Vikan - 30.08.1973, Síða 30

3 M__________________________
Framhald af bls. 23
á löngu, þar til Ray hafði náð tök-
um á áheyrendum, allavega
þeim, er næstir voru senunni og
gátu vel fylgzt með honum. Og
það var sannarlega gaman að
fylgjast með honum. Hann er
fæddur til þess eins að skemmta
fólki og hann getur ekki án þess
verið.
A árinu 1972 kom út tveggja
platna albúm með heitinu
Everybody is in Showbiz, Every-
body is a Star. 1 titillagi albúms-
ins segir m.a. — Everybody is a
dreamer, everybody is a star —
eða allir eru draumóramenn, allir
eru stjörnur. Og þetta kvöld virt-
ust það svo sannarlega orö að
sönnu. Hann naut þess svo að
vera til og syngja fyrir fólkið, að
það gat ekki annað en hrifizt með.
Hann fékk fólkið til að syngja með
sér Lola og fleirilög, og alltaf lék
hann hlutverk hins sanna
skemmtikrafts, hann trúöi þvi
vissulega að hann væri stjarna og
hann var það lika svo sannarlega
þetta kvöld.
Ekki er hægt að segja um Ray
Davis, að hann lifi á gamalli .
frægð, en þó eru það alltaf lögin
frá timabilinu 1966-1968, sem sitja
fastast. Og hann söng þau öll
a White City Stadium, Dedicated
Fallower Of Fashion, Waterloo
Sunset, Sunny Afternoon og
Dandy, svo nokkur séu nefnd.
Dálitið fór hann út af laginu, af og
til, og gerði hina og þessa vitleys-
una, en það er eins og hægt sé að
fyrirgefa honiJp allt, sama hvað
það er. Bjórdósir voru um allt
sviö eftir hann og jafnvel áhorf-
endurfengusinn skammt, beint i
hausinn. Hann spurði fólkið eitt
sinn, hvort það vildi bjór og allir
hrópuðu jeejeee og þá gerði hann
sér lítið fyrir og fleygði nokkrum
fullum bjórdósum út i mann-
þröngina, svo rigndi bjór yfir
flesta nærstadda, en öllum var
sama, það var Ray Davis, sem
var að gefa þeim bjór en ekki að
henda bjórdósum i hausinn á
þeim.
Þaö hafði kvisazt út, að þetta
væri siðasta skipti, sem Ray Dav-
is kæmi fram og þvi varð þáttur
Kinks og Ray Davis i
hljómleikunum eins og nokkurs
konar kveðjupartý og það tóku
allir þátt i þvi með trega þó.
Lagið Demon Alcohol, Púkinn
Alkóhól, af plötunni Everybody is
in Showbiz, var eitt siðasta lagið,
sem hann söng, og þótti eiga vel
viö. Og vissulega söng hann lagið
með tilþrifum.
Þegar Kinks og Ray Davis yfir-
gáfu svo senuna, hófust hróp og
klöpp þúsunda áhorfenda, þeir
vildu fá meira. En timinn leyfði
ekki fleiri lög, það varð að rýma
sviöið fyrir stóru stjörnunum frá
Bandarikjunum. 1 augum for-
ráðamanna hljómleikanna var
Ray Davis bara litil stjarna, en
eitt er vist, að hann var nær
hjarta áhorfenda en nokkur
annar skemmtikraftur á White
City Stadium þennan dag. En
fólkið lét ekki af klappi sinu og
hrópum og Ray Davis kom aftur
fram á sviðið, — en ekki til að
syngja meira, heldur til að
kveðja. Og orð hans köfnuðu
næstum i látum rótaranna, sem
voru að taka niður hljóðfærin og
undirbúa sviðið fyrir Edgar
Winter Group. Hann '•sagði
aðeins: „This is goodby forever,
goodby and thank you”. Það voru
aðeins þeir, sem næstir voru svið-
inu, sem heyrðu þessa yfir-
lýsingu, en það var næstum eins
og þeir vildu ekki trúa sem
heyrðu. A það hefur verið bent,
að Ray Davis sé svo háður þvi, aö
skemmta fólki, að hann geti
raunverulega ekki hætt að koma
fram. Um það er hins vegar
ekkert hægt að fullyrða, þangað
til hann sjálfur segir annað.
Dálkahöfundar enskra
músikblaða hafa ritað mikið um
þessa ákvörðun Davis. Roy
Hollingworth skrifar m.a. i
Melody Maker: „Ray Davis hefði
aldrei átt að koma fram á þessum
hljómleikum. Hann var ekki til
þess hæfur, bæði likamlega og
andlega, og alis ekki i ástandi til
þess að standa þarna á sviöinu og
segjast vera hættur. Hann er
djupt sokkinn i allskonar
vandræði og þegar hann hrópaði
„ég hætti”, hefði hann frekar átt
að hrópa — hjálp —. Þá, til
tilbreytingar og þegar mest reið
á, hefði hann séð og fundið,
hversu mikið þetta fólk raunveru-
lega elskaði hann. Og hann hafði
raunverulega þörf fyrir það.”
Þetta er álit þeirra, sem vel til'
þekkja, um hvað er að ræða. Og
það er greinilegt, að það vill
enginn að Ray Davis hætti. Það
vill enginn sleppa honum. Hann
hefur leyft fólki að ná tökum á
sér, i gegnum lög sin og texta.
Það verður honum erfið raun að
fá sig lausann.
es
Fer með mjólkina...
Framhald af bls. 21
sumir hafa orðið að gera hér i
borginni. Það ljótasta sem ég veit
er að pynta skepnur, sama hvern-
ig það er gert.
Stefnir var með kindurnar sin-
ar i Laugardalnum i vetur. Hann
sagðist þvi miður hafa orðið að
byrgja þær miklu meira inni en
hann hefði viljað. Þó viðraði hann
þær oft og enginn gerði athuga-
semd við veru kindanna i’borg-
inni, enda voru þær hnarreistar
og létu forvitin augu vegfarenda
engin áhrif hafa á sig.
— Foreldar minir gengu mjög
> Eg vona að hann L
sé enn i góðu skapi.
■XROOGE1
McDUCÍC
BANR
30 VIKAN 35. TBL.