Vikan - 01.02.1973, Qupperneq 26

CAT STEVENS
l»«‘ir eru ól'áir, sem ekki hafa
lieyrt eitthvaft um C'at Stevens.
11anii er nú einn vinsælasti popp
sóngvari sins tima. Kn þah eru
ekki allir, sem gleðjast af vin-
sældunum eínum saman og öllu
þvijieningaflóiii. sem þeim fylgir.
Aö margra áliti, er Cat Stevens
rinn þeirra Haiiu er nu .’t ara
gamail og býr einn i ibúö sinni i
l.oinlon. llingaö til liefur hann
t'ekið inúsikina frain yfir þá, sem
næst honum standa. Hann hefur
einbeitt sér aö þvl aö semja og
flvtja eigin tónlist frá þvi aö hann
var smástrákur. Tónlistin á hug
hans nllnn.
C’at vareitt sinn spuröur aö þvi,
Inorl haun-læsi ekki allt, sem um
hann væri skrifað I blöðum. Hann
svaraði því til, að — „hvers vcgna
ætti ég að eyða ævi minni í að lesa
skoðanir annarra á sjálfum
inér?" Iín eitt er það, sem liann
lcs alltaf og það er pósturinn.
Ilonum berast fjöldi bréfa dag
livern, en eftir þvi sem næst
vcrður komist, reynir hann i það
minnsta aðopna öll bréfin. i þeim
Iristundum sinum, sem hann á
aflögu frá múslk og hréfalestri
eyðir hann i samfélagi pensla,
málningar og lérefts. Ilann málar
gjarnan einfaldar rómantlskar
myndir, eins og einhver sér-
fræðingurinn lýsti yl'ir. Sem dæmi
um þá listskiipun, nefndi hann
málverk af eldrauðum ketti ineð
smáfisk fyrir framan sig.
Mönnum er svo I lófa lagt,
hvernig þeir sjá út úr þvl
rómantik og einfaldleika llfsins.
í þcim fjölmörgu greinum, sem
skrifaðar hafa verið um Cat
Stevens," er oft og einatt fjallað
um liann, sein manninn ineð ein-
inana röddina. Það er engin furða
þó svo sé. Lesi menn textana, scm
liann hefur samið verða þeir án
el'a á sama máli. Þeir l'jalla um
lifið, stundum skin bilurieiki i
gegn, stundum óvenjíilegt
raunsæi. Það er ekki að ástæðu-
lausu, sem haiin hefur verið
kallaður „hið syngjandi skáld".
Framhald af bls. 33.
—