Vikan - 25.03.1971, Blaðsíða 24

'
■
TEXTI: OMAR VALDIMARSSON
MYNDIR: EGILL SIGURÐSSON
Það varð skrítið Jítið atvik þess valdandi að Helgi
I ómasson, nú cinn snjallasti ballet-dansari í lieimi, fór
að dansa. Þegar liann var fjögurra ára snáði i Vest-
mannaeyjum fóru móðir lians og móðursystir á ballet-
sýningu i Samkomuliúsinu á staðnum, þar sem voru að
sýna Friðbjörn Björnsson og Slanley nokkur Williams,
sem nú er talinn einn bezti balletkennari í heimi — og
aðalkennari Helga fyrir utan stjórnanda New York City
ballettsins, George Balanchine, en það nafn er svo ná-
tengt íyrsta flokks ballet, að allir sem einhverntíma
liafa liaft áhuga á hallet þekkja það. En, í hléi hljóp
móðir Helga heim og náði í hann. Þegar heim var kom-
ið, að sýningu lokinni, stökk Ilelgi um stofuna og dans-
aði. Síðan hefur hann ekki liætt.
Við heimsóttum Helga á heimili móður hans, frú
Dagmar Helgadóttur, og stjúpföður, Hauks Guðjónsson-
ar, þegar hann kom hér heim um daginn lil að sýna i
Þjóðleikhúsinu. Þetta var eftir að sýningarnar höfðu
verið og Helgi hafði iarið af landinu í millitíðinni, svo
okkur varð fyrst á að forvitnast um hvert hann hefði
farið og til hvers.
Við fórum lil Rómaborgar og komum við í París
í bakaleiðinni, bara til að hvíla okkur, siaijpa af. Jú,
þetla var mikill þeytingur, en fyrir mig er þetta hvild
þráíl fyrir þeytinginn, því ég veitti mér að æfa ekki í
viku.
Máttu við því?
Ja, það er í það lengsta, en ef mér finnst ég þurfa
á svona hvíld að lialda þá borgar þetla sig. Ef ég hvíli
24 VIKAN 12. TBL