Vikan - 18.12.1969, Blaðsíða 19

Mörgum er vafalaust í fersku minni þegar gríski frelsissinninn og lækn-
irinn Vassilis Tsironis rændi einni afflugvélum Olympic Airways ogflúði
úr landi með fjölskyldu sína. Nú er hann kominn til Svíþjóðar og þar
sagði hann frá hinni ævintýraiegu ferð sinni, sem hér fer á eftir.
Tsironis ásamt einum syni sínum í Svíþjóð.
þó að stappa stálinu í konu sína
og sjálfan sig um leið. En hann
var hræddur — hvað ef hann
þyrfti nú að nota byssuna?
Þau komust út á flugvöllinn
og gengu um borð í DC-þristinn.
Allt var í lagi og eini maðurinn
sem ekki var í borgaralegum
klæðum var gamall verkamaður
sem fékkst við að dæla olíu á
vélina. Jú, þarna var maður í
einkennisbúningi en hann gekk
bara fram og aftur undir véi-
inni með vasaljós og lýsti inn í
skrúfuholið.
Alls konar hugsanir þutu í
gegnum huga Tsironis-hjónanna
á meðan flugvélin var að taka
sig á loft; hóstaði og hristist og
sleppti síðan jörðu með miklum
hnykk og skaki. Síðan var allt
kyrrt.
Þau höfðu fengið sæti sitt
hvorum megin við ganginn, við
væn^ina. Vassilis settist vinstra
megin og sonurinn, 12 ára, fyrir
innan hann, við gluggann, en
Barbara sat hinum megin með
14 ára soninn fyrir innan sig.
Hún hafði ekki þorað að líta
upp á meðan áhöfnin hafði far-
ið inn í stjórnklefann. Hún sat
grafkyrr og þrýsti að sér vesk-
inu svo að litla skammbyssan
kom fast við hana. Óhugnanlega
fast. Sonur hennar við hliðina á
henni sneri sér þannig að hann
horfði beint í augu flugstjórans
þegar áhöfninn gekk upp gang-
inn. Drengurinn braut lengi heil-
ann um það hvort flugmaðurinn
hefði séð á honum að hann væri
með hníf í vasanum....
Eftir hálftímn flu« losaði Vass-
ilis örygvisbeltið. leit á Barböru
og grein um Lúger-inn sem hann
var með innan klæða. Hann geltk
fram eftir vélinni og um leið og
hann var kominn inn í stiórn-
klefann tók hann bvssuna fram.
Envinn hafði stöðvað hann á
leiðinni og honum jókst örvgpis-
tilfinnine. Gífurlesur hávaði
mætti honum — sem var nokk-
uð annað en sú kvrrð sem hann
hafði búizt við í helgidóm flug-
mannanna. Heleidómur, þar sem
hann hafði búizt við að ríkti
grafarkyrrð fyrir menn sem
unnu að nákvæmum útreikning-
um af mikilli einbeitni.
Aðstoðarflugmaðurinn dinglaði
fótunum kæruleysislega yfir stól-
bríkina og las í blaði. Vassilis sá
aðeins aftan á flugstjórann, þar
sem hann sat og hélt um stýrið.
Hér inni var vélarhljóðið
margfalt sterkara en frammi í
farþegarýminu. Vinstra megin
við Vassilis voru nokkur búr
með lifandi dýrum og hinum
megin voru stórir blaðastaflar.
Uppi á hillu voru alls kyns flók-
in tæki með ljósum sem blikk-
uðu í sífellu.
Skeggjaði læknirinn og stjórn-
málamaðurinn tók fjögur skref
fram á við og beindi Lugernum
að flugstjóranum. Hann hand-
lék byssuna rétt eins og maður-
inn sem hafði selt honum hana.
Flugvélin tók dýfur og minnstu
munaði að Vassilis dvtti. En hon-
um tókst að standa á fótunum og
þá kom að því:
..Eluisðu til Ítalíu!“
Flugstjórinn hreyfði sig ekki.
en aðstoðarflugmaðurinn leit
kærulevsis\e?a á Vassilis og pot-
aði með tánni í yfirmann sinn,
um leið og hann benti honum
með höfðinu á byssumanninn.
Flugstiórinn sneri sér við.
Frammi í farþegarýminu stóð
Barbzara og beindi litlu, óhlöðnu
skammbyssunni sinni að farþeg-
unum. Eneinn þeirra hreyfði sig.
Flugstjórinn var vingjarnlegur
á svipinn þegar hann horfði á
Vassilis Tsironis sem stóð við
hlið hans með sína voldugu Lúg-
er-byssu í hendinni.
„Hvað sögðuð þér?“ hrópaði
hann.
„Þér verðið að fljúga til ítal-
iu!“ æpti Vassilis á móti og
reyndi að yfirgnæfa vélargný-
inn.
„Eg hef ekki eldsneyti til
þess!“ hrópaði flugstjórinn til
baka og beygði sig áfram svo
Vassilis gæti séð á benzínmæl-
inn.
Vassilis vissi ekki að þetta var
brella, en hann ótti engra kosta
völ. „Farið þá til Albaníu!"
Vassilis fannst svarið sem
hann fékk eiginlega alltof ein-
falt.
,.Allt í lagi. Þá förum við til
Albaníu.“
Tsironis gerði sér ljóst að
breytt var um stefnu en hann
gat ekki vitað í hvaða átt. Hann
hætti að brjóta heilann um það
varð að vona það bezta — en
fór að hugsa um hvernig gengi
hjá Barböru frammi í farþega-
rýminu.
Skyndilega sagði flugmaður-
inn: „Tirana í Albaníu er næsti
stóri flugvöllur, en við höfum
bara ekki benzín til að ná þang-
að. Hafðu samt engar áhyggjur,
ég skal koma þér niður einhvers
staðar í Albaníu.“
Þetta var nærri því eins og
samvinnufélag.
Eftir stutta stund hóf flugmað-
urinn að lækka flugið og hring-
sólaði yfir grasvelli um leið og
hann átti einhver orðaskipti við
jörð í gegnum talstöðina.
Hólftima eftir að flugvélin
lenti var Albaníska alþýðulög-
reglan komin á staðinn. Tíu
vopnaðir lögregluþjónar í tveim-
ur stórum bílum.
Vassilis Tsironis steig fyrstur
manna út úr flugvélinni, og síð-
an Barbara með drengina. Hann
strauk sveittan skallann og
fleygði byssunni í áttina að
gylltasta lögreglumanninum.
Lögregluforinginn tók byssuna
upp, tók úr henni magasínið og
skoðaði það. Galtómt. Breitt bros
færðist yfir varir lögreglumann-
anna, og meira að segja á flug-
stjóranum líka.
Bragðið hafði heppnazt.
„Eg er pólitískur flóttamaður,“
sagði Vassilis Tsironis.
■ír
5i. tbi. VIKAN lí)