Vikan - 11.02.1971, Qupperneq 7

í FULLRI ALVÖRU
MD EB FRÉTIA RJOTAST...
Einhvers staðar vestur í
þeim stóru Ban<Jarikjum
gefur trúarsöfnuður út of-
urlitið fi’éttablað daglega,
og er ekki i frásögur fær-
andi. En blað þetla á ekki
sinn bka i veröldinni. Það
flytur eingöngu góðar frétt-
ir, en sleppir öllum ótíðind-
um. Þannig er aldrei rninnzt
einu orði á slys og ófarir
bvers konar, bvað þá glæpi
eða illvirki. Tilgangnr
blaðsins er að leggja hinu
góða lið; iiafa jákvæð áhrif
á lesendur sína; vai-ast um-
frai;x allt, að þeir verði fyr-
ir slæmum áhrifum af þeim
sjxillta beimi, sem við lif-
um i.
Þetla er í’ifjað upp hér i
tilefni af ágætu útvarpser-
indi, sem Vilhjálmur Þór,
fyrrum utanríkisráðherra,
flutti fyrir nokkru í erinda-
flokknum „Lífsviðhox’f
mitt“. Hann vék lítillega að
fi’éttaflutningi ahnennt og
taldi, að fjölmiðlar legðu
of mikla áherzlu á hið nei-
kvæða; gerðu sér augljós-
lega mat úr styrjöldum,
mannránum, flugvélarán-
um og annars konar óáran,
sem svo mjög hefur ein-
kennt okkar thna. Máli
sínu til fi-ekari útskýririg-
ar nefndi hann dæmi, sem
sýndi vel, að ekki er sarna
hvernig sagl er frá atbui'ð-
um. Hann las sem ungling-
ur fi’étt i norðanblaði af
hinu skelfilega slysi, þegar
hafskipið Titanic fórst. At-
burðinum var þannig lýst,
að það var ekki ógn og
skelfing, sem festist i rninni
unglingsins, lieldur lietju-
dáð karlmannanna, sem
eftiiiétu konum björgunar-
bátana, en stóðu sjálfir á
þilfari og sungu hástöfum
„Iiæi-ra minn guð lil þin“,
þegar skipið sökk.
Af fi’amansögðu skyldi
enginn ímynda sér, að ætl-
unin sé að ráðleggja mönn-
um, að þeir legðu á flótta
frá raunveruleikanum;
stingju höfðinu í sandinn
eins og strútui’inn; lokuðu
augunum og neituðu að
horfast i augu við liið rétta
andlit heimsins. Raunsæi er
öllum nauðsynlegt og lífs-
flótti og sjálfsblekking leiða
illl af sér fyi’r eða síðar.
Hins vegar er vert að
laka undir með Villijálmi
Þór og henda á, hversu
mikil ábyrgð hvilir á herð-
um þeirra, sem flytja dag-
lega fréttir af heimsvið-
bui’ðum. Þótt heimurinn
sé slæmui’, þá er rangt og
hættulegt að varpa of sterku
Ijósi á skuggahliðar hans,
eins og oft er gert. Það er
til að mynda ástæðulaust
að sýna á sjónvai’psskerm-
inum dag eftir dag myndir
af bardögum í Vietnam;
myndir, sem eru hver ann-
arri líkar og hafa lítið
fréttagildi en slæm áhrif.
Og einnig mætti nefna frá-
sagnir hlaða og sjónvarps
af þeirri uppreisnar- og
mótmælaöldu, sem riðið
liefur yfir lieiminn á síð-
ustu árum. Sterkar líkur
eru til þess, þótt ekki vei’ði
það sannað, að þessi mót-
mælaalda liafi magnazt og
bi’eiðzt xil eins og eldur i
sinu um allan lieim, vegna
sífelldra fi’ásagna i máli og
myndum. Það er komið í
tízku að mótmæla og gera
uppsteyt á almannafæri.
Það er meira að segja far-
ið að gefa lit bækur, sem
kenna nemendum að standa
uppi í bárinu á kennurum
sínum!
Góðu heilli gefur hinn
ógeðfelldi fréttaflaumur,
sem flæðir yfir okkur á
hverjum drottins degi, ekki
i í’étta mynd af umheimin-
um. Það gleymist of oft að
; skýra frá góðu fréttunum:
í vísindamenn vinna starf
i sitt í kyrrþey um heixn all-
; an; stofnanir og einstakl-
í ingar vinna að því daglega
i að rétta hjálparhönd þeim,
sem í nauðum eru staddir,
og svo mætti lengi telja.
i Ilið jtxkvæða livílir í
i þagnargildi, á meðan gamli
1 íslenzki málsháttui’inn er i
heiðri hafður: Það er fi’étta
i fljótast, sem i frásögn er
, ljótast.
i G. Gr.
Myndir frá bardögum
í Vietnam dag
eftir dag eru hver
annarri líkar.
Þær hafa lítið frétta-
gildi, en hins vegar
slæm áhrif. Það
er hættulegt aS varpa
of sterku Ijósi á
skuggahliðar
heimsins.
6. tbi. VIKAN 7