Vikan - 02.12.1971, Side 66

PANAMA nýtt glæsilegt sófasett
Enn einu sinni bjóðum við yður nýja gerð af sófasetti. Þér getið fengið Pan-
ama sófasettið með 4ra sæta sófa, .‘íja sæta sófa, 2ja sæta sófa, liáan eða lág-
an stól. Athugið, við höfum eitt stærsta úrval landsins af sófasettum.
Gjörið svo vel og lítið inn. Staðgreiðsluafsláttur eða afborganir.
Sent gegn póstkröfu. — Næg bilastæði.
Valhúsgögn hf. Ármúla 4, sími 82275.
sótti drenginn. Hann fór inn í
eldhúsið og sótti mat handa
drengnum. Drengurinn sat á
kassa bak við barinn, þannig að
hann sást ekki, og hafði matinn
á öðrum kassa.
Þegar drengurinn var búinn
að borða, langaði hann að sofna,
svo að barþjónninn raðaði sam-
an nokkrum tómum bjórköss-
um, þannig að hann gæti teygt
úr sér. Hann notaði gamlar glas-
þurrkur og svuntu fyrir undir-
sæng og gamli jakkinn drengs-
ins þjónaði sem yfirsæng. Hann
og drengurinn sögðu ekki eitt
einasta orð hvor við annan allt
frá því hann sótti drenginn út,
og þegar nú drengurinn lá þar
endilangur og við það að sofna,
langaði hann bæði til að hlæja
og gráta í senn.
Morgungestirnir voru nú
farnir, og einnig Algayer og
konan með rottuhúndinn og nú
komu inn aðrir gestir á meðan
drengurinn svaf.
Klukkuna vantaði korter í
fimm þegar drengurinn settist
upp. Eftir stundarkorn mundi
hann eftir barþjóninum, en þeir
töluðu ekki hvor við annan.
Hann settist upp rétt eins og
hann var vanur heima hjá sér í
rúminu, og er hann hafði
dreymt í tíu mínútur með opin
augun, klifraði hann niður.
Það var myrkur úti og snjó-
aði eins og undan stormi og síð-
an sneri hann sér við og horfði
upp á barþjóninn.
— Er pabbi minn kominn
aftur? sagði hann.
— Nei, ekki enn, sagði bar-
þjónninn. Hann kraup á kné til
að geta spjallað við drenginn.
— Eg verð búinn að' vinna
eftir fáeinar mínútur, og ef þú
getur sýnt mér húsið ykkar
þegar þú sérð það, þá skal ég
reyna að fara með þig heim.
— Er pabbi ekki enn kominn
aftur?
— Nei, hann er ekki kom-
inn aftur. Kannski hefur hann
gleymt hvar hann skildi þig
eftir.
—• Hann skildi mig eftir ná-
kvæmlega hér, sagði drengur-
inn, eins og það væri sú stað-
reynd sem ekki væri hægt a?
gleyma. Hér rétt fyrir utan.
— Ég veit það.
Kvöldþjónninn kom innan úi
eldhúsinu í hvíta jakkanum sín-
um og kom auga á drenginn.
— Hver er þetta, John? Er
þetta eitt af þínum börnum?
— Ja—á, sagði barþjónninn
af því að hann hafði enga löng-
un til að reyna að skýra hinum
barþjóninum frá því hvað gerzt
hafði.
66 VIKAtJ • iBt