Vikan - 18.12.1969, Blaðsíða 46

Úrval
I desemberhefti Úrvals er margt athyglisverðra greina
og nokkrar þeirra í tilefni jólanna, eins og til dæmis
kafli úr jólapredikun eftir Jón biskup Vídalín og sagan
af hinum upprunalega Sankti Kláusi. Að þessu sinni eru
tvær stuttar bækur og eykur það fjölbreytni ritsins. Önnur
nefnist „Litla kraftaverkið" og segir frá ítölskum dreng,
sem gengur á fund páfans í Róm til þess að bjarga
því dýrmætasta sem hann á — asnanum sínum. Hin bók-
in heitir „Sveitalæknir" og lýsir lífi og starfi héraðs-
læknis og afrekum hans við hinar erfiðustu aðstæður.
ekki lengur sama konan, reyndi hún
að segja.
— Þér eruð svo fögur. Djúp rödd
hans titraði. — Þér eruð ennþá feg-
urst af öllum konum. Ég bið aðeins
þess að fá að vera við hlið yðar,
vernda yður. Lofið mér því. . . eftir
sex ár... .
— Herra Boldwood, ég . . . Bats-
heba rétti úr sér. Hún varð að taka
ákvörðun. — Ef maðurinn minn
verður ekki kominn í leitirnar eftir
sex ár, þá skal ég verða kona yðar.
Ég lofa því.
Þá var það sagt. Hún hafði gefið
honum það loforð sem hann fór
fram á. En hún hörfaði frá honum,
þegar hann tók hinn undurfagra
hring upp úr vasa sínum, og ætlaði
að draga hann á fingur hennar.
— Nei, ég get ekki gengið með
hring yðar, hvíslaði hún.
Augnaráð hans var heitt og ákaft.
— Sem tákn um vináttu okkar, sagði
hann. — Tákn þess að einhvern
tíma verðum við hjón.
Hún gat ekki barist á móti hon-
um. Hann renndi hringnum á fingur
hennar. Og eins og í leiðslu lét hún
hann leiða sig inn í danssalinn.
Hann var gjörbreyttur, andlit hans
Ijómaði, hann var rólegur og bros-
andi. Batsheba fann arma hans um
mittið, þegar þau dönsuðu. Hann
var öruggur og styrkur, hann yrði
ábyggilega tryggufr og sterkur
förunautur, hann myndi alltaf standa
vði loforð sín. Ef til vill var það
hinn rétti grundvöllur hjónabands-
ins? Kannski var allt hitt sjónhverf-
ingar og loftkastalar ....
Það varð hlé á dansinum og Bold-
wood leiddi hana að stiganum, sem
lá niður að forsalnum. Hann lét
hana standa kyrra á stigapallinum
og gekk hjálfur nokkur þrep niður
og vissi hvað hann ætlaði að gera,
og hún var skelfingu lostin. En hún
gat ekki komið í veg fyrir það. Hún
hafði gefið honum ákveðið loforð.
— Herrar mínir og frúr! kallaði
Boldwood. Ég sting upp á því að
við drekkum skál!
Brytinn og þjónarnir flýttu sér á
vettvang og helltu í glösin.
Það heyrðist eftirvæntingarklið-
ur meðal gestanna, og allra augu
mændu á Bashebu, sem stóð ein á
stigapallinum, og á William Bold-
wood. Hann var eldrauður í kinnum
og anugu hans glömpuðu. En hönd-
in sem hélt á glasinu titraði svolítið.
Enginn vissi um svartklædda
manninn, sem var á leið upp að
húsinu. Hann gekk meðfram vagna-
röðinni, þar sem ökumennirnir stóðu
eða sátu og biðu. Allir horfðu þeir
á eftir manninum, en enginn þekkti
hann. Hver var hann? Og án þess
að hraða göngunni, gekk hann ró-
lega upp að aðaldyrunum og barði
að dyrum. Það glumdi í dyrahamr-
inum, svo að það heyrðist vel í
gegnum kliðinn í salnum, og Gunn-
ing benti einum þjóninum að opna
dyrnar.
Maðurinn gekk inn.
— Herrar mínir og frúr! kallaði
Boldwood, án þess að Kta á þenn-
an síðbúna gest. — Lyftið glösunum.
Ég vil biðja ykkur að skála fyrir
konunni, sem.......
— Er frú Troy, konan mín.
Frank Troy fleygði af sér svörtu
sláinu og gekk fram ....
Framhald í næsta blaði.
HúsiS meS
járnhliSunum
Framhald af bls. 49
Það sem varð til þess, að ég
staðnæmdist á hraðri göngu
minni, var hljóð, sem barst mér
skyndilega til eyrna. Ég gat
ekki betur greint en að það bær-
ist frá steinhúsinu. Opnu glugg-
arnir höfðu strax vakið þann
grun minn, að Rees væri ef til
vill að vinna, þótt ótrúlegt hlyti
það að teljast. Eftir að ég hafði
hevrt hljóðið var ég hins vegar
ekki í neinum vafa um það.
Ekki veit ég hvernig á því
stóð, en mér varð strax órótt
innanbrjósts. Ef til vill stafaði
það af fyrri reynslu minni af
þessu dularfulla steinhúsi. En ég
vildi ekki trúa því að óreyndu
að Rees mundi aftur bregðast
reiður við eins og þá, þótt ég
vogaði mér að ónáða hann við
vinnuna. Hann hlyti að minnsta
kosti að verða strax aftur eins
og hann átti að sér, þegar hann
heyrði ástæðuna til þess, að ég
var strax komin aftur.
En samt. . . . Á meðan ég stóð
enn kyrr og hikaði, heyrði ég
rödd segja á bak við rimlana.
Verkir, þreyta í baki ?
DOSI beltin hafa eytt
þrautum margra.
ReyniS þau.
Remedia h.f
LAUFÁSVEGI 12 - Sjmi 16510
Ég heyrði orðin greinilega, svo
að það var ekki um að villast:
— Hver er það? Hver er
þarna úti?
Málrómurinn var einkennileg-
ur í hæsta máta. Það var engu
líkara en maðurinn væri dauða-
drukkinn eða þá svona máttfar-
inn.
Allt í einu datt mér segulband-
ið í hug. Ef til vill gat hugsazt
að hér væri um svona einkenni-
lega tilviljun að ræða. Ef til
vill voru þessi orð ekki ætluð
mér.
Hvað sem því leið, þá hafði
sett að mér beyg við að heyra
þau og ég tók þá ákvörðun að
snúa frá og halda áfram mína
leið að ibúðarhúsinu okkar.
Þá heyrði ég stunið þungt og
átakanlega:
—- Ó, guð minn góður.
Það varð þögn andartak. Ég
var svo skelfingu lostin, að ég
hélt niðri í mér andanum. Þá
hélt röddin áfram:
— Svaraðu mér. Hver er
þarna úti?
Kaldur sviti spratt fram á
enni mínu og ég tók að skjálfa.
’glugga
tjalda
e£ni„
LAUGAVEGI 59 SlMI 18478
QuðbrAiidsstoffl
Hins íslenzka Biblíufélags
Hallgrímskirkju — Skólavörðuhæð — Reykjavík
Sími 17805
Opið alla virka daga nema laugardaga
kl. 2—5 e.h.
Verðskrá yfir bœkur Biblíufélagsins:
BIBLÍAN, stærri gerð, ib................... kr. 500,00
— — — ób...................... — 250,00
— minni — ib...................... — 340.00
NÝJA TESTAMENTIÐ / vasaútgáfa:
Nr. I /skinnband .......................... — 245,00
— II/skinnband .......................... — 175,00
— III/leðurlíking ........................ — 95,00
LÆKNIR SEGIR SÖGU,
Lúkasarguðspjall þýtt úr frummálinu
1965—67 ............................... — 186,00
ABÓKRYFAR BÆKUR Gamla testamentisins,
Rvík 1931 á kostnað HÍB, ób.............. — 150,00
FYRSTA BÓK MÓSE (Genesis), Rvík 1899
á kostnað HÍB, ób.......................... — 50,00
AFMÆLISRIT HÍB 1815—1965 — 100,00
— Útsöluverð án söluskatts —
46 VIKAN «• tbl-