Vikan - 01.02.1973, Qupperneq 38

þegar hún fylgdi honum fram i
litla búriö.
— Hversvegna skiptir&u um
glös? spuröi hún mæðilega. — Ég
var alls ekki me&tþitt glas. Ég
veit, aö þetta var mitt glas, afþvi
aö ég skildi það eftir á boröinu.
Trant hvessti augun og sagöi:
— Þú ætlaöir aö fara aö súpa á en
hættir svo við það. Hversvegna?
— Vegna . . . .vegna þess að
lyktin var eins og af kirsiberja-
vfni, en samt hafði Philip hellt i
glasiö beint úr konjaksflöskunni.
Þetta kom mér á óvart. Mér datt i
hug, að . . . .
Trant greip fram i: — Lyktaöu
úr glasinu. sem þú ert meö.
— Þaö er mitt glas. t þvi er
ósvikið kirsiberjavin.
Hun þeiaöi ui giasinu, eins og i
vafa.
— Gott og vel. Trant tók glasiö
og rétti henni hitt, sem haföi veriö
hennar glas. — Hvernig lyktar
þetta?
— Hér um bil eins og kirsiberja-
viniö.
— Hér um bil? En samt eitt-
hvaö öðruvisi?
— Mér finnst þaö likjast
meira . . . .Hún þagnaöi, og
hryilingssvipur kom á andlitiö. —
Þaö likist meira möndlum.
— Einmitt. Möndlum. Beizkum
möndlum.
— Blásýra. Angela gekk eitt
skref I áttina til hans og glasiö
datt úr hendi hennar á gólfið og
brotna&i. Þetta var þá komiö
frnm
Sniöugt að eitra kirsiberjavin
með blásýru, tauta&i Trant. Heföi
Phiiip ekki komiö meö þetta
konjak, heföi öllu.veriö óhætt. Þá
heföir þú drukkiö þaö, og alls ekki
tekið eftir lyktinni.
Nú; þegar hættan var orðin aö
veruleika, haföi Angela Forrest
glataö sjálfstjórn sinni. Hún stóö
þarna, óstööug á fótunum og
staröi framan I Trant. — En
hver,......?
Trant hleypti brúnum. — Þaö er
nú einmitt þaö, sem gerir mig
bálvóndan. Ég var uppi aö ná I
sloppinn. Fórst þú út úr stofunni á
undan Batramsystkinunum eöa
meö þeim?
— Meö þeim . . . .en svo
gleymdu þau aö bjóöa henni Ellen
frænku góöa nótt . . . .og fóru inn
aftur.
— Þá getur' hvert þeirra sem er
hafa gert það.
— Hvaö . . . Jhvað eigum viö aö
gera?
— Bartramsystkinin koma
aftur klukkan hálf tólf. Þangaö til
höfumst viö ekkert aö. Nú var
Trant orðinn vel á veröi. —
Hlustaöu nú á . . .ég vil ekki
vekja neinn grun hjá honum
frænda þinum né henni frænku
þinni. Þú ferö inn aftur
og svo kem ég eftir andartak. Og i
guös bænum drekktu ekki neitt.
Hún hika&i og horf&i á hann
meö örvæntingarsvip. Siöan gekk
hún inn, án þess a& segja orö.
Þegar Trant var orðinn einn,
staröi hann niður i gólfiö. Ofur-
litill pollur úr glasinu var á
gólfinu. Hann þerraöi vökvann
upp meö vasaklút og setti hann
siðan i tóma krukku, sem hann
fann á búrhillunni og læddist
siöan inn i eldhúsið. Ekkert sást
til hrörlegu vinnukonunnarliklega'
væri hún farin heim. Trant
læddist út I sundiö aö húsabaki,
þar sem aðstoðarmaöurinn hans
beiö. skipaöi honum aö flýta sér
meö klútinn og láta rannsaka
hann á rannsóknarstofunni og
koma svo aftur um hæl.
Trant gekk aftur inn i setu-
stofuna. Þegar hann horföi á
fólkið, fannst honum þaö býsna
ótrúlegt, aö nokkrum minútum
á&ur heföi verið gerö þarna lævis-
leg tilraun til aö myr&a Angelu.
Philip lá hálfsofandi út á hliö viö
arininn. Ellen frænka var niöur-
sokkin I kapal, sem hún var aö
leggja. Angela, náföl og meö
flóttaleg augu, sat ein sins liös á
legubekknum.
Trant gekk til hennar. Honum
fannst timinn aldrei ætla aö li&a,
en I þessu hléi fór mjög óvenjuleg
hugdetta aö taka á sig mynd i
huga Trants, svo aö fi&ringur fór
um hann allan.
Stundvíslega klukkan tlu lagöi
Ellen frænka frá sér spilin og reis
úr sæti. — Ég ætla aö fara að
hátta, tilkynnti hún öllum viö-
stöddum, fitjaöi svo upp á trýniö I
áttina til Philips, sem virtist nú
alveg sofnaöur. — Þér er betra að
koma honum strax I rúmiö,
Angela. Andstyggö, þetta fyllirl.
Og svo potaöi hún I kinnina á
Angelu, alveg eins og Bartram-
kvensan haföi gert. — Góða nótt
herra.......aa . . . .góöa nótt,
Angela. Skemmtileg veizla hjá
þér.
Þegar hún var farin út, leit
Angela á Philip sofandi og Trant
á vlxl.
Trant sagöi: — Ég skal sjá um
hann Philip frænda. Hvar er her-
bergiö hans?
Angela sag&i honum þaö og
Trant gat hrist Philip nægilega til
þess aö vekja hann og fylgja
honum upp og skella honum á
rúmiö I herberginu hans.
Trant læsti herberginu og stakk
lyklinum I vasa sinn og gekk svo
niöur aftur. Angela beiö hans I
forstofunni, kvíöin og hrædd.
— Systkinin koma ekki aftur
fyrr en eftir hálfan annan klukku-
tima. Hvaö eigum viö aö hafast
a& á meöan?
Trant brosti til hennar: — Þér
fariö i rúmiö, ungfrú Forrest.
— t rúmiö?
— Þér fariö ekki a& biöa á
fótum eftir systkinunum. Þér
fariö upp I herbergiö yöar og
veriö þar til morguns fyrir
læstum dyrum.
— En þér sögöust ætla aö
komast aö þvl, hver......
— Ég held ég sé þegar búinn aö
þvi. Hann brosti aftur. — Og hafiö
þér engar áhyggjur. Ef mér ekki
skjátlast þvi meir, þá veröa ekki
fleiri morö framin I fjölskyldunni
i kvöld.
Angela staröi á hann. — Þér
eigiö ekki viö.....
Trant lagöi höndina á hvita
arminn. — Geriö þér. eins og ég
segi. Lofiö mér þvl. Þó ekki væri
nema vegna dansleiksins ■ i
Princeton og hvlta kjólsins bak-
lausa. Ég kem hirjgaö snemma i
fyrramáliö og býst þá viö að geta
útskýrt allt máliö. Og þá skiljiö
þér þaö betúr.
Hann laut fram og potaöi i
kinnina á henni, eins og Ellen
frænka haföi gert.
— Skemmtileg veizla. Þannig
viröist þvi vera lýst. Góöa nótt og
sjáumst á morgun.
Eftir aö hafa skipað aöstoöar-
manninum aö gæta hússins vand-
lega, fór Trant aftur á stööina og
hringdi til Cadburys og tilkynnti
honum, aö ef hann kæmi til
borgarinnar I fyrramáliö gæti
hann tekið fastan moröingja frú
Dean. Cadbury varð steinhissa.
Siöan hringdi hann I
rannsóknastofuna og baö um aö
fá útkomuna af rannsókninni á
vasaklútnum.
— Hæ, Trant. Röddin I efna-
fræöingnum var hæönisleg. —
Skritiö kpnjak I þessum vasaklút.
Þaö getur ekki hafa veriö gott á
bragöiö.
— Nei, ég býst viö þvl, sagöi
Trant.
Hinn hló. — Ég held ég viti viö
hverju þú hafir búizt. Vænn
skammtur af blásýru ha? Jæja,
mér þykir leitt að valda þér von-
brigðum. Þaö er aöskotaefni I
konjaki, en þaö er bara ....
— ... .möndluolia? sagöi
Trant.
Efnafræöingurinn snuggaöi.
Þaö er til nokkurs aö vera aö
rannsaka fyrir þig, Trant. Þú
veizt alltaf svariö fyrirfram.
Hann hringdi af.
Stundarkorn sat Trant viö
skrifboröiö sitt og ofurlltiö bros
lék um varir hans. Þaö var lltil
birta þarna inni. Eitthvert skrjáf
fékk hann allt I einu tila&lita upp.
Lltil mús sat úti I horni og horföi á
hann gljáandi augum og fitjaöi
upp á trýniö. Trant staröi á
músina. En um leiö hvarf allur
litur úr andlitinu á honum og
áhyggjuskuggi færöist yfir þaö.
— Dauöa músin, æpti hann. —
Guö minn góöur. Dauöa músin.
Hann þaut upp úr sætinu, en
músin flúöi i ofboöi. Hann þaut
niöur stigann og upp I lögreglubil
og ók svo eins og vitlaus maöur
heim á leiö til Angelu Forrest.
Nú var hann næstum búinn aö
gera stærstu vitleysuna á allri
ævi sinni.
Hann skildi eftir bilinn hús-
lengd frá og þaut inn 1 sundiö þar
sem aöstoöarmaöur hans beiö.
Hann greip I handlegg mannsins.
— Hefur nokkur fariö inn I húsiö
siöan ég fór?
— Já, þessi tvö rauöhæröu. Þau
komu fyrir um þaö bil hálftima.
— Hálftima? andvarpaöi Trant.
Hann sneri sér viö og horföi á
bakhliöina á húsinu. Honum tókst
aö koma auga á svefnherbergi
Angelu og nú sneri hann sér
snöggt aö manninum. — Heyröu
mig, Kelly, sagöi hann. — Ég þarf
a& komast inn um þennan þri&ja
glugga uppi, og þaö fljótt.
— Það er hægöarleikur. Ég
athugaði þetta meöan bjart var.
Þaö er útskotsgluggi á borö-
stofunni og uppi yfir honum er
þakrenna. Ég hef séö yöur ráöa
viö þaö sem verra er.
38 VIKAN 5.TBL.