Vikan


Vikan - 18.12.1969, Blaðsíða 23

Vikan - 18.12.1969, Blaðsíða 23
Karólína, yngsta systir Napóleons, gift Murat. Pálína, systir Napóleons og með þckktustu léttlætiskonum aldarinnar Þetta kom einnig fram í við- horfi hans gagnvart Englending- um. Að buga þá varð mál mál- anna i lífi hans, og á því sprengdi hann sig að lokum. Hann hataði þá af því að þeir vildu ekki beygja sig fyrir honum, þegar þeir samkvæmt öllum venjuleg- um útreikningi hefðu átt að vera sigraðir. En jafnframt dáði hann þá fyrir stolt þeirra og rólegan virðuleika, sem byggðist á eld- gömlum erfðavenjum. Svipað þessu var viðhorf Hitlers til Breta, enda má í ótrúlega mörgu sjá hliðstæður með þessum tveimur sigurvegurum. Með árunum tamdi Napóleon sér að sjálfsögðu eftir mætti fág- un franskra hefðarmanna, en í kjarna eðlis síns var hann stöð- ugt Korsíkumaður, frumstæður, barnalega stoltur og viðkvæmur fyrir sjálfum sér, haldinn öfga- fullri einstaklingshyggju, sem fjölskylduhneigðin ein lagði hömlur á. Hann var tortrygginn og hefnigjarn en gat jafnframt þegar síst varði átt það til að sýna yfirþyrmandi göfuglyndi. En jafnskyndilega gátu runn- ið á hann hroðaleg æðisköst; þá froðufelldi hann og argaði og hellti blóðugustu svívirðingum Bonaparte eldri, faðir keisarans. Að ofan: Lucien, tápmestur bræðra Napóleons. Hann féll í ónáð, er hann gifti sig gegn vilja bróðurins. Til vinstri: Markgreifafrú Visconti, vin- kona Napóleons úr fyrstu Ítalíuher. ferðinni. reyndi. Hann tók sjálfan sig allt- af grafalvarlega og kímnigáfan var í minnsta iagi. Kæruleysið og léttlyndið, sem er svo ríkur þáttur í franskri skaphöfn, var honum framandi. En hann var listrænn. — Í5g elska valdið eins og listamaður, sagði hann. — Ég elska það eins og listamaður fiðl- una sína, vegna tónanna og sam- hljómanna sem hann nær úr henni. Það var mikið til í þessu, og um stjórnmálin fór Napóleon lengi vel sönnum listahöndum. í september 1785 steig Napó- leon Bonaparte sitt fyrsta frama- skref í hernum. Hann var þá út- nefndur annar lautinant í stór- skotaliðinu. Sá dagur varð hon- um einna minnisstæðastur í lifi hans. Fjórum árum síðar braust stjórnarbyltingin út. Napóleon tók henni fagnandi, enda líklegt að hún opnaði honum nýjar Framhald á bls. 37. Táknræn mynd af Napóleon, gcrð með skólavistina í Briennc og síðari vegsemd í liuga. yfir hvern nærstaddan, þar á meðal erlenda diplómata (slengdi sér þó ekki á gólfið og nagaði teppi, eins og Hitler kvað hafa gert, við svipuð tækifæri). Þess- utan sýndi hann stundum vís- vitandi dónaskap í umgengni við fólk, sem honum líkaði ekki við að einu eða öðru leyti. Hann var enginn séntilmaður, eins og Wellington hertogi sagði um hann eitt sinn. Það vantaði margt og mikið á að honum tækist að verða franskur, hversu mjög sem hann Lutetia, móðir Napóleons.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.