Vikan - 20.06.1968, Blaðsíða 10

Þetta er venjulegur mánudags-
morgunn h|á Charles Taylor,
flugstjóra. Hann fær sér
gönguferð um hverfið með
hundinn sinn og af gömlum
vana lítur hann upp í heiðan himin-
inn. í dag a hann að fljúga frá
London til Astraliu — ferð, sem var
orðin honum að vana eftir öll þessi
ár í stöðu flugstjóra
Að þessu sinni verður ferðin að-
aðeins f|órar mínútur. Fjórar lengstu
og erfiðistu mínútur ævi hans.
Kona hans, Audrey, ekur honum
að vanda til flugvallarins og þar
fær hann sinn venjulega kveðju-
koss. Farþegarnir bíða í flughöfn-
inni.
— Ég er viss um, að eitthvað
kemur fyrir, segir Roberta Burke við
systur sína, þegar þær kveðjast. —
Svo gengur hún út að áætlunarvél-
inni til Ástralíu. Og eftir 12 mín-
útna seinkun hefur þessi stóra vél
sig á loft, Boeing 707, einkennis-
stafir WE (Whisky Echo), með 126
manns innanborðs. Fred Tragnell
teygir úr sér til að sjá út. Hann er
fimm ára og það er búið að selja
núsið þeirra í Kent því þau eru að
flytja til Astraliu. Stanley Thorpe
frá Cambridge heldur í hendina á
konunni sinni. í Ástralíu liggur tví-
tugur sonur þeirra meðvitundarlaus
eftir bílslys.
Klukkan er 26 mínútur yfir fjög-
ur. Tetími í Englandi og fremst í
farþegarýminu logar ennþá á skilt-
inu með Fasten Seat Belts og No
Smoking. Niðri á jörðinni ekur frú
Audrey Taylor frá flugvellinum.
Henni er létt í skapi. Maðurinn
hennar hefur í alvöru talað um að
hætta að fljúga.
Klukkan er 4,27 og vélin stefn-
ir móti sólu. 50 sekúndum síðar
heyrir Charles Taylor tvær dumbar
sprengingar og vélin hallast. Það
kviknar á rauða varnaðarljósinu sem
táknar eldsvoða og logatungurnar
standa úr þeim hreyflinum vinstra
megin, sem nær er eldsneytisgeym-
inum. Hann reynir að slökkva en
sjálfvirku slökkvitækin bregðast. í
farþegarýminu er allt rótt. Flugtaks-
spennan slaknar og ung stúlka
gægist út um glugga vinstra megin.
Hún sér annan hreyfilinn loga.
Hún hefur ekki flogið fyrr og held-
ur að þetta eigi að vera svona. Hún
horfir sem heilluð á leik sólskinsins
við vænginn þar til því lýstur niður
hjó henni að þetta séu eldslogar,
sem sleiki vélina utan og hún finn-
ur hitann leggja gegnum vélarbúk-
inn.
Frammi í flugklefa tekur Taylor
flugstjóri eldsnögga ákvörðun. —
Hann tekur helmings áhættu á
hvorn bóginn: Að bjarga þeim sem
um borð eru eða að þau farist öll.
Hann veit, að meðan vélin er á
lofti, eru þau tiltölulega örugg.
hinn mikli hraði hefur \ för með
sér, að eldurinn dreifist mjög hægt
og slokknar kannski alveg. Líklega
getur hann haldið vélinni lengi á
lofti, en því lengur, sem hún logar
á lofti, þeim mun meiri er sprengi-
hættan, þegar hann neyðist til að
lenda.
Hann hugsar hratt. Hann hefur
ekki nema sekúndur til umhugsun-
ar. Og þegar vélin stöðvast á jörðu
breiðist eldurinn út með ofsahraða.
Charles Taylor hóf flugmannsfer-
il sinn í Royal Air Force og flaug
þungum sprengjuflugvélum í stríð-
inu. En vandinn, sem honum er nú
á höndum, er þyngri en nokkur
þraut, sem hann varð að leysa í
stríðinu. Hann ákveður að lenda
eins fljótt og auðið er. En hvar?
Windsor höll glampar undir hon-
um. Bill og bíll á stangli á fáförn-
um úthverfagötum. Hvergi blettur
nógu stór fyrir þessa flugvél. Hann
flýgur í krappan sveig og sendir
BNSOGÞEGAR
TITANK FORST
I troðningnum missir
hún drenginn. Enginn
tekur eftir honum á
gólfinu. Honum er
sparkð til, stigið á
hann, og mökkurinn er
svo þykkur, að hún sér
hann ekki. Hún berst
móti þessu rennsli
fólks í örvæntingu, slær
um sig í blindu æði og
þreifar um gólfið þar
til hún finnur barnið.
I
Charles Taylor, flugstjóri.
10 VIKAN 24'tbl'