Vikan - 02.12.1971, Side 94

Vöruúrvalið er í verzluninni BRISTOL BANKASTRÆTI 6
Herrasnyrtivara í miklu úrvali, gjafa-
kassar
Reykjarpípur, landsins mesta úrval
Pípustatif, fjölmargar tegundir
Vasapelar, fjórar gerðir
Ferðabarir í úrvali
Oskubakkar, allar tegundir
Þjóðlífsplattarnir — góð gjöf
Vindlakassar, allar tegundir
Keramik innlend og erlend
Skrautmunir ýmiss konar
Ronson kveikjarar flestar gerðir
Seðlaveski með ókeypis nafngyllingu
Lyklaveski — ótal tegundir
Allt fyrir pípumanninn
Lítið í qluggann —
Lítið við hjá okkur.
Gleðileg jól
B RISTOL
Bankastræti 6
HINZTA SIGLINGIN
Framhald aj bls. 25.
öllu sem bezt ofan þilfars. Skip-
ið var statt austarlega á Sel-
vogsgrunni. Um tvöleytið um
nóttina skall ofviðrið á. Fyrst
nokkrir snarpir vindsveipir en
siðan ofsarok af vestri. Segl
voru nú tekin niður eftir því
sem hægt var og skipinu lagt
til drifs. Veðrið versnaði, og
brátt varð stórsjór. Skipinu sló
undan og rár slóust til og tó-
verk slitnaði. Reiðinn á fram-
mastrinu, sem hafði verið sett-
ur upp í Hafnarfirði, slaknaði i
átökunum, og nú rifnuðu seglin
hvert af öðru. Rárnar á fremsta
mastrinu slógust, svo að horfur
voru á að mastrið myndi brotna
þá og þegar. Skipið var nú al-
gjörlega stjórnlaust í fárviðr-
inu. Stórreiðinn bilaði einnig og
um tíma var ekki annað hugs-
anlegt en að miðmastrið myndi
brotna. Um klukkan fimm,
þrem tímum eftir að ofviðrið
skall á, haegði nokkuð. Skip-
verjar gengu með atorku að því
að koma seglum í lag, þeim sem
ekki höfðu rifnað og horfið út
í veðurofsann og Guðjón var
sendur ofan í lest til þess að
aðgæta hvort leki hefði komið
að skipinu. Hann sá þegar að
svo var. Vindmyllan sem átti
að drífa lensidæluna hafði
brotnað í veðrinu, svo illa að
ekki var viðlit að gera við hana.
Aðrar dælur voru í ólagi, en
samt var reynt að dæla skipið.
Skipið var talsvert brotið, vant-
ar slakaðir og rifin segl. Þrátt
fyrir allt þetta tókst þeim að
snúa skipinu undan og sigldu í
átt til Vestmannaeyja. Veður
var ennþá hið versta og mikill
sjór. Davíð skipstjóri ákvað nú
að leita hafnar í Vestmannaeyj-
um.
Um kl. 10 árdegis á miðviku-
dag sáu þeir á Eos Vestmanna-
eyjar. Öllum seglum var nú
tjaldað -og menn vonuðu að
þeim entist lensið til Eyja, Sí?-
degis hægði enn og um kl. 17.00
var komið logn. Lognið stóð
ekki lengi. Brátt tók að hvessa
af suðaustri. Þar með var bor-
in von að ná til Vestmannaeyja
með þeim seglabúnaði sem eftir
var. Eos var nú slegið undan
og lensað vestur með. Þeir sáu
nokkur skip, sennilega togara
og reyndu að vekja eftirtekt
þeirra með blysum. Sjólag var
slæmt og eftir því sem á leið
herti austan veðrið. Um kl. 20.00
var komið suðaustan rok og
barkskipið Eos óð á söxum und-
an veðrinu með brotnar rár og
rifin segl. En nú herti veðrið
að mun og varð fárviðri. Þau
segl sem uppi voru rifnuðu og
hurfu út í veður og vind. Hafið
reis og ofsalegar öldur skullu
aftan á skipinu og köstuðu því
sitt. á hvað. En það var eins og
höfuðskepnunum fyndist ekki
ennþá nóg að gert. Þessu fár-
viðri sem Eos var nú statt í
fylgdi þrumuveður og eldingar
lýstu gegnum sortann. Þeir
heyrðu þrumurnar gegn um ó-
veðursgnýinn. Skipstjóri og
stýrimaður ásamt háseta stóðu
við stýrið. Allt í einu laust nið-
ur eldingu í skipið. Þremenn-
ingarnir urðu allir fyrir raflosti.
Aðrir skipverjar sem sáu hverju
fram fór álitu í fyrstu, að eld-
ingin hefði orðið þeim að bana.
Svo fór þó ekki. Raflostið var
ekki meira en svo að þeir voru
óslasaðir, en nokkuð dasaðir
eftir. Eos sigidi nú á reiðanum
undan fárviðrinu. Þegar kom
fram undir miðnætti dró mesta
ofsann úr veðrinu og um kl.
2.00 aðfaranótt fimmtudags datt
allt í dúnalogn örlitla stund. En
lognið varði aðeins nokkrar
mínútur. Síðan fór að kalda af
suðvestri. Skipsmenn áttu nú
fárra kosta völ. Með messan-
segli og stýri gátu þeir samt
haldið skipinu upp að vindi,
svo það flatrak ekki. Vindinn
herti bráðlega og um klukku-
stund eftir veðraskiptin var
kominn strekkingur að suðsuð-
vestri og nú tók Eos að reka til
lands. Héldist þessi vindátt var
sýnilegt að skipið myndi ienda
upp í brimgarðinn við Eyrar-
bakka að nokkrum tíma liðn-
um. Þeir kveiktu bá á þilfarinu
og vættu kyndla í olíu og tjöru
og veifuðu. Vissulega voru skip
á Selvogsbankanum og í Eyrar-
bakkabugt. Nú reið á að eitt-
hvert þeirra sinnti neyðarkall-
inu.
Skipsmenn á Eos höfðu nú
barizt við fárviðrið nokkuð á
annan sólarhring. Þeir voru
orðnir þreyttir og hraktir og
öllum var ljóst, að þeir voru í
mikilli hættu. Þótt skipsmenn
væru flestir ungir, liðlega tví-
tugir, voru þeir allir vanir sjó-
menn og þeir vissu hvers mætti
vænta af brimgarðinum. Allt í
einu sáu þeir hvar skip kom
siglandi. Þeir sáu að hér fór
brezkur togari, sem stanzaði
stutt frá. Þá var klukkan 6.00
að morgni. Þótt ekki væri mjög
hvasst var stjórsjór.
Togarinn Mary A. Johnson
frá Scarbourogh hafði verið á
veiðum við ísland í nokkra
daga. Afli var samt lítill í skip-
inu, þar sem veður var risjótt
og óhægt um veiðar. Nielsen
Jilmkeiiin
INI
Jens Guðjónsson
gullsmiður
Laugavegi 60 og
Suðurveri
Póstsendum
Sími 12392
94 VIKAN 48. TBL