugsaði um mig, sagði
hún, en ég veit að það sem hún
gerði er refsivert. Ég get ekki
framselt hana, það hljótið þér
að skilja, svo þér verðið að trúa
sögunni.
—- Sögu yðar, ungfrú Marsten,
hann hló hörkulega.
Hún hikaði andtartak og stökk
síðan út í kviksyndið. — Þið
getið spurt mig um hvað sem
þið viljið. Að vísu er langt um
liðið, en ég man enn ýmislegt
frá þessum tíma.
Læknirinn ræskti sig;
— Lísa litla lék sér oft við
!*SSB
Bragðið leynir sér ekki
MAGGI súpurnar frá Sviss
MAGGI súpurnar frá Sviss eru búnar til eftir upp-
skriftum frægra matreiðslumanna á meginlandinu,
og tilreiddar af bcztu svissneskum kokkum. Það er
einfalt að búa þær til, og þær eru dásamaðar af
allri fjölskyldunni. Reynið strax í dag eina af hinum
átján fáanlegu tegundum.
• Asparagus
• Oxtail
• Mushroom
• Tomato
• Pca with Smoketi Ham
• Chicken Noodle
• Cream of Chicken
• Veal
• Egg Macaroni Shells
• 11 Vegetables
• 4 Seasons
• Spting Vcgetable
SUPUR
FRÁ
SVISS
dóttur mína. Munið þér hvað hún
heitir?
— Ég man vel eftir Katarínu.
Ég man líka hvað ég var öfunds-
sjúk, þegar hún eignaðist bróð-
ur. Það var þá sem amma gaf
mér hvolp. Munið þið eftir litla
hvolpinum mínum, Voffsa? —
Kannske gerið þið það ekki. Ég
átti hann heldur ekki lengi. Það
var eitrað fyrir hann. Ég fann
hann dauðann í garðinum.
— Góður guð! Læknirinn
slrauk sér yfir höfuðið.
Það var grafarþögn í herberg-
inu. Hún teit á Rick Fraser og
sá sér til ákafrar ánægju að
hann starði á hana, eins og hún
hefði alll í einu fengið tvö höf-
uð.
— Viljið þið spyrja um eitt-
vhað fleira? spurði hún Ijúflega.
Hann svaraði ekki, en læknir-
inn svaraði hrærður: — Nei,
þetta er fyllilega nægilegt. Kæra,
litla barn, ég gel ekki sagt yður
hve glaður ég er. Ég vona að
þér fyrirgefið að ég trúði ekki
undir eins. Hann dró upp vasa-
klútinn og snýtti sér. — Að ég
skyldi eiga eftir að lifa þetta.
Hún gat ekki látið á móti sér
að líta ögrandi á Rick Fraser, en
í stað þess að vera eins og steini
lostinn, var hann enn mjög tor-
trygginn á svipinn.
— Annað hvort eruð þér
slungnari en ég hélt eða þá. ...!
Hann kom og tók undir hök-
una á henni, hélt andliti hennar
grafkyrru og virti það lengi fyr-
ir sér, svo sleppti hann henni.
— Hvernig í helvíti á maður
að gera sér grein fyrir því hvort
tvílug stúlka sé sama veran og
tíu ára barn var fyrir ellefu ár-
um? Lísa var fölur og ræfits-
legur krakki, litlaus og beinlín-
is ófríð. Ég get ekki séð neitt £
líkingu. .. . Og hegðun yðar . . .
sé saga yðar sönn. Hversvegna
hefðuð þér þá ekki hagað yður
eins og hver normal manneskja
hefði gert? Hversvegna eruð þér
að laumast hingað eins og þjóf-
ur í stað þess að koma hreinlega
fram sem barnabarn og erfingi
Ldy Macfarlane?
— Ég hafði engan áhuga fyrir
neins konar arfi, sagði hún. —
Ég hafði aldrei hugsað mér að
koma aftur. Líf mitt varð allt
öðruvísi á Nýja Sjálandi, miklu
hamingjusamara á allan hátt. Ef
amma hefði ekki orðið veik hefði
ég farið héðan aftur.
— Nei, auðvitað ekki. Það
liggur í augum uppi að lítil millj-
ón pund eða svo vekja ekki
áhuga yðar. En þetta snertir
einnig Lady Macfarlane og þeg-
ar hún verður frísk neyðist þér
til að sanna hver þér eruð.
— Látum hverjum degi nægja
sína þjáningu, svaraði- hún óljóst
18. tbi. VIKAN 45