Vikan - 13.02.1969, Blaðsíða 44

*
RAFHA-HAKA 500 er sérstak-
lega hljóðeinsnfíruð. — Getur
staðið hvar sem er án þess að
valda hávaða.
*
^iggpri en nokkur önnur
gagnvart forvitnum börnum og
unglingum.
Hurðina er ekki hægt að opna
fyrr f'n þeytivindan er STÖÐV-
UÐ og dælan búin aö tæma
véllna.
RAFHA-HAKA 500 þvottavélin yðar mun ávallt skila yöur full-;
komnum þvotti ef þér aðeins gætið þess að nota rétt þvottakerfi,(
þ.e. það sem við á fyrir þau efni er ér ætlið að þvo.
Með hinum 12 fullkomnu þvottakerfum og að auki sjálfstæðu
þeytivindu- og dælukerfi, leysir hún allar þvottakröfur yðar.
Þvottakerfin eru:
1. Ullarþvottur 30°. 7. Viðbótarbyrjunarþvottur 90°.
2. Viðkvæmur þvottur 40°. .8 Heitþvottur 90°.
3. Nylon, Non-Iron 90°. 9. Litaður hör 60°-.
4. Non-Iron 90°. 10. Stífþvottur 40°.
5. Suðuþvottur 100°. 11. Bleiuþvottur 100°.
6. Heitþvottur 60°. 12. Gerviefnaþvottui 40J.
Og að auki sérstakt kerfl fyrir þeytivindu og tæmingu.
HtfflB EB DBKIN HflNS NDA?
Það er alltaf sami leikurinn í henni Yndisfríð okkar. Hún hefur
falið örkina hans Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir góð-
um verðlaunum handa t>eim, sem getur fundið örkina. Verð-
launin eru stór konfektkassi, fullur af bezta konfekti. og fram-
leiðandinn er auðvitað Sælgætisgerðin Nói.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunin:
Regína G. Pálsdóttir, Langholtsvegi 80, Reykjavík.
Vinninganna má vltja í skrifstofu Vikunnar.
Nafn_____________________________________________
Heimlll
Örkin er á bls.
um geðjaðist ekki að neinum
erfiðleikum. Ef til vill hafði
hann gengið einum of langt....
Þessir samfundir uppi í skrif-
stofunni....
Þau stóðu hlið við hlið í lyft-
unni, og allt í einu fann hann til
léttis við þá hugsun, að frá og
með mánudegi yrði unnið í nýju
skrifstofunni. Engar ástarstund-
ir lengur. Búið. Hann hafði sam-
þykkt smá ævintýri, en fast
samband vildi hann ekki. Það
var kominn tími til að hann gerði
henni það ljóst.
Þegar hurðin féll að stöfum
og þau stóðu í litlu forstofunni,
lagði Evi handleggina ástríðu-
full um háls honum.
— Júrgen, sagði hún og leit-
aði vara hans með sínum, — til
þess að fá þig mundi ég gera
allt....
Smáþrusk gerði honum hverft
við. Nei, hugsaði hann, nei, nei..
Þetta hlýtur að vera heilaspuni,
reimleikar, slæmt spaug ... Jan-
ine getur þó ekki staðið....
En hún stóð þarna í brúnu
rúskinnskápunni sinni, í litlu
stígvélunum, ljóst hárið falið
undir húfunni, föl, ringluð, augu
hennar voru fjarræn og ókunn-
ugleg.
—■ Konan mín, sagði hann
eins og fáviti, — og þetta er ung-
frú ....
Þú getur sparað þér kynn-
inguna, tók Janine fram í fyrir
honum. — Eg veit þetta allt,
Jurgen. Þú átt erfiðan dag fyrir
höndum, þess vegna ætla ég ekki
að trufla þig.
— Janine, leyfðu mér að
minnsta kosti að útskýra, hlust-
aðu að minnsta kosti á mig.
— Það er ekkert fleira að út-
skýra, sagði hún og gekk til dyra.
Hann reyndi að standa í vegi
fyrir henni. Hún ýtti honum til
hliðar.
Fyrir utan lyftudyrnar, tók
hann um axlir hennar. — Jan-
ine, ég ætla ekki að reyna að
fegra neitt. En þetta hefur enga
þýðingu. Þetta er ekkert. Það er
ekkert í sambandi við ást.
— Jú, svaraði hún, — það
stendur þegar í sambandi við
ást okkar.
Lyftan stanzaði, dyrnar opn-
uðust. Hann ætlaði að fara inn
með henni, en hún ýtti honum
frá. Hann sá andlit hennar að-
eins gegnum rúðuna, tárin, sem
fylltu augu hennar.
Þegar hann kom aftur inn í
íbúðina, stóð Evi við gluggann
og kveikti sér taugaóstyrk í síg-
arettu.
Hvernig hefur hún eigin-
lega komizt inn? spurði hún.
Hann leit ekki á hana. —
Leyfðu mér að vera einum, sagði
hann.
Hurðin féll að stöfum. Júrgen
starði á götuna fyrir neðan. Smá
ævintýri, eins og hver karlmað-
ur lifir einhvern tíma. — Það
44 VIKAN 7- tbl-