Vikan - 04.02.1971, Blaðsíða 11

— Fólk sem aðhyllist
hann er að þreifa fyrir sér,
kanna ókunnar slóðir.
Sama er að segja um guð-
spelíi. En ég lief ekkert
kvnnt mér þetta sjálf, eða
neina mystík. En efalaust
gæti ])að skapað nýja mögu-
leika að sökkva sér í svo-
leiðis.
Ahugamál? Það eru nú
fyrst og fremst heimilið,
maðurinn og börnin, segir
Halldóra. — Mér er mest í
mun að þau gjaldi þessa til-
tækis mins (spámennskunn-
ar) i engu. En liún hefur
lika haft mikinn áliuga á
íþróttum, var sjálf i leik-
fimi áður fyrr. A yngri
árum (raunar er hún enn-
þá aðeins hálfþrítug) tók
hún einnig þátt í þjóðdöns-
um iijá Þjóðdansafélagi
Reykjavíkur. Hún málar
líka myndir, þegar tími
gefst til frá heimilisstörf-
unum, einkum af trjám og
blómum. Og liún hefur
gaman af að hafa gamla
muni nálægt sér. í stofunni
hjá þeim hjónum hangir
uppi klukka ein forn og álit-
leg, amerísk að likindum
og um það hil tveggja alda
gömul, sem sagt á aldur
við Bandaríki Ameríku
sjálf. Hún liefur verið til í
marga ættliði í ætt Guð-
mundar (liann er ættaður
úr Hafnarfirði og Ölfusi),
og hann hefur lika lagt til
fleiri muni forna er heimil-
ið prýða: skrifpúlt meira en
liálfrar annarrar aldar gam-
alt og kistill undir sauma-
dót, sem formóðir Guð-
mundar átti, bóndakona
austur í sveitum á timum
Napóleons og Jörundar
hundadagakonungs.
— Svo er ég mikið fyrir
tónlist, segir Halldóra. —
Það er að segja ef hún er
dálítið fjörug. Ég er ekki
gefin fyrir þunglamalega
tónlist. Hún verður að vera
fjörug og lifandi. Eins og
Straussvalsar, ég er mjög
hrifin af þeim. Ég er lika
mjög hrifin af þjóðlögum,
ef þau eru fjörug. Mér
þykja þau skemmtilegri en
danslög og gjallandinn í
þeim. Ég get nefnt þér eitt
lag, sem ég er sérstaklega
hrifin af: Sverðdansinn eft-
ir Katsjatúrían. Mér þykir
lílca gott að hlusta á sálma,
ef þeir eru hátóna og há-
tiðlegir. En ekki ef þeir eru
dapurlegir eða þunglyndis-
legir. Mér finnst meira
gaman af því, sem er svo-
lítið létt.
Að síðustu spyrjum við
Halldóru Björt, hvort liún
hafi nokkurn tima spáð
fyrir sjálfri sér.
— Nei, það hef ég aldrei
reynt. Og ég held ég kæri
mig ekki um að vita neitt
um það, sem fyrir sjálfri
mér liggur. Þetta liefur
verið ósköp indælt; meira
að segja hefur aldrei lient
sig að við höfum rifizt. Og
ég óska einskis frekar en
að það yrði þannig áfram.
dþ.
„Nei, ég hafði engan
sérstakan áhuga á al-
þjóðamálum. Svörin
komu til mín jafnharS-
an og ég var spurð.“
5. tw. VIKAN 11