Vikan - 18.12.1969, Blaðsíða 18

EG MMtH IVSSNAIISRCII:
FLJdCII TIL ÍTALII
Tsironis var taugaóstyrkur og þegar hann skipaSi flugmanninum aðfara
til ítalíu svaraði hann: - Hvað sögðuð þér?
Vassilis Tsironis hafði ekki
fyrir því að kaupa sér miða með
Olympic Airways, þó það sé
nokkuð algengt meðal þeirra
sem vilja ferðast með þessu flug-
félagi Onassis's.
Læknirinn með Fidel Castro-
andlitið var allt of þekktur, og
hann hafði nýverið frétt að inn-
anríkisráðuneytið vantaði bara
einhverja átyllu til þess að hand-
taka hann og taka til við að pína
hann á ný. Halda honum til mis-
þyrminga og langra. tilgangs-
lausra yfirheyrsla.
Og hann gat alveg eins reikn-
að með því að þeir myndu gefa
út handtökuskipun á hann á
hverju augnabliki. Þeim myndi
komið fyrir á hverri landamæra-
stöð og þá kæmist hann ekki
langt.
Vassilis Tsironis, leiðtogi Þjóð-
frelsisfylkingarinnar í Grikk-
landi tóf því að undirbúa sig fyr-
ir skyndiferð til Agrinion, smá-
borgar við landamærin sem
liggja við Albaníu.
Agrinion var fæðingarborg
hans. Og enginn gat haft neitt
við það að athuga þó hann vildi
skreppa til Agrinion. Öryggis-
lögreglan mátti svo sem vita
það; hann var bara að heim-
sækja ættingja og með fjölskyld-
una með sér. Að auki: Hverjum
myndi detta í hug að flýja frá
Agrinion til Albaníu þar sem
einræðið var jafnvel ennþá
meira en í Grikklandi Papadou-
poulosar?
Tsironis hafði rétt fyrir sér
þegar hann gerði áætlun sína.
Enginn hafði neitt við hana að
athuga, og eftir að hann kom til
Agrinion fór hann þaðan í kyrr-
þey og gisti á hótelum nótt og
nótt, skipti sífellt um nafn.
Skuggarnir sem sífellt höfðu
fylgt honum — öryggislögreglan
— missti af slóðinni.
En öryggislögreglan hafði ekki
miklar áhyggjur af því. Útsend-
arar herforingjastjórnarinnar
voru í hverju landi og Vassilis
myndi aldrei þora að flýja —
hann vissi hvað beið hans þegar
búið væri að koma honum aftur
til Grikklands ...
Vassilis leit örlítið öðruvísi á
málið: Hvaða framtíð átti hann
í Grikklandi, þar sem jafnvel
var búið að svipta börnin hans
réttinum til að ganga í skóla
vegna þess að skoðanir föður
þeirra voru hættulegar öryggi
landsins?
„Á morgun,“ sagði Vassilis og
handlék miðana sem hann hafði
nýlega lokið við að teikna. Mið-
ana sem átti að koma honum og
fjölskyldu hans til frelsisins.
Fjórtán ára sonur hans svaf í
einu rúminu í skítugu hótelher-
berginu og til fóta við hann lá
yngri sonurinn, tólf ára gamall.
Hvorugur hreyfði sig, og dimmir
skuggar köstuðust á andlit Bar-
böru, konu hans, þar sem hún
sat á öðru rúmi og horfði skelfd-
um augum á hann. Hún var
íklædd eina kjólnum sem hún
átti. Hitt hafði hún orðið að
skilja eftir í Agrinion, og auð-
vitað olli það henni miklum
heilabrotum hvaða kjól hún ætti
nú að taka.
„Eg er hrædd,“ sagði hún. „Eg
vil ekki þurfa að halda á byssu.
Hugsaðu þér bara ef ég þarf að
nota hana — hvað á ég þá að
gera?“
„Þú þarft ekki að vera hrædd,“
svaraði Vassilis. „Ég á ekki einu
sinni kúlur í hana svo hún verð-
ur alls ekki hlaðin.“
Þau sváfu ekki mikið þá nótt,
heldur lágu hljóð og hlustuðu á
skvaldrið frá barnum fyrir neð-
an. Þau voru óvön slíkum híbýl-
um en þetta var nokkuð sem
fylgdi því að ferðast undir dul-
nefni. Undir morgun áttu þau
orðið bágt með andardrátt vegna
óloftsins, en þá loks var hægt að
opna gluggann Vegna skorkvik-
indanna hafði það ekki verið
hægt yfir nóttina.
„Við förum um morgunverð-
artímann,“ sagði Vassilis. „Þá
verða allir hér uppteknir við að
borða og ganga um beina, svo
við ættum að sleppa svo til óséð.
Ég fer fyrst niður og borga
reikninginn, síðan út og næ í
leigubíl. Tíu mínútum síðar kom-
ið þið með farangurinn — þið
getið séð út um gluggann þegar
ég kem aftur.“
„Allt í lagi,“ svaraði Barbara.
Vassilis þreifaði eftir Lúger-
byssunni sinni undir koddanum,
og hann hryllti við er hann tók
á henni, stórri og kaldri. Hann
lét sér alltaf detta í hug leiðin-
legar njósnamyndir þegar hann
sá byssu. Nei, Vassilis Tsironis
var sko enginn byssumaður.
Næsta morgun, á leiðinni út á
flugvöllinn, höfðu bæði Barbara
og Vassilis það á tilfinningunni
að allt gengi alltof vel. Þau áttu
bágt með að telja sjálfum sér trú
um að þau ætluðu bara að
skreppa í smá ferð til Agrinion
og því voru hverfandi möguleik-
ar á því að „skuggarnir" þeirra
tryðu því heldur. Vassilis reyndi
18 VIKAN »■ tbL