Vikan - 23.12.1970, Blaðsíða 19

spara orkuna? Því minna sem ég
hreyfi mig, þess færri hitaein-
ingum brenni ég. Á ég kannski
að sitja kyrr langtímum saman
á daginn? Ég verð að temja mér
alveg nýtt líf. Fjórir mánuðir!
Það eru hundrað og tuttugu dag-
ar. Hve langt um líður áður en
ég verð orðinn blóðlaus á þess-
um sveltikosti? Að minnsta kosti
fjórir mánuðir. Þá eru eftir tveir
mánuðir, sem úrsiltum ráða.
Þegar ég verð verulega veik-
burða, verð ég prýðilegur jarð-
vegur fyrir sjúkdómana. Ég
ákveð að liggja fyrir frá klukk-
an sex á kvöldin til klukkan sex
á morgnana. Eftir kaffið og
tunnutæminguna get ég gengið í
tvo tíma eða svo. Og tvo tíma
eftir súpuna um miðjan daginn.
Samanlagt fjórir tímar. Annars
sit ég eða ligg fyrir.
Það verður erfitt að dreyma
sig á brott frá veruleikanum án
þess að vera þreyttur. En ég
ætla að reyna.
Eftir að hafa hugsað lengi til
vina minna og mannaumingjans,
sem misþyrmt var, fer ég að æfa
nýja kerfið. Það tekst ágætlega
þótt tíminn sé nú miklu lengur
að líða en áður og ég finni til
verkja í fótunum eftir að hafa
verið hreyfingarlaus í lengri
tíma.
Síðasti mánuðurinn.
Nú hef ég verið á sultarfæð-
inu í tíu daga. Ég er stöðugt
svangur, og þreytan nær yfir-
tökunum. Mig langar ótrúlega
mikið í kókoshnetur og sígar-
et+ur. É<j leeg mig snemma og
flý úr klefanum í huganum. f
gær var ég í París á Rat Mort
og drakk kampavín með vini:
Antonio frá Lundúnum; hann er
ættaður frá Baleareyjum og tal-
ar frönsku eins og Parísarbúi og
ensku eins og ekta tjalli. Dag-
inn eftir drap hann einn vina
sinna með fimm skammbyssu-
skotum á Marronier, Boulevard
de Ciichy. Þannig er það hjá at-
vinnubófunum, skammt á milli
vináttu og haturs. Já, í gær var
ég í París og dansaði á Petit
Jardin, Avenue Saint-Ouen, sem
eingöngu er sóttur af Marseille-
búum og Korsíkumönnum. Ég sé
alla vini mína á þessum flótta
með tilstyrk ímyndunaraflsins.
É'g hef lagt heilmikið af. og
skil nú hve vel hefur munað um
kókoshnetuna, sem ég var svo
heppinn að fá á hverjum degi í
tuttugu mánuði. Þessar blessað-
ar hnetur hiálpuðu mér óum-
ræðilega mikið tii að halda
heilsu bæði á sál og líkama í
þessari hræðilegu einsemd.
Ée er ákaflesa taugaóstyrkur
þennan morguninn. eftir að ég
Framhad á bls. 45.
í ]>unq;um þönkum stendur Henri
„Papillon* Charriére í klefanum, þar
sem hann í tvö ár þoldi einhverjar
hroðalegustu andlegar og líkamlegar
pyndingar, sem hægt er að ímynda
sér.
52. tbi. VIKAN 1!)