Vikan - 05.11.1970, Blaðsíða 44

lyfjanautnarinnar og fátæktar. Hann
lét hana ekki flýja hinar dökku hlið-
ar raunveruleikans inn í heim þeirra
tveggja, þar sem allt einkenndist af
hamingju, hlátri og ást. En hann lét
hana ekki einblína svo á allt hið
neikvæða og óþægilega, að hún
missti allan kjark. Hún gerði sér ekki
Ijóst, hvernig hann fór að því, en
honum tókst að opna augu hennar,
láta hana finna þörf hjá sér til þess
að brjótast út úr þröngum heimi
sínum, rétta öðrum hjálparhönd og
hefja baráttu fyrir betri heimi. Áhugi
hennar á stjórnmálum var vaknaður.
En umfram allt lærði hún að elska
Jack. Hann opnaði henni nýjan
heim, sem hún vissi ekki að væri til.
Með tilkomu hans öðlaðist lif henn-
ar nýjan tilgang. Hann var ekki eins
aðlaðandi og glæsilegur útlits og
Ken, en það var eitthvað viðfelldið
við óreglulega andlitsdrætti hans.
Elikið í brúnum augum hans var
heitt og handtak hans sterkt og
ákveðið.
Hún horfði viðkvæmnislega á
hann, þar sem hann sat í sófanum í
íbúðinni hennar eftir að hún hafði
gefið honum ríkulegan kvöldverð.
Hann reykti pípu sína í ró og næði.
Hún settist hjá honum og hann lagði
handlegginn um öxl hennar. Hún
kúhði sig upp að öxl hans og naut
þess, hve örugg hún var í sterkum
höndum hans.
Eftir nokkra stund sló hann úr
pípu sinni og sagði óvenjulega hik-
andi:
— Cathy, það er eitt, sem ég þarf
að spyrja þig um . . .
Henni varð hverft við. Hún skynj-
aði af eðlisávísun sinni, að nú mundi
eitthvað óþægilegt gerast. Skyldi
hann hafa heyrt eithvað slúður um
Ken? Eða þá um fóstureyðinguna?
Hún hafði hugsað mikið um það,
hvort hún ætti að segja honum frá
því og oftar en einu sinni hafði það
verið komið fram á varir hennar, en
ævinlega hafði eitthvað komið í veg
fyrir það á síðustu stundu. Jack var
vfðsýnn og umburðarlyndur og
sýndi djúpan skilning og samúð,
þegar mannlegur breiskleiki var
annars vegar. Hann mundi áreiðan-
lega geta skilið, að hún skyldi verða
ástfangin af Ken, en mundi
sennilega eiga erfiðara með að
sætta sig við fóstureyðinguna. Og
hún vildi ekki fyrir nokkurn mun
valda Jack vonbrigðum.
Það leið löng stund, þar til Jack
tók til máls. Loksins virtist ha'nn
setja í sig kjark og sagði ofurlágt,
svo að varla heyrðist:
— Cathy . . . viltu giftast mér?
Hún varp öndinni léttara. Hann
tók eftir hve henni létti og spurði
órólegur:
— Finnst þér það kannski of
snemmt? En ég elska þig, Cathy.
Ég er ekki örlyndur og áhrifagjarn,
eins og þú veizt. En ég varð hrifinn
af þér, um leið og ég sá þig í fyrsta
sinni. Og þér finnst svolítið vænt
um mig, er það ekki?
Cathy vatnaði músum um leið og
hún faðmaði hann að sér:
— Víst þykir mér vænt um þig.
44 VIKAN «• tw.
Ég er meira að segja farin að elska
þig, Jack.
Þegar hann kyssti hana, gleymdi
hún því næstum, að hún hefði nokk-
urn tíma kysst neinn annan mann
áður. Henni fannst eins og hún elsk-
aði nú í fyrsta skipti á ævinni. Samt
liðu þrír mánuðir, þar til Jack fékk
Cathy til að fallast á, að þau giftu
sig. Hún vildi búa með honum það
sem eftir væri ævinnar, en það var
ýmislegt, sem olli henni óþægind-
um og gerði hana kvíðafulla. Hún
hafði enn ekki getað sagt honum
frá fóstureyðingunni. Hún reyndi
að segja honum söguna um Ken, en
Jack vildi ekki hlusta á hana:
— Það kemur mér ekki við, hvað
þú hefur gert, áður en við hittumst.
Þú ert fyrir löngu orðin fullorðin
stúlka, Cathy. Ég get ekki vænzt
þess, að þú hafir ekki verið ástfang-
in einhverntíma áður. Hið eina, sem
skiptir máli nú, er að tilfinningar
okkar hvort í garð annars séu sann
ar og hjónaband okkar verði lang-
líft og sambúðin góð.
Cathy réyndi að tileinka sér þessi
sjónarmið hans. Hún ætlaði ein-
göngu að hugsa um framtíðina og
standa við hlið hans í blíðu og
stríðu.
Meg var eina manneskjan, sem
Cathy gat rætt við um einkamál sín
og erfiðleika. Hún ráðlagði henni,
að hún skyldi ekki segja Jack frá
fóstureyðingunni og láta hann ekki
verða varan við, að hún hefði sam-
vizkubit vegna hennar. Hún benti
henni á nýja hlið á málinu, sem
Cathy hafði ekki komið auga á:
— Jack er vinsæll. Það er líklegt,
að hann eigi eftir að ná langt á
sviði stjórnmála. Ef sagan um fóst-
ureyðinguna kæmist á allra vitorð,
gæti það skaðað frama hans mjög.
Hann mundi sjálfúr skilja þig full-
komlega og ekki ásaka þig hið
minnsta. En þegar stjórnmálamenn
eiga í hlut, þá má ekkert vitnast.
sem hægt er að blása upp sem
hneyksli.
— En þá get ég heldur ekki gifzt
honum. Ég get ekki hugsað til þess,
að eiga stöðugt yfir höfði mér, að
allt komist upp og heimurinn hrynji
í rúst á einni svipstundu.
— Jú, auðvitað geturðu gifzt hon-
um. Þú verður bara að gæta þess
að þegja eins og steinn.
— En ef Jack kemst nú samt að
því. Ef Ken skyldi nú hafa samband
við hann og segja honum það . . .
Meg hló.
— Nei, nú ertu farin að sjá draug.
Hvers vegna í ósköpunum skyldi
Ken gera það? Reyndar er ég ekki
viss um, að hann sé hér ( borginni
lengur. Ég hef hvorki séð tangur eða
tetur af honum, síðan þið skilduð.
— Heldurðu, að hann sé þá flutt-
ur?
— Ég er hérumbil viss um það.
Annars hefði hann komið til min til
þess að slá mig um peninga.
Cathy þorði enn ekki að trúa því,
að hún væri laus við. Ken að öllu
leyti. Hennar slæma samvizka sagði
henni, að hann mundi skjóta upp
kollinum einn góðan veðurdag og
eyðileggja allt milli hennar og
Jacks. Stundum hélt hún að hún sæi
hann, þegar hún var á ferð um
borgina. En í öll skiptin hafði henni
skjátlast, þegar hún gætti betur að.
Cathy reyndi að sigrast á hinum
illa grun sínum, og Meg gerði allt
sem hún gat til að telja hana á að
giftast Jack og það sem allra fyrst.
Brúðkupið fór fram dag nokkurn
í júní. Og hveitibrauðsdögunum
eyddu þau í Maine, þar sem æsku-
heimili Jacks var. Cathy lifði ham-
ingjuríkasta sumar ævi sinnar.
í ágúst voru þau komin aftur til
San Francisco og fluttu inn í þægi-
legt einbýlishús í San Carlo.
Cathy hætti að vinna og gerðist
húsfreyja og kunni því með afbrigð-
um vel. Á skemmri tíma en einum
mánuði var hún í rauninni búin að
gleyma því, að hún hefði nokkurn
tíma lifað öðru Kfi en þessu.
Og hún átti von á barni.
Þá hringdi Ken.
Það lá við að Cathy fengi tauga-
áfall.
— Ken, hvernig gaztu vitað . . .
hvar hefurðu fengið heimilisfang
mitt...
Hann hló.
— Varðstu hissa? Satt að segja
hef ég fylgzt með þér alla tíð. Og
auk þess skrifuðu blöðin mikið um
brúðkaupið þitt. Já, á meðan ég
man: Til hamingju!
— Hvers vegna hringdir þú,
spurði Cathy og bjóst við hinu
versta.
— Þú getur reitt þig á, að ég
hringdi ekki eingöngu til að óska
þér til hamingju. Hvernig gaztu gifzt
repúblikana, Cathy.
Hann skopaðist að henni, eins og
hann hafði svo oft gert áður. En
allt í einu skipti hann um tón:
— Þú hefur þó ekki látið þér
detta f hug að þú værir laus við
mig fyrir fullt og allt? Nei, ekki
aldeilis. Svo auðvelt er lífið ekki,
Cathy litla.
Hún var öll á valdi óttans og gat
varla komið upp orði:
— Hvað . . . hvað áttu við?
Hann varð skyndilega hörkulegur
í málrómi:
— Þú drapst barnið mitt! Ég ætla
að hefna mín, Cathy!
Hún hné niður í stól, sem stóð
við símaborðið.
— Ken, sagði hún skelfingu lost-
in. — Góði Ken. Ég . . .
En hann hafði lagt tólið á.
Næstu dagar voru Ifkastir martröð.
Cathy þjáðist af stöðugum ótta við,
að Ken mundi allt í einu skjóta upp
kollinum. Það var alls ekki ólíkt
honum að koma allt í einu, hringja
dyrabjöllunni, kynna sig fyrir Jack
og segja sfðan frá fóstureyðingunni.
Cathy sá þetta ímyndaða atvik fyrir
sér í huganum aftur og aftur. Já,
það var svo líkt Ken að hegða sér
einmitt svona.
Vika leið. í hvert skipti sem sím-
inn hringdi þaut Cathy til að verða
fyrri til að svara. Hún reyndi að
gæta þess, að llsa, þýzka vinnukon-
an þeirra, yrði ekki á undan að
svara, en tókst það ekki alltaf. Þeg-
ar llsa svaraði, beið Cathy og hlust-
aði og svitnaði af ótta. Ef dyrabjall-
an hringdi, var hún sannfærð um,
að Ken væri kominn.
Eftir nokkra daga uppgötvaði
hún, að líka var mögulegt, að Ken
mundi skrifa Jack bréf. Jack fór
aldrei á morgnana, fvrr en oóstur-
inn var kominn til þess að hann
gæti haft bréfin sín með sér á skrif-
stofuna. Cathy byrjaði þá að fara á
fætur á undan honum til þess að
hún gæti rannsakað póstinn, áður en
hann kæmist í hendur Jack.
En ekkert gerðist. Ken hringdi
ekki aftur, hann kom ekki og ekk-
ert bréf barst frá honum. Vikurnar
liðu hver á fætur annarri og urðu að
mánuðum, og Cathy var farin að
halda, að hana hefði aðeins dreymt,
Einu sinni
AKRA
og svo
aStur og aftur...
SMJÖRLÍKISGERÐ AKUREYRAR HF.
UMBOÐSMENN:
JOHN LINDSAY. Sími 26400. KARL OG BlRGIR.SÍmi 40620