Vikan - 20.06.1968, Side 45

Dýrmætasti . . . .
Framhald af bls. 5.
arinnar. Þess vegna mun brátt
auðið að stytta vinnudaginn að
mun, og þá gefast indæl tæki-
færi að fegra og bæta lífið á
jörðunni, sigrast á sjúkdómum
og ellihrörnun og jafnvel að
bjóða dauðanum byrginn. Mun
ekki slíkt dásamlegt tilhlökkun-
arefni, þegar mönnunum lærist
að lifa í sátt og friði á jörðunni
og vinna saman að hugsjónum
og fyrirætlunum í stað þess að
berjast eins og dýrin í frumskóg-
inum? En getum við hneykslazt
á þeim, meðan maðurinn einn
drepur sina tegund af grimmri
kunnáttu eins og jafn ógeðugar
skepnur og maurar og rottur?
Tvennt er fegurst tilhugsun-
arefni — að sérhvert nýfætt barn
fái notið hæfileika sinna og að
ekkert gamalmenni gleymist
samfélaginu á elliárum. Milli
þessa er svo starfsaldurinn,
sæmd og skylda mannsins að lifa
þannig á jörðunni, að honum
leyfist að trúa á guð og eilífð-
ina.
Vandi framtíðarinnar verður
ekki brauðstritið. Tæknin mun
tryggja komandi kynslóðum ör-
ugga afkomu, þegar enginn ger-
ist þræll vinnunnar, en allir fá
notið gæfu og unaðar starfsins.
Þá fleygir vísindunum fram,
kunnáttunni, skipulaginu, sam-
hjálpinni. Hitt er tvísýnna, að
skynjun mannsins og tilfinning
þroskist á sama hátt. Þess er þó
von, og þá mun renna mikill
dagur.
Nýstúdentinn 17. júní er tákn
þess og fulltrúi, að íslendingar
vilji láta þvílíkan draum rætast.
Einstaklingi getur skjátlazt í
þeirri leit og sókn, en kynslóð-
inni ekki nema land okkar og
þjóð sæti trylltri reiði æðri
máttarvalda. Hún kemur ekki
til. Vissu þess sér maður spegl-
ast í brosandi augum æskunnar,
sem kveður menntaskólann sinn
á þjóðhátíðardaginn og gengur
fagnandi út í lífið og leyndar-
dóminn. Gott er að vita þann
auð — gullið í lófa framtíðar-
innar.
Helgi Sœmundsson.
Loftleiðir bjóða nú viðskiptavinum sínum meira sætarými, ríku-
legri veitingar í mat og drykk en áður, og aukinn hraða með hinum
vinsælu Rolls Royce flugvélum í ferðum milli íslands og Norður-
landa.
Brottfarartíminn frá íslandi er þægilegur, kl. 9.30, og síðasti dval-
ardagurinn í Kaupmannahöfn, Gautaborg eða Ósló fulinýtist áður
en haldið er aftur heim til íslands.
Svo segir í Limrum
Þorsteins Valdimarssonar:
„Vor öld verður kymtrcS aS endingu
þeir auglýsa þetta' ekki af hendingu.
ReyniS LoftleiSafluglak,
þá er ferS aSeins hugtak,
þvi þaS fcllur samati viS lendingu."
BiliS hefir verið breikkað milli sæt-
anna. Það eykur þægindin.
Nú fljúgum við á þrem klukkustundum
milli Keflavikur og Skandinavíu.
— og svo er gott að láta sig dreyma
stundarkorn áður en flugið er lækkað.
24. tbi. VIKAN 45