Vikan - 21.01.1971, Qupperneq 26

Skömmu fyrir áramót stóðu
Módelsamtökin fyrir mikilli
tízkusýningu á Hótel Sögu, og
voru [)ar sýnd föt, bæði inn-
lend og erlend, frá 18 íslenzk-
um fyrirtækjum. Troðfullt var
á Sögu þetta kvöld, og komust
færri að en vildu. Ætti það að
sanna að tízkusýningar verða
æ vinsælli og fólk sækir tízku-
sýningar til að kvnna sér það
nýjasta í fatatízkunni, ekki ein-
ungis konur, heldur og karl-
merin. Þá var það áberandi á
umræddri tízkusýningu, að
karlmannafatnaður er sífellt að
verða fjölbreyttari og skemmti-
legri og liggur við að jarðar-
farabúningurinn klassiski, sem
íslenzkir karlmenn bafa klæðzt
um áraraðir við öll tækifæri, sé
að meslu leyti borfinn. Það eru
ekki lengur táningar sem klæða
sig á fjölbreyttan og skemmti-
legan liátt, lieldur og foreldrar
þeirra og jafnvel afar og ömm-
ur. Framhald á bls. 43.
Myndir: Egill Sigurðsson
KARNABÆR sýndi m.a. þessa tvo
kjóla, sem báðir eru brezkir og
samkvæmt nýjustu tízku. Karna-
bær er „tízkuverzlun unga fólks-
ins" og því myndu þessir kjólar
vera heldur fyrir ungpíur. Til
vinstri sýnir Ragnheiður Péturs-
dóttir síðan kjól úr jersey, og til
hægri er Henný Hermannsdóttir í
kjól úr svokölluðu „spejl-flaueli“.
Hér sýnir Brynjólfur Árnason
hollenzkan „Kenya“-frakka, úr
leðurlíki, frá KARNABÆ.
Tízkuverzlunin ADAM leggur
sérstaka áherzlu á leðurvörur
og fatnað sem er aðskorinn í
mittið. Hér sýnir Henný Her-
mannsdóttir brezkan fatnað frá
Wenslow; flauelisbuxur og
blússu úr einskonar crépe.
i
2ö VIKAN 3- tbi.