Vikan - 05.11.1970, Blaðsíða 45

Loksins. Loksins eftir allt tekkiS: Pira-
System gefur yður kost i að lífga uppá
hfbýli yðar. Ljósar viðartegundir eru
sem óðast aS komast f tízku. Framúr-
skarandi í barnaherbergi. SkrifborS úr
Ijósri eik. Uppistöðurnar svartar eða
Ijósgráar eftir vali. Smekklegt, nýtt,
margnr uppröðunarmöguleikar.
Hvorki skrúfa
né nagli í vegg.
Ekkert annaS hillukerfi
hefur þessa kosti.
Þvf ekki að velja ódýrustu lausnina,
þegar hún er um leið sú fallegasta.
Lffgið uppá skammdegisdrungann með
Ijósum viði. Skiptið stofunni með Pira-
vegg. Frfstandandi. Eða upp við vegg.
Bezta lausnin f skrifstofuna. Höfum
skápa, sem falla inní. Bæði í dökku og
Ijósu. Komið og skoðið úrvalið og
möguleikana hjá okkur. Pira fæst ekki
annarsstaðar.
RIRA
Frábær lausn í
húsbóndaherbergið
EINKAUMBOÐ FYRIR PIRA-SYSTEM Á fSLANDI
nos io siip
Ármúla 5 - Sími 84415 - 84416
að Ken hringdi. Eða ætlaði hann að
láta sér nægja að gera hana skelk-
aða? Hvers vegna lét hann svo
langan tíma líða?
Cathy var komin sex mánuði á
leið, þegar samherjar Jacks ákváðu,
að hann skyldi bjóða sig fram til
þings fyrir flokkinn. Hann virtist
hafa góða möguleika á að ná kjöri.
Hann var ungur og hafði geðfellda
framkomu, lögfræðimenntun hans
kom honum að góðu haldi sem
stjórnmálamanni og hann hafði
óflekkað mannorð. Nú var hann auk
þess í þann veginn að verða faðir.
Allt hafði þetta góð áhrif á kjósend-
urna. Þegar framboðið var ákveðið
og helzti ráðamaður innan flokks-
ins Ben Frazer, var í heimsókn hjá
þeim, sagði hann í gamansömum
tón við Cathy: .
— Og nú er eins gott fyrir þig að
valda ekki neinu hneyksli, elskan.
Það getur eyðilagt allt saman fyrir
okkur.
Cathy reyndi að hlæja, en óneit-
anlega stakk þessi setning hana
illilega. Henni datt í hug, að nú
fengi Ken kjörið tækifæri til að
hefna sín. Ef hann kæmi upp um
hana, þegar framboð Jacks hefði
verið tilkynnt, mundi hann hvort
tveggja í senn eyðileggja hjóna-
band hennar og framtíð Jacks á sviði
stjórnmálanna. Hugsunin um þetta
var næstum óbærileg.
Nóttina eftir svaf Cathy mjög óró-
lega. Morguninn eftir vaknaði hún
lurkum lamin eftir skelfilega mar-
tröð.
— Jack, hrópaði hún rugluð og
óttaslegin eftir drauminn. Kötturinn
Prissy, sem hafði fylgt henni alla
tíð, stökk upp í rúmið til hennar og
gerði hana enn skelfdari. Jæja, svo
að það ert bara þú, sagði hún, þeg-
ar hún áttaði sig. Hún strauk kett-
inum og svipaðist um leið um eftir
Jack.
— Jack, Jack, hvar ertu?
Rúmið hans var autt og enginn
svaraði. Hún þaut fram úr rúminu
og klæddi sig í morgunslopp. Hvers
vegna hafði Jack farið svona
snemma á fætur? Skyldi Ken hafa
komið? Skyldu þeir sitja á þessari
stundu niður f stofunni á meðan
Ken væri að segja honum allt af
létta?
Þegar hún kom fram á ganginn,
sá hún, að dyrnar á baðherberginu
stóðu í hálfa gátt. Hún gægðist inn
og þar stóð þá Jack og var að raka
sig. Hann sá hana f speglinum og
sneri sér við.
— Góðan daginn! Hvað er að?
Var sonur minn aftur að sparka?
Kannski að hann verði fótboltahetia.
— Já, sagði Cathy, enda þótt hún
hefði ekki fundið neitt fyrir fóstr-
inu að þessu sinni. Hún studdi sig
við dyrastafinn og Jack hélt áfram
að raka sig.
— "Ég er að hugsa um ræðuna,
sem ég á að flytja á morgun. Ætti
ég að minnast á umferðaröngþveitið
f miðborginni? Það er kannski ekki
sem verst að minnast svolítið á það.
Cathy reyndi að herða upp hug-
ann og láta ekki á neinu bera:
— Það skiptir auðvitað mjög
miklu máli fyrir þig, hvort þú verð-
ur kosinn eða ekki, er það ekki?
— Jú, það veit sá sem allt veit.
Eg vil bæta heiminn. Og til þess að
geta gert það verður maður að
komast í áhrifamikla stöðu, annars
getur maður ekkert gert.
Cathy hugsaði um Ken.
— En ef þú verður nú ekki kos-
inn?
— Það er engin hætta á því.
— En ef eitthvað kæmi fyrir, sem
yrði til þess, að þú féllir.
— Hvað ertu að tala um?
Hann tautaði, því að hann var að
raka á sér efrivörina.
— Það gæti nú alltaf eitthvað
komið fyrir, éréttaði Cathy.
Hann horfði á hana í spegilinum.
Hún Iftur illa út í dag, hugsaði
hann.
Upphátt sagði hann:
— Bíddu svolítið með að hræða
mig, elskan. Ég gæti hæglega skor-
ið mig.
— Fyrirgefðu, tautaði Cathy.
— Já, á meðan ég man: Við eig-
um að borða kvöldverð hjá Ben
Frazer á miðvikudag. Heldurðu, að
hann mundi styðja mig, ef það væri
mikil hætta á, að ég félli? Þú skalt
ekki hafa neinar áhyggjur af þessu,
elskan mín.
Cathy heyrði ekki hvað hann
sagði. Hún var niðursokkin í óþægi-
legar hugsanir í sambandi við Ken.
— Heyrðirðu hvað ég var að
segja. Þú svarar mér ekki, sagði
Jack.
Hún hrökk upp úr hugleiðingum
sínum:
— Já . . . Það er alveg rétt hjá
þér, sagði hún.
Hann sneri sér við og horfði á
hana.
— Hvað er eiginlega að þér?
Fórstu framúr rúminu á röngum
fæti í morgun eða hvað?
— Já, ég hlýt að hafa gert það.
Cathy var svo niðurdregin, að
hún gat ekki einu sinni brosað. Jack
tók hana í fang sér.
— Hvað er að, Cathy? Þú hefur
ekki verið með sjálfri þér í seinni
tíð. Líður þér ekki vel?
— Jújú, það er ekkert að mér.
Bara að ég gæti sagt allan sann-
leikann, hugsaði hún örvæntingar-
full.
— Tekurðu ekki alltaf vítamíns-
pillurnar?
Hún kinkaði kolli. Hún vildi ekki
tala, ekki hugsa, aðeins standa kyrr
og hvíla í tryggum faðmi hans að
eilífu.
— Þú sefur ekki nógu vel, sagði
hann. — Þú ert komin á fætur eld-
snemma á morgnana. Og þú sefur
svo óreglulega. Þú hefur talað upp
úr svefninum f margar nætur f röð.
Ekki bætti þetta úr skák. Hvað
skyldi hún hafa sagt?
Jack lagði hendurnar á axlir
henni og hélt henni ofurlítið frá sér,
svo að hann gæti virt hana fyrir
sér. Svo sannarlega elska ég hana,
hugsaði hann. En það olli honum
kvíða, hversu náföl hún var.
— Hvað er að, Cathy?
— Ekkert. Mér líður vel. Ég er
bara svolítið þreytt.
Jack gekk ekki á hana. Hann vissi
að eitthvað amaði að henni, en taldi
sér trú um, að það stafaði af því,
að hún væri vanfær. Hann skrifaði
sér til minnis í vasabókina sína að
panta tfma hjá lækninum hennar
og ræða við hann.
Þegar Jack var farinn á skrifstof-
una, ætlaði Cathy að fara í bæinn
að verzla. En Jagúarinn hennar fór
ekki í gang. Þegar hann fór loks-
ins í gang, ákvað hún að skilja hann
eftir á bflaverkstæðinu í bílageymslu
vöruhússins, á meðan hún væri að
verzla.
Ungur bifvélavirki tók við bílnum
og hlustaði af athygli á frásögn
hennar af því, hvað væri að bílnum.
Hann var fljótur að átta sig á, hvað
væri í ólagi, taldi að það væri eitt-
hvert lítilræði í sambandi við gang-
setjarann. Hann lofaði, að hann
skyldi vera búinn að gera við það,
þegar hún kæmi aftur.
Cathy skildi bílinn eftir og tók að
ganga upp löng, lukt göng, sem
lágu út á strætið. Hún var komin
hálfa leið að vöruhúsinu, þegar hún
kom auga á Ken. Hann stóð upp við
súlu og las f blaði.
Cathy snarstanzaði og náði vart
andanum . . .Vamhald í næsta blaði.
45. tbi. VIKAN 45