Vikan - 23.12.1970, Blaðsíða 12
SHALOM:
heill,
friður,
harningja.
YIKAN kynnir starí'semi ICYE, alþjóðlegra ungmennaskipta
sem íslenzka Þjóðkirkjan hefur tekið þátt í um árabil, og
skyggnzt er inn í starfsemi KAUS, samtaka heimkominna
skiptinema.
Eftir Omar Valdimarsson
12 VIKAN 52- tbl-
Undir embætti Æskulýðsfulltrúa Þjóðkirkjunnar heyra nemenda-
skiptin, sem er hluti af alþjóðlegri starfsemi er nefnist Internati-
onal Christian Youth Exhange (ICYE). Á hrárri íslenzku hefur þetta
verið kallað KAUS: Kristleg alþjóða ungmennaskipti, og er það heiti
samtakanna, sem heimkomnir skiptinemar hafa sett á laggirnar.
En hvað er skiptinemi? Við skulum taka þetta alveg frá byrjun-
inni og kynna okkur eilítið sögu þessarar starfsemi.
Á árunum eftir síðari heimsstyrjöldina tók Þjóðverji nokkur, John
Ebelee, upp á því að senda þýzk ungmenni yfir hafið til Bandaríkj-
anna, svo unga fólkið, er ekki átti neina sök á stríðinu á milli þess-
ara þjóða, gæti gert sitt til að græða sárin sem brunnu þar á milli.
Dvöldu þessi ungmenni með bandarískum fjölskyldum og í banda-
rískum skólum í eitt ár og þar gafst þýzkum og bandarískum ung-
mennum kostur á að gera sér grein fyrir því af eigin raun, að hinn
aðilinn var í rauninni ósköp venjuleg manneskja.
Þessi starfsemi gafst vel, svo vel, að árið 1949 var ICYE stofað og
skipti hófust á milli fleiri landa en eingöngu Bandaríkjanna og Þýzka-
lands, þó ísland hafi ekki farið að taka þátt í skiptunum fyrr en um
1960. Þó voru þetta eingöngu skipti á milli Bandaríkjanna og ann-
arra landa til að byrja með, en árið 1965 var stofnunin gerð alþjóð-
leg og skipti hófust innbyrðis á milli þjóða fyrir utan Bandaríkin.
Um leið hætti bandaríska ríkisstjórnin að styrkja starfsemina og
eiga skiptinemar hérlendis það til að glettast sín á milli og segja,
ef illa árar fjárhagslega: „Ja, það væri sko munur að heyra ennþá
undir CIA!“
Eins og áður er getið, þá voru skiptin einvörðungu bundin, áður
fyrr, við að skiptinemarnir sæktu skóla og væru meðlimir í fjöl-
skyldu viðkomandi lands. Nú hefur aftur á móti orðið breyting á
þessu, bæði hérlendis og annars staðar. í Japan eru skiptinemarnir
sendir í háskóla fyrstu sex mánuðina til að læra málið og kynna sér
menninguna og síðari hluta ársins vinna þeir ýmiss konar sjálfboða-
störf, við þjóðfélagslega þjónustu. í Hollandi er starfseminni hagað
á svipaðan hátt, og hér á íslandi er árið þrískipt, allavega fyrir suma
skiptinema sem hingað koma.
Þegar erlendu skiptinemarnir komu hér í sumar, voru þeir fyrst
allir sendir á málanámskeið sem stóð yfir í mánuð. Eftir það var