Vikan - 01.02.1973, Qupperneq 35

FRAMHALDSSAGA EFTIR
DOR.OTHY DANIELS
10. HLUTI
Ég minntist þess,
sem faðir minn hafði
sagt mér, að
hvarf mitt forðum hefði
hjálpað honum i
kosningunum, vegna
umtalsins, sem það
vakti.
Og liklega
mundi heimkoma min
fimmtán árum síðar
hafa sömu áhrif . . .
ég heima hérna yröi ég fegin ef
einhver heilsaöi mér. Og svo -
bætti ég viö glettnislega - ætti
maöur ekki aö vera vingjarn-
legur, þegar pabbi er aö bjóöa sig
fram?
- Þú ert of fljót á þér, sagöi
móöir min i aöfinnslutón. - Svo lik
honum pabba þinum. En þú
veröur aö hegöa þér eins og
dama, hvaö sem öllum stjórn-
málum hans pabba þlns líöur.
- Ég veit þaö, sagöi ég og
viöurkenndi, aö ég haföi hlaupiö á
mig. - En fólkiö kunni vel viö
þetta og enginn varö móögaöur.
- Þaö er ekki nema satt. En ég
hef alltaf veriö afskaplega varkár
um hegöan miná. Og þar hef ég
sett markiö hátt, hvaö Skuggagil
snertir.
Ég brosti og iöraöist. -
Afsakaöu mamma, ég skal aldrei
gera þaö oftar.
Hún setti upp fyrirgefningar-
bros. - Ég er viss um, aö þú gerir
þaö aldrei aftur.
Viö fórum framhjá fleiri bæjum
og fólkiö veifaöi vingjarnlega og
ég veifaöi á móti en móöir min
geröi ekki nema kmka kolli. Ég
minntist þess, sem Lance haföi
sagt mér, hvaö móöir mln heföi
þótt fjörleg stúlka, og hvernig ég
haföi látiö I ljós þá von mina aö
þegar ég kæmi heim, yröi hún
aftur kát og fjörug. En þess haföi
ég bara engin merki séö, og sem
betur fór fékk ég ekki tóm til aö
hugsa um þaö frekar, því aö nú
var John kominn á stööina. Hann
steig niöur og hjálpaöi okkur út.
Lestin til Kingston var þegar
komin á stööina og mér datt I hug,
aö einhver heföi veriö sendur á
undan okkur til aö láta hana biöa
eftir okkur. Sumir farþegarnir
virtust eitthvaö gramir yfir
þessari töf, en mamma lét sem
hún sæi þaö ekki. Ég gat ekki
annaö en séö, aö faöir minn hlaut
aö vera býsna voldugur maöur aö
geta tafiö heila járnbrautarlest,
vegna tveggja farþega.
En eftir aö viö vorum komin af
staö haföi þaö sýnilega borizt út
meöal farþeganna, hverjar viö
værum, og milli stööva fóru þeir
aö ganga eftir ganginum, rétt til
þess aö fara framhjá okkur og fá
aö sjá stúlkuna, sem haföi veriö
horfin I fimmtán ár, en var nú
komin aftur til fjölskyldu sinnar.
Ég var fegin, aö ég skyldi hafa
vandaö til búnaöar mins eins og
raun var á, og eins hinu, aö veöriö
var þaö stillt, aö hægt var aö hafa
gluggana lokaöa, svo aö engin
hætta var á aö fá ösku eöa kola-
mylsnu á fötin sln.
I Kingston sá ég enn, hvaö hægt
var aö gera meö peningum og
áhrifavaldi. Þar beiö okkar vagn.
Þegar ég minntist eitthvaö á
annaö eins óhóf, sagbi móöir min,
aö viö myndum hafa svo marga
böggla meö okkur, og yröum aö
hafa vagn. *
Þaö var tekiö á móti okkur
mömmu viö dyrnar I verzlunar-
húsunum þvl aö forstjórarnir
hlutu einhvernveginn aö hafa
fengiö aö vita um væntanlega
komu okkar. Viö fengum beztu
þjónustu, og oftast I einka-
herbergjum, þar sem okkur voru
sýndar allskonar vörur, sem vib
kyhnum aö vilja kaupa.
Ég skemmti mér vel Viö þetta,
þvl aö móöir min sagöi mér, aö ég
gæti keypt takmarkalaust, hvaö
sem ég vildi, og ekki væri svo oft
fariö til Kingston, aö ástæba væri
til aö spara kaupin. Einnig
áminnti hún mig um aö muna
eftir hinu og þessu, sem ég kynni
aö þurfa fyrir dansleikinn, sem
nú var þegar I undirbúningi.
Viö boröubum hádegisverö i
flnasta gistihúsi borgarinnar og
maturinn og framleiöslan var
alveg framúrskarandi. Ég
smakkaöi á öllu, sem fram var
boriö en ekki ofmikiö á hverju.
Meö svona mataræöi mundi ég
fljótlega hlaupa i spik. Ég tók llka
eftir þvl, aö móöir mln tók llka
hóflega til matar sins og þvi átti
hún sjálfsagt þaö ab þakka, aö mln sagbi mér, aö þvl yröi ég aö
hún var grönn eins og ung stúlka. venjast. En þegar hánn færi I
Eftir matinn fórum viö enn J/'kosningaleiöangur um rlkiö,
búöir og þar á meöal I skart- mundi veröa til þess ætlazt, aö viö
gripabúö, þar sem ég keypti gjöf
handa Bridey en handa sjálfri
mér keypti ég úrval af háls-
festum, nælum og armböndum.
Mamma keypti handa mér nælu
meö áföstu úri. Svo fórum viö I
kjörbúö þar sem ég keypti mér
silkisokka og bómullarsokka til.
aö nota hversdagslega, og loks
keyptum vib marga hatta. Móöir
min valdi þrjá handa sjálfri sér
og sagöi mér aö velja mér þrjá.
Mig svimaöi alveg af spenningi,
en þaö var ekki fyrr en I lestinni,
aö ég fann, aö ég var alveg slit-
uppgefin.
Tveir bekkir I lestinni voru
alþaktir þvl, sem viö höföum
keypt. Mamma kom auga á
eintak af „Ladies’ Home
Journal”, sem hún keypti og fór
aö lesa, en ég lét mér nægja aö
horfa á landslagiö, sem var svo
nýstárlegt og fagurt.
Þegar til Inlake kom, beib
vagninn okkar, og brátt gengum
viö gegn um járnhliöiö, sem
hestasveinninn lokaöi á eftir
okkur. Nú var enn ekki oröib
aldimmt og jafnvel þó aö mamma
væri viö hliöina á mér og fllefldur
ekill á ökusætinu, þá var ég samt
dálitiö óróleg.
Einkennilega lagaöir
runnarnir, sem uxu hér og þar á
Iandareigninni, tóftu á sig
ógnvekjandi myndir þegar
vagninn ók upp brekkuna aö
húsinu.
En þá sá ég ljósin I gluggunum
og Bridey kom þjótandi fram I
forskálann, og æpti á hesta-
strákana aö koma og hjálpa sér
aö bera inn alla bögglana.
Molly eldabuska var tilbúin
meb ágætis kvöldverö og ég yarö
alveg hissa, aö ég skyldi vera
oröin nógu soltin til þess aö gera
kræsingunum s^cil. Faöir minn
var enn fjarverandi, en móöir
færum meö honum. Hann vildi
gjarna sýna kjósendum slnum,
sagöi móöir mln, aö hann væri
góöur eiginmaöur og - nú aftur -
faöir.
Ég minntist þess sem Lance
Devois haföi sagt mér, aö hvar?
mitt foröum heföi hjálpaö honum
I kosningunum, vegna umtalsins,
sem þaö vakti. Og llklega mundi
heimkoma mín, fimmtán árum
slöar hafa sömu áhrif og ekkert
væri úr vegi aö nota sér þaö. Og
vitanlega vildi ég, aö faöir minn
yröi þingmaöur I öldungadeild
Bandarlkjanna. Ég var stolt af
honum og mér þótti vænt um
hann og óskaöi honum alls hins
. bezta.
Ég hafbi komiö heim meö
næluna handa Bridey, sem ég
haföi gætt aö kaupa fyrir mlna
eigin peninga. Þegar hún kom inn
til mln til aö taka af rúminu gaf
ég henni hana og aödáunin og
þakklátsemin voru margfaldlega
þess viröi, sem hún haföi kostaö.
- Svona hefur mig alltaf dreymt
um aö eignast, sagöi hún glöö. Ég
þakka yöur svo mikiö fyrir, aö
þaö er ekkert, sem ég vildi ekki
gera fyrir yöur. Og mér er alvara
meö þaö.
- Þaö vissi ég löngu áöur en ég
gaf þér næluna, Bridey. Settu
hana nú upp og sjáöu, hvernig
hún fer þér.
Hún setti hana strax á kjólinn
sinn og skoöáöi sig slöan I
speglinum. Hún kinkaöi kolli meö
ánægjusvip. - Já, vlst fer hún mér
vel. Ég hefbi einskis getab óskaö
mér fremur, og kannski getur hún
ltka sýnt honum Eddie
Thompson, aö hann mætti gjarna
eyba á mig einum dal ööru
hverju.
Framhald á bls. 41.
5.TBL. VIKAN 35