Vikan - 30.08.1973, Síða 11

Reykvikingur skorinorBur og einaröur á
fundum í Norfturlandskjördæmi vestra, og
vænkaftist hagur Alþýftubandalagsins nú
mjög þar um slóftir. Fékk Ragnar Arnalds
663 atkvæfti og kom sér fyrir I þægilegu
uppbótarsæti. Hins vegar kvaft ekki mikiö aft
Uppreisn sú, sem Ragnar Arnalds fékk I
Norfturlandskjördæmi vestra, sætir naumast
tiftindum. Hann er röskur maftur og
ákvéftinn, vel máli farinn og áhugasamur um
stjórnmál og landshagi og einkar friöur sýn-
um og geftþekkur. Ökunnugum gæti sýnzt,
honum á alþingi, og flokkur hans var þar i
minnihluta, svo aft varla rak nema kefli á
fjörur. Gæfan sneri líka baki vift Ragnari
Arnalds i alþingiskosningunum 1967. Tapafti
hann nokkrum atkvæftum frá þvi 1963 og
missti frumkvæöi I keppni vift Björn Pálsson
á Löngumýri og komst ekki á þing. Samt tóku
forlögin Ragnar I sátt aftur fyrr en varöi.
Hann var kjörinn formaftur Alþýftubanda-
lagsins haustift 1968, er Hannibal Valdi-
marsson haffti strunsaft þaöan brott og kvatt
höstulega. Lauk Ragnar giftan háskólaprófi,
fluttist aft Varmahlift og hugftist sannarlega
hefna ófara sinna I siftustu kosningum. Hann
sigrafti og glæsilega sumarift 1971, hreppti 897
atkvæfti I Noröurlandskjördæmi vestra og
kolfelldi þriftja mann framsóknarlistans, en
þaft var þó ekki Björn húnvetningagofti, sem
haffti haft vit á aft færa sig ofar á listann og
láta Magnús Gislason á Frostastööum um
fallhættuna.
aft hann væri miklu fremur einn af fulltrúum
broddborgaranna en leifttogi I verkalýfts-
flokki, sem læzt vilja ástunda róttækar
breytingar á íslenzku samfélagi. Samt
veröur Ragnari starsýnna á sósíalskar
fræftikenningar en flestum öftrum málsvör-
um Alþýöubandalagsins, og veldur þvi bæöi
eftli og uppeldi. Mafturinn dylur raunar öfgar
sinar sæmilega, en fer sinu fram hægt og ró-
lega og missir aldrei sjónar af takmarkinu,
sem fyrir honum vakir. Atrúnaftur Ragnars
Arnalds er I fljótu bragfti allt annar en Einar.s
H. Kvaran og Matthiasar Jochumssonar,
enda af ólikum hvötum sprottinn. en eigi aö
siftur nokkuft sambærilegur. Hann miftar hins
vegar allt vift jörftina, en ekki andaheima.
Ragnar dreymir, aö kommúnisminn leggi
undir sig hnöttinn, og Imyndar sér, aft fram-
tift mannkynsins I þvi stjórnarfari verfti álika
og þaft himnariki, sem hillti upp I óskum og
vonum hinna gufthræddu langafa hans. Til-
gangurinn helgar meftalift aft hans dómi, og
Ragnar þjáist aldrei af þeirri lamandi tvi-
hyggju og geigvænu sálarkvöl, er sótti
fastast á Matthias Jochumsson stundum.
Hann er sæll og sannfæröur og staftráftinn aft
þjóna dyggilega þeirri hugsjón, sem Einar
Olgeirsson boöaöi honum bernskum.
Andstæftingar Ragnars Arnalds skulu þó
ekki halda, aft hann láti stjórnast af glópsku
efta mannvonzku. Asetningur hans er
jákvæftur, en harla umdeilanlegur. Ragnar
er rammur þjófternissinni og vill eindregift
ameriska herinn burt af Islandi bæfti af þvi
aft hann skyggir á sjálfstæfti og metnaö
lslendinga og spillir tungu og menningu og
tefur vafalaust fyrir, aö þjóöin fallist I náftar-
faftm kommúnismans. Hann álitur og alla
skipulagningu, sem á kemst I þjóöarbúskap
og efnahagslifi, spor i rétta átt meö afköst og
afkomu atvinnuveganna I huga. Ragnari
Arnalds liftur þess vegna ósköp vel i skrif-
stofubákni eins og Framkvæmdastofnun
rikisins og telur formennsku sina þar tigna
sæmd, en ekki hégómlegar sárabætur fyrir
aft láta Magnúsi Kjartanssyni eftir ráftherra-
dóm. Hann vinnur þar ekki aöeins dagleg
störf heldur dreymir um aö þoka tslandi á
féttan staft i veraldarhafinu, þar sem
Alþýöubandalagift drottni yfir hólmanum og
þurfi ekki aft eiga undir þvi, hversu tæki-
færissinnar á borö vift Ólaf Jóhannesson,
Einar Agústsson, Halldór E. Sigurftsson,
Björn Jónsson og Magnús Torfa Ólafsson
velji byr og aki seglum. Má þvi segja, aö
Ragnar Arnalds lifi i tveimur heimum og
sameini mætavel I fari sinu skylduna á
liftandi stund hollustunni vift raunverulega
hugsjón. Svo var og um langafa hans, Einar
H. Kvaran og Matthias Jochumsson. Þeir
þóttu góftir og gegnir tslendingar, en veittu
sér þá skáldlegu alþjóöahyggju aft trúa á
annaft lif.
Ragnar Arnalds hentar Alþýftubanda-
iaginu sýnu betur sem fundarstjóri og
málsvari en aftrir leifttogar þess nú á dögum.
Lúftvik Jósefs og Magnús Kjartansson geta
treyst honum, en þeir ganga aldrei svipaft þvi
I augun á óbreyttum og áhugalitlum
kjósendum og þessi skrautgjarni og álitlegi
sæikeri, sem hefur til aft bera áferft hefftar-
standsins i mannasiöum og klæftaburfti. For-
mennska Ragnars I Alþýftubandalaginu
minnir hins vegar einna helzt á auglýsingu I
f jölmiftli, þar sem miklu meira er lagt upp úr
mynd en texta. Þó mun keppinautum hans
reynast torvelt aft stjaka honum til hliftar.
Ragnar Aralds er ekki afteins kominn af hug-
sjónamönnum og skáldum. Hann getur
einnig rakift kyn sitt til raunhyggjufólks og er
eins liklegur aft hrinda frá sér, ef meft þarf,
og aft þiggja sæta köku meft bros á vörum.
Ragnar Arnalds gæti unniftprýftilegafyrir sér
sem lögfræftingur eöa kaupahéftinn, en hann
tekur þátt i islenzkum stjórnmálum af þvi aft
honum svipar til skáldanna I ættinni. Hann
minnir á Einar H. Kvaran, sem barst þó til
Ameriku á sinum tima, en alveg eins á
Matthias Jochumsson, sem var allajafna á
leiftinni til himnarlkis, hver sem bólstaftur
hans var hérna megin. Ragnar Arnalds er
lika á einkennilegu ferftalagi, þó aft staft-
fastur virftist og jaröbundinn, en mun öllu
fjær sæluvon sinni I máluftum og flóölýstum
vistarverum Alþýftubandalagsins en
Matthias langafi hans gufti sinum i brekku-
bænum á Akureyri.
Lúpus.
35. TBL. VIKAN 11