Vikan - 23.12.1970, Blaðsíða 15

Börnin og aðstand-
endur þeirra þrýstu
sér í angist upp að
veggnum.
Elly átti að rölta um
í verzluninni og
skemmta börnunum.
Elly var risavaxin
ungfrú, enda var hún
tveggja tonna fíll. Hún
átti að skemmta börnunum
í stórverzluninni og vakti að
vonum mikla athygli, en engum
hafði dottið í hug að Elly átti sér
elskhuga, sem alls ekki hafi taumhald
á tilfinningum sínum.
ur alla ábyrgð, hvað ætlið þér
nú að gera?
Ég reyndi að halda jafnvæg-
inu, svo ég dytti ekki ofan í
þetta geysilega hyldýpi, sem
mér fannst opnast fyrir fram-
an mig. Hugmynd! Einhverja
hugmynd! Ég vildi gefa aleigu
mína fyrir einhverja hugmynd.
En að fá fíl, sagði ég, til
að segja eitthvað.
— Fíl?
Já, fíl! Ég velti þessu fyrir
mér og fannst það alls ekki svo
vitlaust. Nú var um að gera að
halda fast við það.
— Já, fíl, endurtók ég. —
Börnin eru dauðþreytt á geim-
Fröken Ellý fíll
Jockum arkaði beint að Jane og glerskápunum.
förum og þessum plastleikföng-
um. Raunverulegur fíll, lifandi
skepna, ætti að geta látið þau
hverfa aftur til náttúrunnar. Við
hljótum að geta fengið leigðan
taminn fíl, sem getur tekið við
óskaseðlum.
— Þetta er ekki svo vitlaust,
ungi maður!
Það var sá gamli sem sagði
þetta. Brown, sem bersýnilega
var með einhver mótmæli á vör-
unum, lét sér nægja að vera
hugsandi á svipinn.
En skyndilega sáu þeir allir
eitthvað stórkostlegt í hugmynd-
inni. — Fíll. Jól í fílaflauginni!
Stórkostlegt! Jólafíllinn Júlla!
Ég lét ekki á því standa að
notfæra mér ánægju karlanna.
— Ég næ í taminn fíl. Fatadeild-
in klæðir hann í einhver
skemmtileg föt, teiknistofan býr
til nýjar auglýsingar og við
flyt.ium leirvörudeildina. „Frök-
en Elly fíll“ verður slagorð jól-
anna!
Nú var allt i einu kominn jóla-
svipur á karlana og þeir voru
að keppast við að hrósa hver
öðrum, þegar ég laumaði mér
út.. . .
Það virðist kannski í fljótu
bragði auðvelt að hafa upp á
tömdum fíl, en það kom fljótt í
ljós að það var ýmsum vand-
kvæðum bundið. Jane starði á
mig, undrandi á svip, þegar ég
bað hana að leggja mér lið.
Hverjum datt þessi vit-
leysa í hug? spurði hún.
Það er skipun frá stjórn
fyrirtækisins! svaraði ég. —
Þeim fannst, þegar ég hafði
stungið upp á því, að það gæti
orðið sniðugt að hafa fíl í geim-
farinu. Hvar get ég haft upp á
fíl?
— í Afríku, eða dýragarðin-
um, ef þar eru þá nokkrir til
sölu.
—- Það er nóg að fá hann
leigðan.
— Sláðu þá upp í skránni í
dálkinum „Fílar til leigu“. Viltu
færa þig til, ég þarf að afgreiða!
Þarna rann það upp fyrir mér
hve vonlaust þetta var og mér
52. tbi. VIKAN 15