Vikan - 22.03.1973, Blaðsíða 15

færa fram. Sagan var á þá leiö, aö
starfsmenn banka þess, sem
lausnarféö heföi veriö tekiö ilt ilr,
heföu oröiö tortryggnir þegar svo
há fjárhæö var tekin út I einu, og
látiö lögregluna vita af því. Frá
lögreglunni heföu blööin svo
fengiö veöur af málinu. Þvi yröi
aö finna nýjar leiöir til aö koma
lausnargjaldinu til skila og sleppa
Albrecht.
Daginn eftir var sagt frá brott-
námi auökýfingsins I öllum
blööum Vestur-Þýzkalands, og
fór þá heldur aö fara um
Ollenburg. Hann lét fanga sinn
skrifa bréf til Kuhns, forsætis-
ráöherra sambandsríkisins
Nordrhein-Westfalen. Þar stóö aö
Theo Albrecht væri löngu frjáls
oröinn, ef lögreglan og blööin
heföu ekki farið aö sletta sér i
máliö. „Viö vildum fyrir hvern
mun aö Theo Albrecht yröi
kominn heim til fjölskyldu sinnar
fyrir jól,” sagöi Ollenburg.
Ekki gekk hinum brokkgenga
lögmanni þó eingöngu mann-
kærleikur til, er hann vildi aö
fangi hans gæti haldið jólin hátiö-
leg meö fjölskyldu sinni. Sann-
leikurinn var sá, að þeir Kron
voru farnir að hafa þungar
áhyggjur af þvi, hvernig þeir ættu
aö varöveita fangann yfir
hátiöina, ef þeir yröu ekki lausir
viö hann þá. Þaö var fastur vani
hjá Kron, sem i eöli sinu var ljúf-
menni, aö halda jólin meö sonum
sinum fjórum, sem honum þótti
mjög vænt um og sinnti eftir
Lögreglumenn grafa eftir fjársjóði Ollenburgs I Rfnarskóg, en þar
faldi hann nærri þrjár milljónir marka.
eftir miönætti hringdi siminn
heima hjá frú Albrecht. Þaö var
Ollenburg, sem tilkynnti henni aö
manni hennar heföi veriö rænt, og
ráölagöi henni eindregiö að vere
ekkert aö ónáöa lögregluna.
Frúin lét sig þó hafa aö breyta
þvert gegn þvi ráöi. Hálftima
eftir aö Ollenburg hringdi kom
Ronkel lögfræöingur æöandi inn á
aöalstöövar lögreglunnar i Essen
og sagöi yfirmönnum þar það
sem hann vissi. Þar eö hér var
um mikilsháttar auðjöfur að
ræöa, rauk lögreglan upp til
handa og fóta. Heill bilafloti meö
sendi- og móttökutækjum og alls-
konar öðrum tækniútbúnaöi var
serrdur út til leitar, ráöstafanir
voru gerðar til aö hlera og taka
niður simtöl úr öllum þeim
simum, sem liklegt þótti aö
ræningjarnir hringdu i, og
svona mætti lengi telja. t skyndi
var mynduö sérstök þrjátiu
manna lögreglusveit, er skyldi
sinna þvi einu aö hafa upp á
Albrecht hinum týnda, og siöan
var bætt við leitarflokkum til aö-
stoðar I Köln, Dusseldorf og
Dortmund. En þrátt fyrir allan
þennan fyrirgang vaföist lengi
fyrir lögreglunni aö komast á
nokkurt spor.
Sjötta desember, viku eftir
brottnámiö, barst heim til Theos
Albrechts bréf frá honum, þar
sem ræningjarnir geröu kunna
kröfu sina um sjö milljónir marka
I lausnarfé. Af þessu fjármagni
skyldi ein milljón afhent i
hundraö marka seölum, þrjár
milljónir i fimm hundruö marka
seölum og aörar þrjár milljónir i
þúsund marka seölum.
Ollenburg var hinn bjartsýnasti
og taldi vist að lögreglan heföi
enn ekki veriö látin vita neitt af
brottnáminu. Hann geröi ráö
fyrir aö féö yröi greiölega af
hendi reitt, og ætlaði aö vera
búinn aö sleppa Albrecht innan
sólarhrings frá afhendingu
peninganna. Hugöust þeir félagi
hans, innbrotsþjófurinn Paul
Kron (kallaöu- Diamantenpaul),
aka auðmanninum til flug-
vallarins mikla viö Frankfurt og
sleppa honum þar lausum.
Albrecht haföi fyrst stungiö upp
á, aö Ronkel lögfræöingur og
verzlunarstjóri Albrechts,
Hubner aö nafni, skyldu afhenda
lausnarféð, en eftir nokkra um-
hugsun taldi Ollenburg þessum
mönnum ekki treystandi. Hann
lét þvl fangann skrifa eitt bréfiö
enn til konu sinnar, þar sem
mælst var til aö hún afhenti
peningana sjálf og heföi i för meö
sér son þeirra, sem heitir Theo
eins og faöir hans. Frú Cilly lét
lögregluna vita af þessu, og lög-
reglan haröbannaöi henni aö fara
meö peningana, þvi aö búast
mætti við aö þeim mæöginum
yröi þá rænt lika.
Kron ók nú til pósthússins i
Breitscheid, i Mintarder Strasse,
og hringdi þaðan i frú Albrecht.
Ronkel lögfræöingur kom i
simann og sagöi Kron sögu, sem
lögreglan haföi lagt fyrir hann aö
mætti. Og Ollenburg geröi sér
ljóst, aö erfitt yröi fyrir hann aö
finna upp fjarvistarafsökun um
jólahátiöina, sem Hannelore
sambýliskona hans tæki gilda. ,,Á
jólakvöldið myndi hún ekki taka
neinar fjarvistarafsakanir til
greina,” sagöi Ollenburg,
„heldur biða min viö jólatréö.”
(A þýzku heitir þaö Christbaum,
Framhald. á bls. 36.
12.TBL. VIKAN 15