Vikan - 22.03.1973, Blaðsíða 32

Skuggagil
19. kafli.
Kjóllinn, sem ég valdi mér fyrir
dansleikinn var smaragðsgrænn
silkikjóll i prinsessustil, sem féll
alveg að'beini. Og á honum var
yfirpils úr grænni grisju. Ég
burstaði hárið upp á höfuðið,
nældi það niður en lét hrokkna
endana lafa. Og svo setti ég gull-
liljunælu bak við annað eyrað.
betta leit glæsilega út. begar ég
leit i spegilinn, sá ég að ekki
þurfti ég að klipa á mér
kinnarnar til þess að fá i þær
roða, þvi að þær voru þegar blóð-
rjdðar af tilhlökkun til kvöldsins.
Húsið var fullt af gestum, sem
höfðu frestað friinu sinu til þess
að geta hitt mig. Sumir höfðu
komið frá New York i stórum
vagni, sem faðir minn hafði
kostað. Aðrir frá Albany. Og allir
áttu að gista i álmunum tveimur
sitt hvorum megin við aðal-
bygginguna. Ég velti þvi fyrir
mér, hvort Polly frænku yrði ekki
illa við þetta aðkast. En það var
eins vel til, að hún hefði enga
hugmynd um þaö. Að minnsta
kosti gat það ekki fengið hana út
úr ibúðinni sinni þegar allt var á
tjá og tundri, en annars yrði hún
nú ekki fyri miklu ónæöi, þvi að
Bridey hafði sagt mér, að allir
gestirnir yrðu farnir um hádegi
daginn eftir, i sambandi við
járnbrautarlestirnar.
* En þótt mikið gengi á i húsinu,
þá fór það friðsamlega fram, svo
var stjórnunarhæfileikum frú
Voorn fyrir að þakka, og þarna
varð ekkert uppnám né
ruglingur. Aukaþjónar höfðu
verið fengnir úr þorpinu. Dans-
salurinn var mjög skreyttur með
rósum i öllum regnbogans litum,
og ilmurinn af þeim fyllti alit
húsið. Borðstofuborðið yrði hlaðið
kræsingum, en löngu borðin
frammi i ganginum voru höfö til
þess að veita drykkjarvörur við.
Ég var trufluð i þessum hug-
leiðingum minum, er barið var
létt að dyrum. Ég kallaði á móti
að koma inn.
- Og hvernig liður minni fögru
dóttur i kvöld? Ég glaðnaði við að
heyra þessa kæru rödd.
- Pabbi! kallaði ég ofsakát og
hljóp til hans. En dásamlegt, að
þú skulir vera kominn aftur!
-Hvað þú ert falleg, Jane! sagði
hann.
- En þú sjálfur. Og sannarlega
var hann lika glæsilegur i
samkvæmisfötum.
Ég vafði hann örmum og kyssti
hann. - Æ, ég hef saknað þin svo
mikið, pabbi.
Og mér var þetta alvara, þvi að
nú fann ég mig vera öruggari, að
vita hann einhversstaðar nærri. -
Vertu nú svolitið kyrr hjá okkur!
- Ég skal reyna, Jane, sagði
hann og hélt enn utan um mig. -
En ég hef bara svo mikið að gera
núna. En hitt verð ég að segja, að
með þvi að vera hjá henni
mömmu þinni hefur þú gert mér
það auðveldara að vera á
feröalagi.
- Okkur mömmu hefur komið
ágætlega saman, sagði ég. - Og
það var svo gaman aö undirbúa
dansleikinn.
- Ég kom hérna með dálitið
handa þér að setja á þig. Hann
rétti mér ofurlitinn böggul. Ég
opnaði hann og þarna var i
flauelsfóðraðri öskju, falleg
demantsnæla.
- Ó, þakka þér fyrir, pabbi. Ég
nædli hana á brjóstið á mér og
horfði á hana glitra. Eg er svo
þakklát!
- bað erum við, sem erum
þakklát, sagði faðir minn. - Að
hafa fengið þig aftur. Og þú þarft
ekki annað en nefna það, sem þig
langar að fá.
- Jú, það er eitt, sem mig langar
til, sagbi ég alvarleg.
Hann andvarpaöi. - Ellen
Randell . . . .?
- Nei, pabbi. Ég er oröin miklu
rólegri, hvaö hana snertir, afþvi
að ég veit, að þú gerir það sem þú
getur fyrir hana. En hér er um að
ræða ungan mann, sem ég hef
boðið hingaö i kvöld. Hann er
læknir i Bellevue. Hann heitir
Michael Wade og hann kom
hingað að vitja um mig, daginn,
sem þú fórst til Albany. Hann
kom með fréttir af Ellen Randell
og mamma ætlaði álveg að sleppap
sér. Ég er viss um^ að hún hefur
ekkert á móti [Wade lækni
persónulega, helduf aðeins vegna
sambands hans1 við Ellen
Randell. bessvegna verður hún
Hklega ekki almennileg við hann.
En ég vona, að þú verðir það.
- Læknir, eða hvaö? Og
laglegur? Og þú ert hrifin af
honum?
- Já, pabbi. Ég fann blóðið stiga
upp i kinnarnar á mér.
- Nú, er það þá svona alvarlegt?
Ég hlakka til að hitta þennan
unga mann. Læknisstarfið er
vafalaust heiðarlegt starf, sem
setur markið hátt, svo að ungi
■naðurinn þinn er sennilega vel
;efinn og með ábyrgðar-
ilfinningu. Ég skal verða
altilegur við hann. Vertu viss um,
aö þaö verður tekið vel á móti
honum.
- bakka þér fyrir, pabbi, sagði
ég og brosti.
Hann faðmaði mig aftur og
sagði. - Við skulum fara niður og
heilsa gestunum. Mamma þin
biður eftir okkur.
- Gott og vel, pabbi, ég er
tilbúin.
Hann rétti mér arminn og ég
tók hann og við gengum út úr
herberginu.
-Ertu hrædd? sagði hann þegar
við gengum eftir ganginum.
- Já, afskaplega, svaraði ég.
- bað skaltu ekki vera, sagði
hann. - bú hefur þin megin allt
sem þarf til velgengni - æsku,
fegurð og hlýju. Og það siðast-
nefnda er mikilvægast, þvi að
meö þvi töfrar þú alla, sem kríng
um þig eru.
Ég var of taugaóstyrk til þess
að svara þessu neinu, þvi að við
vorum á leiðinni niður stigann og
allra augu hvildu á okkur, Móðir
min, sem stóð fyrir neðan
stigann, leit glæsilega út i rauðum
kjól með slóða. begar við komum
niður, yfirgaf ég föður minn og
faömaði hana.
Allt i kring um okkur var hlátur
og kæti, en allra augu hvildu á
mér þegar ég gekk milli foreldra
minna að dyrunum á dans-
salnum. bað var sama sem merki
til hljómsveitarinnar að hefja leik
sinn. bað fyrsta sem hún lék, var
fallegur vals og fiðlurnar og
hörpurnar gerðu honum góð skil.
Spilararnir litu út eins og dúkkur
þarna uppi 6 pallinum lengst i
burtu þar sem þeir sátu hver við
sitt púlt, sem var upplýst af
kertum.
Gestirnir stilltusér upp i röð og
faðir minn kynnti mig þeim
öllum. betta voru embættismenn,
stjórnmálamenn, stóriöjuhöldar,
og allir með konurnar með sér.
bað var eins og allúr salurinn
væri fullur af iðandi litskrúöi, svo
marglitir voru kjólarnir. Andlitin
voru vingjarnleg og raddirnar
menningarlegar og kveðjurnar
innilegar. begar þeir höfðu
heilsað mér, héldu þeir áfram inn
I salinn og tóku að dansa.
begar kynningunum var lokið,
sveiflaöi faðir minn mér út á
gólfiö, og ég verð aö segja, að
hann var glæsilegur dansari. Ég
efaðist um, að neitt væri til, sem
faöir minn gæti ekki gert vel.
- Mér fannst ég ætti sjálfur að fá
fyrsta dansinn, sagði hann. - bú
hefur gengið svo i augun og lofað
svo mörgum dönsum, að þú ferð
vist ekki af gólfinu i allt kvöld.
Ég hló. - Mér finnst ég gæti
flogiö.
- Finnst þér ekki allt ágætt?
- Jú, sagði ég, en það var það
bara ekki. Ég var að svipast um
allan salinn til að reyna aö koma
auga á Mike. Bridey vissi að hann
32 VIKAN 12. TBL.