Vikan - 30.01.1969, Blaðsíða 19

Það er eklci nema liálft ár síðan 18
ára gömul stúlka að nafni Mary Hop-
kins gekk á milli borða í tómstunda-
klúbbi námuverkamanna í þorpinu Pon-
tardavve í Wales, söng þjóðvísur og lék
undir á gítarinn sinn. Nú er nafn hennar
í efsta sæti á vinsældalistum dægurlaga
um heim allan.
Fyrsta platan hennar, Those were the
days, sem fyrirtæki Bítlanna, Apple Re-
cords, gaf út, fór úr 23. í efsta sæti á að-
eins fjórum vikum. Það ýtti til hliðar
lagi sjálfra Bítlanna, Hey Jude.
Sömu sögu var að segja í Frakklandi,
Vestur-Þýzkalandi, Bandaríkjunum, ír-
landi og Norðurlöndunum. Nú er svo
komið, að táningarnir sitja um Mary
Hopkins hvar sem hún fer og biðja hana
um eiginhandaráritun, og henni berst
daglega mikill fjöldi bréfa frá aðdáend-
um sínum. Einn roskinn aðdáandi skrif-
aði henni og sagði, að hún væri „falleg-
asta stúlkan á öllum Bretlandseyjum“.
Og' George Harrison segir með föðurlegu
stolti: „Mary hefur til að bera alla þá
kosti, sem dægurlagasöngkona þarf að
hafa. Hún er fríð sýnum og hefur fall-
ega rödd. Hún syngur blátt áfram og
eðlilega og án nokkurrar áreynslu. Við
höfum ekkert á móti því, að hún skvldi
velta okkur lir fyrsta sæti vinsældalist-
ans, þvert á móti vorum við himinlif-
andi yfir því.“
Leið Mary Hopkins til frægðar og
frama lá meðal annars um tvo þekkt-
ustu. sjónvarpsþætti veraldar: Opport-
unity Knocks í brezka sjónvarpinu, en
í þeim þætti koma eingöngu fram nýir
og áður óþekktir skemmtikraftar, og
hinn fræga þátt Ed Sullivans í Banda-
ríkjunum. Frægðin og allur hamagang-
urinn sem henni fylgir virðist engin áhrif
hafa haft á Mary. Hún segir:
„Það er ekki hægt að búast við að öll-
um líki vel við mann, eða er það?“
Mary Hopkins er með sítt, ljóst hár
og skær og blá augu. Henni hefur verið
líkt við myndskreytingu við barnaævin-
týri. Og sagan um frægð hennar er líka
í rauninni ný saga um Oskubusku.
Hún minnist þess, er lnin fjögurra
ára gömul söng í kirkjukórnum heima í
þorpinu Pontardawe.
„Eg hef alltaf haft gaman af að
syngja,“ segir hún. „Mamma sat við pí-
anóið og’ svo sungum við öll, oftast sálma.
Slíkt er mjög algengt í Wales.“
Fyrir tveimur árum lærði hún upp á
eigin spýtur að leika á gítar. Hún lék
bæði í kirkjunni og skólanum. Og' eklci
leið á löngu, þar til hún tók að syngja
á laugardagskvöldum í tómstundaklúbb
5 tbl- VIKAN 19