Vikan - 05.11.1970, Blaðsíða 33

anzaði engu og hljóp eins og
fætur toguðu, en kom þá í kjall-
ara, þar sem allt moraði í hund-
um.
Þá birtist strákur með glas í
hendinni og sagði hann mér að
koma, en ég neitaði enn. Svo
hljóp ég aftur af stað og upp
nokkra stiga og þá sá ég dyr sem
ég hafði ekki séð áður, svo ég
fór út. Þar var fyrir löng gang-
stétt og er ég hafði hlaupið hana
á enda, kom ég að girðingu með
hliði. Þegar ég kom þar út beið
pabbi eftir mér, en svo vaknaði
ég og um leið keyrði hann
(pabbi) í burtu frá húsinu.
Ein, sem dreymir sjaldan.
Þessi draumur er mjög óljós, og
ekki sízt fyrir það að þú nefnir
ekki litinn. Svartur litur er tii
dæmis fyrir sorg í ættinni,
brúnn fyrir gleði, rauður fyrir
brúðkaupi og svo framvegis.
En samt sem áður viljum við
ráða þennan draum á þann hátt,
að þú lendir í erfiðleikum; takir
þér fyrir hendur eitthvert verk-
efni sem þú átt svo í erfiðleik-
um með að ráða við, og lætur
þér ekki segjast fyrr en er orð-
ið of seint. Ekki verður þetta
þó svo alvarlegt að þú hafir
neitt óskaplega slæmt af.
G.Ó. sendir okkur draum, sem
við megum ekki birta, en verð-
um þó eiginlega að gera að
nokkru leyti, því að öðrum kosti
er lítið vit í ráðningunni. Henni
fannst hún sofa hjá strák sem
hún var með fyrir nokkrum
mánuðum og þótti þeim það al-
veg sjálfsagt. Svo héldu þau
bæði í vinnu og enduðu á ein-
hverjum lager, þar sem hún bað
liann um peninga og þótti henni
það líka sjálfsagt, enda hafa þau
sjálfsagt verið eitthvað nátengd
í draumnum. En smápeningur
datt niður í rifu og er hún ætl-
aði að taka hann upp, vaknaði
hún. Svo spyr hún hvað það
naerki að vera að berjast við
svefninn og smádotta. Því er
fljótsvarað: Maður er syfjaður.
En þessi draumur boðar henni
ekkert illt, heldur eitthvað gott.
Hann er bara svo óljós, að það
er erfitt að segja til um hvað
það er, en ekki er laust við að
það geti verið einhver fjárhags-
legur ávinningur.
—O—
Og enn einu sinni viljum við
taka fram, að það er algjörlega
tilgangslaust að senda okkur
nafnlaus bréf. Ef fólk ætlast til
að fá drauma sína birta og
ráðna, verður að fylgja með
fullt nafn og heimilisfang, að
öðrum kosti eru bréfin ekki einu
sinni lesin — heldur bara beint
í ruslakörfuna.
JAFNINGJAR
Framhald af bls. 17.
en það kom honum skemmtilega
á óvart að hún virtist vera löngu
komin yfir það að látast.
— Ég vinn hjá útgáfufyrir-
tæki, sagði hún. — Þeir gefa út
bækur um Grikki til forna, frá-
sagnir af mataræði Astekanna
og stjórnmálaskoðunum hinna
fornu Rómverja, það er mjög
leiðinlegt lestrarefni, en mér
þykir gaman að því. Ég hef tals-
verðar tekjur, ekki minni en þú,
líklega meiri. Ég hef ágæta íbúð
og hreingerningakonu einu sinni
í viku. Þegar mér býður svo við
að horfa, þvæ ég ekki upp frá
föstudegi til mánudags og ég hef
mikið dálæti á skrautlegum
skóm, sem er líklega ekki snið-
ugt, því að ég er fótstór, en mér
er sama. Ég græt líka þegar ég
heyra „Auld Lang Syne“. Stund-
um er ég svo önnum kafin að
ég veit ekki hvað tímanum líð-
ur og lít upp til að spyrja hvað
orðið sé af sólinni. Flestar vin-
konur mínar eru giftar og þær
segja: — Sue, elskan, þú veizt
ekki hvers þú ferð á mis.
Mennirnir þeirra gefa mér auga,
svo ég veit hvað ég fer á mis
við og ætti að vera þakklát fyr-
ir molana sem falla af borðum
þeirra....
— Stúlku, sem ekki þvær upp
frá föstudegi til mánudags, get-
ur ekki verið alls varnað, sagði
hann.
Nú leit hún á hann. Þegar hún
hló, komu skemmtilegar hrukk-
ur við augnakrókana. Hún hafði
líka fallegar tennur og beit í
tungubroddinn, þegar hún hætti
að hlæja. Það gerði hana mjög
unglega.
— Það er rétt hjá þér, sagði
hún. —- Ég nöldra aldrei, ég er
of upptekin af sjálfri mér til
þess. Það er ein af mínum
góðu hliðum, og önnur að ég
rífst aldrei við þá karlmenn, sem
bjóða mér út, um að borga minn
hluta af útgjöldunum, það
minnsta sem ég get gert er að
lofa þeim að finna til karl-
mennsku sinnar. Ég er ekki sér-
lega hrifin af hundum, en mér
þykir vænt um ketti, þeir eru
svo sjálfstæðir. Ég fell heldur
ekki í stafi yfir smábörnum. Ég
get líka talað við karlmann, án
þess að sjá í honum tilvonandi
eiginmann. Hann má líka leggja
fæturna upp á sófa og strá ösku
á gólfið, ég geri það sjálf.
— Hver var hann?
— Hver?
Augu hennar voru mjög skær,
hann gat ímyndað sér að þau
væru blá í sólskini, en nú voru
þau grá.
— Maðurinn, sagði hann.
— Ó, það, sagði hún. — Hann
var bara maður. Sést þetta
svona greinilega? Ég braut mig
í mola og umturnaði sjálfri mér
hans vegna, en sendi hann svo
aftur til eiginkonunnar. Hræði-
legt, er það ekki?
— Hve gömul ertu?
Hún lyfti brúnum, en þegar
hún svaraði vissi hann að hún
sagði sannleikann. Hún var
þannig. — Tuttugu og níu ára,
bráðum þrítug. Mér er sama. Ég
er mjög ánægð með sjálfa mig
eins og stendur. Eftir þetta með
manninn fann ég út að ég kunni
ekki við þessa umturnuðu mann-
eskju, ég var skárri áður, svo
ég sneri aftur að fyrri venjum
og nú er ég ekkert að látast
lengur.
— Má ég ekki sækja aftur í
glasið þitt? •
— Já, takk.
Hún rétti honum glasið og
hann gekk að barnum. Meðan
hann beið eftir glasinu horfði
hann á hana. Hún sat með hend-
ur í kjöltu og honum fannst
friður hvíla yfir henni.
— Jæja, hvað finnst þér?
spurði Eve Turner. Hún var
hræðilega opinská kona. Andrew
Marshall hafði alltaf haldið því
fram og ekkert myndi geta
breytt áliti hans.
— Um hvað?
— Um Sue. Ég hef tekið eft-
ir því að hún hefur talað í sí-
fellu. Hvað finnst þér um hana?
— Hún lofar góðu, sagði hann
grafalvarlegur og tók við glös-
unum.
— Jæja, þá er komið að þér,
sagði Susan Seymour, þegar
hann settist hjá henni.
— Ég hef sjálfstæða vinnu,
sagði hann. — Ég á húsgagna-
verksmiðju. Framleiði aðeins
húsgögn sem ég teikna sjálfur.
Mjög dýr. Ef við færum út í
fjöldaframleiðslu, yrði ég mjög
auðugur maður, en mig langar
ekki til að safna auði. Stundum
er ég svo önnum kafinn að ég
lít upp til að spyrja hvað orðið
hafi af sólinni. Ég hef ágæta
íbúð, en ég get ekki haft hrein-
gerningakonu, fæ enga, þær
segja að ég rusli svo mikið til.
Mér líka bezt jakkar með leður-
bótum á olnbogunum og ég á
kofa við sjóinn. Mér þykir gam-
an að sigla, þegar ég er þar. Þá
getur verið að ég raki mig ekki
í heila viku. Flestir vina minna
etru kvæntir og þeir segja að
ég viti ekki hvers ég fari á mis.
Konurnar þeirra gefa mér auga,
svo ég veit vel hvað ég fer á
mis við, svo ég get líka verið
þakklátur fyrir molana.
Hún brosti og horfði niður í
glasið sitt. — Maður, sem hefur
ekki áhuga á að græða peninga,
getur varla verið svo slæmur,
sagði hún.
- Það er rétt hjá þér, sagði
hann, — ég reyni heldur ekki
að breyta meðbræðrum mínum
og systrum, ég er of upptekinn
af sjálfum mér til þess. Það má
teljast mér til hróss. Þegar ég
býð stúlku út, þá ætlast ég ekki
HEILBRIGÐI
HREINLÆTI
VELLÍÐAN
Bfldedos-boí
Vítamín í hverjum
| dropa
Badedas-vítamín
- Evrópu i dag
H. A. Tnlinins
heildverzlnn
45. tbi. VIKAN 33