Vikan - 23.12.1970, Blaðsíða 48

ALFHEIMAR
O
X
o
q
8
m
O
x
Blómabúðin DÖGti
w
Alf heimum 6
sími 33978
.fullkomin blómaverzlun
í úthverfi borgarinnar.
og venjulega. Hvað veit ég um
það? Ekki man ég neitt um það.
Kannski baunir, kannski hris-
grjón í feiti eða eitthvert græn-
meti.
— Þér borðið þá á kvöldin?
— Fjandinn sjálfur, haldið
þér að ég hendi kjötbeininu
mínu?
-—Nei, nú gefst ég upp. Eg
verð víst að sleppa að gefa yður
slæma hegðunareinkunn. Leið-
réttu á spjaldinu hans, herra X.
Þú færð „góða hegðun.“ Er það
nóg?
— Það er réttlátt. Eg hef
ekkert gert til að verðskulda
ekki góða einkunn.
Og með það förum við út. Hið
stóra hlið einangrunarfangelsis-
ins opnast fyrir okkur. Aðeins
einn varðmaður fylgir okkur. Við
göngum hægt stíginn niður að
búðunum. Við erum hátt yfir
hafinu, silfurgliti þess og freyð-
andi öldum. Andspænis okkur
Royale, græn jörð hennar og
rauð þök. 5§g bið varðmanninn
um leyfi til að setjast í nokkrar
mínútur. Hann játar því. Við
Maturette setjumst sinn hvorum
megin við Clousiot og tökumst í
hendur án þess að taka eftir.
Þetta handaband veldur undar-
legri geðshræringu og við föðm-
umst orðalaust.
Varðmaðurinn segir:
— Komið þið nú, strákar. Við
verðum að halda áfram.
Og við höldum áfram niður
að búðunum, hægt, mjög hægt.
Við Maturette förum á undan og
höldumst enn í hendur. Síðan
koma tveir sjúkraberar með
hrjáða vininn okkar.
☆
ÖFARIR A
AÐFANGADAGSKVÖLD
Framhald af bls. 25.
var í því sálarástandi, að hægt
var að láta hann gera allt.
— Þú skilur mig, — ég fer
upp og þú dengir bakkanum í
gólfið, sagði Adda og hvarf út
úr dyrunum.
Ef nokkuð er til, sem getur
vakið gestgjafa, þá eru það
hljóð, sem bera með sér að ver-
ið sé að mölva postulínið hans.
Eins og lesandinn mun skilja, er
ég nú kominn að þeim þætti
málsins, sem drepið var á í upp-
hafi þessarar frásögu.
Mikjáll hafði framkvæmt sinn
þátt fyrirtækisins óaðfinnanlega.
Gestgjafinn kom að honum, þar
sem hann stóð höggdofa yfir
rústunum af morgunverði Öddu.
Hann starði á gestgjafann, eins
og í leiðslu.
Gestgjafinn var enn í nátt-
skyrtunni og flókaskónum og
pírði augunum um leið og hann
færði sig nær Mikjáli, setti und-
ir sig hausinn og lét handlegg-
ina dingla. Mikjáll lokaði augun-
um. f sömu svifum og gestgjaf-
48 VIKAN 62- ö»i.