Vikan - 27.07.1972, Síða 12

Nú er afi Franco ánægður:
MARÍA
NÁÐI í PRINS
Áttunda mars siðastliöinn
gengu þau i hjónaband viö mikla
viöhöfn Don Alfonso de Boubon y
Dam Pierre, ambassador Spánar
i Sviþjóö, og tvitug dótturdóttur
Francos einræöisherra, Maria del
Carmen Martinez Bordin.
Þaö þýöir aö Franco er kominn
skrefi nær þvi leynilega tak-
marki, sem hann hefur stefnt aö I
þrjátiu ár: aö blanda blóö sitt
aöals- og kon ungablóöi. Jafn-
framt vill hann veröa sá, sem
endurreisir konungdæmiö á Spáni
- meö eigin skilyröum.
Don Alfonso er kynborinn prins
og frændi Juans Carlosar, sem
kallar tii spænsku krúnunnar.
Franco heföi ekki haft neitt á
móti Juan Carlosi sem
tengdasyni. En þaö átti ekki svo
aö fara . . .
Draumur Francos um aö koma
á fót konungsætt átti upptök sin i
sambandi viö einkabarn hans,
Carmencitu, sem fékk meö af-
brigðum slæmt uppeldi I höllinni
Prado I Madrid. Móðir hennar
lét allt eftir henni og faöir hennar,
þessi þögli og önugi maöur sem
leit á sjálfan sig sem útvaliö
verkfæri Guös til aö leiöa Spán á
réttan veg, tilbaö hana.
Þegar Carmencita varö
gjafvaxta vildi Franco aö sjálf-
sögöu fá tignan mann fyrir
tengdason, helst konungborinn.
Hann þreifaöi varlega fyrir sér
hjá greifanum af Barcelona,
fööur Juans Carlosar. Greifinn
tók þeim umleitunum meö miklu
yfirlæti og lét sem hann yröi
þeirra ekki var.
Þetta mundi Franco greifanum
og hefndi sin siðar meö þvl aö
leggja blátt bann viö trúlofun
Juans Carlosar og Mariu-
Gabriellu af Savoyen. Franco
bar þvi viö aö heföarmær þessi
„væri oft úti um nætur I félagi viö
dáöa nautabana.
Ungu hjónin,
Alfonso prins
(þeir Juan Carlos eru
bræörasynir) og
Maria dótturdóttir
Francos i skíöaferö.
Franco litaöist auövitaö um
viðar. En hvorki spænskir
prinsar eöa aörir virtust taka
uppástungur hans alvarlega. Þá
sneri Franco sér til aðalsins. En
þar var honum lika svaraö meö
kurteislegum neitunum, blönkum
andlitum og sleipum un-
danfærslum. Allt I einu var svo
aö sjá aö öll aöalborin spænsk
ungmenni væru trúlofuö hvert
ööru. Þá byrjaöi Franco aö
þreifa fyrir sér hjá voldugustu
iðnjöfrunum. 1 veiöiferö einni
kynntist E1 Caudillo ungum
manni, sem likt og hann sjálfur
var duglegur aö hneigja sig,
hrósa og smjaðra. Þar aö auki
var hann heppinn veiöimaöur.
Ungi maöurinn hét Cristobal
Martinez, var markgreifi af
Villaverde og las læknisfræöi viö
háskólann I Madrid. Franco
gretti sig. Martinez var svo
algengt nafn og alþýölegt.
Spánverjar heita þvl svo
tugþúsundum skiptir. Og
markgreifatitillinn var
átakanlega nýr af nálinni. Eins
og hertogaynja ein oröaði það:
„Þaö er stafaö Villaverde, en
framboriö Martinez, hvort sem
hann vill eða ekki.”
Franco komst einnig aö þvi aö
ungi maöurinn var slöur en svo
loöinn um lófana. Sem sagt
ekkert girnilegur ráöahagur. En
nú er Franco hershöföingi maöur,
sem ekki hikar viö aö koma
hlutunum á hreyfingu. Hann hitti
unga manninn aftur. Martinez
þessi var kannski ekkert yfirtaks
gáfnaljós og ekki heldur
siöfágaður úr hófi. En hann var
glaöur og áhyggjulaus og reyn-
dist hafa heilbrigöan áhuga á
peningum og frama, þaö er aö
segja ef hægt yröi aö afla þessa
án mikillar fyrirhafnar.
Máliöláljóstfyrir. Carmencita
veröur markgreifafrú og mark-
greifanum stýri ég inn á rétta
braut, hugsaði Franco. Og
Carmencita varö fljót aö hrífast
af markgreifanum. Hann var
myndarlegur á velli, meö yfir-
skegg eins og Clark Gable og
klæddur eins og best varö á kosiö.
12 VIKAN 30. TBL.