Vikan - 15.11.1973, Page 38

. IGNIS
ínnur..
verkin
Sífellt fleiri húsmæður
hrífast af IGNIS
IGNIS þvgttavélar með 10—12
vaíkerfum
IGNIS leggur í bleyti
IGNIS þvær forþvott, aðalþvott,
margskolar og vindur
IGNIS er hagkvæm í verði
IGNIS þjónusta og varahlutir
KOMIÐ OG KYNNIST IGNIS
RAFTORG HF. RAFIÐJAN HF
v/AUSTURVÖLL • RVÍK ■ SÍMf 26660 VESTURGÖTU11 • RVÍK • SÍMM9294
sinnum meö spurningar. Þaö leit
jafnvel út fyrir aö Janet heföi
áhuga á samræöum þeirra.
Þaö var ekki fyrr en Consuela
haföi tekiö matinn af boröinu og
framreitt ábætinn, aö Janet tók til
máls.
— Náöi Evan Boucher i þig um
daginn, Laurel?
— Já, hann kom i heimsókn.
— Hvenær var þaö? spuröi
Michael snöggt.
— Sunnudaginn, þegar þiö
Jimmy fóruö i dýragaröinn.
— Þaö minnir mig á -annaö.
Janet var nú sigri hrósandi á
HraAkaup
Fatnaður i fjölbreyttu úrvali
á alla fjölskylduna á lægsta
fáanlega verði. Einnig
táningafatnaður i úrvali.
Opið alia daga, þriðjudaga,
fimmtudaga, föstudaga til
kl. 10. Laugardaga til kl. 6.
Ilraðkaup Silfurtúni
Garðahrapp
v/Hafnarfjaröarveg.
svipinn. Hún lyfti glasinu sinu
hægt og smjattaði á innihaldinu.
— Þaö var annar maöur, sem
vildi hafa upp á þér, Laurel.
— Mér? Hver var það?
— Ég vissi ekki hvernig ég átti
aö bregöast viö þvi, nema aö hafa
fyrst samband viö þig. Hún leit i
kringúm sig og sá, aö allir lögöu
viö eyrun.
— Hann hefir oft hringt hingaö.
Ég vissi ekki, hvort ég átti aö gefa
honum upp heimilisfang þitt. Mér
heyröist hann vera svolitið....
svolitiö óheflaöur. Og hann vildi
alls ekki gefa upp slmanúmer
sitt.
— Hver var þaö? spuröi
Laurel. En hún vissi hver það
var. Þaögatekki veriö neinn ann-
ar en Harley.... Hvaö skyldi
Michael segja viö þessu. Hún
fann hve spenntur hann var.
— Ég get ekki munað nafniö....
Janet þóttist vera aö reyna aö
muna þaö. — Jú, McBride var þaö
vist.... Harlow.... nei, Harley Mc-
Bride. Þekkir þú nokkurn meö þvi
nafni?
— Já.
— ó, er hann I ætt viö McBride
i Florence? spuröi Paul og sneri
sér aö Michaél. — Þú veizt... hann
þarna karlinn, sem hengdi sig,
þegar pabbi seldi búgaröinn. Nei,
þaö er alveg rétt, þú varst ekki
heima þá.
— Harley er sonur hans, sagði
Laurel þreytulega. Henni var
sama nú. Þaö var svo sem auövit-
aö, aö hún væri algerlega glötuö.
Ef hún aðeins heföi veriö búin aö
segja Michael frá Harley... En
hann haföi alltaf komiö i veg fyrir,
aö hún gæti sagt honum hvaö
skeöi, áöur en hún hringdi til hans
frá gistihúsi Raymonds McBride.
Þau lögöu af staö strax aö mál-
tíöinni lokinni. Michael var
kuldalegur og henni fannst hann
aka hættulega hratt, rétt eins og
hann væri aö stjórna þotu og
þyrfti ekki að taka tillit til um-
feröarinnar. Laurel var stjörf og
of óttaslegin til aö reyna aö út-
skýra nokkuö fyrir honum. Hún
vissi lika, að þaö var tilgangs-
Iaust.
Michae! sagöi ekki annaö en
,,já” og „nei” viö Laurel alla
næstu viku. Hann kom heim, nógu
snemma til aö boröa miödegis-
verö, á hverjum degi. Hann lék
sér svolitið viö Jimmy, áöur en
hann fór i rúmiö og siöan fór hann
út. Hvert hann fór vissi hún
aldrei. Sigur hennar haföi ekki
varað lengi.
A laugardagsmorgun vaknaöi
hún meö óbærilegan höfuðverk.
Hún haföi legiö vakandi I rúminu
þangað til Michael kom heim,
undir morgun, reynt aö létta af
sér þeirri blýþungu byrði, sem
hvilt haföi á henni alla vikuna.
Michael var greinilega farinn.
Hann haföi klætt Jimmy og hún
sá gegnum eldhúsgluggann, aö
hann var aö leika sér viö Sherrie
viö litla pollinn i garöinum, meö-
an hún þvoöi upp eftir morgun-
veröinn. Myra kom gangandi yfir
garöinn og baröi aö dyrum.
Laurel bauö henni inn og eftir
að þær voru búnar aö masa sam-
an svolitla stund, fann Laurel, aö
hún átti viö hana erindi.
— Hvaö er þaö, sem liggur þér
á hjarta, Myra? spuröi hún aö
lokum.
— Laurel, Pat baö mig aö tala
viö þig. Ég sagöi honum reyndar,
aö þetta væri nokkuö, sem okkur
kæmi ekki viö. En hann hefir svo
miklar áhyggjur af Mike.
— Hvaö áttu viö?
— Þaö er svolitiö erfitt, aö
koma aö þvi oröum, Laurel.... Ég
veit eiginlega ekki hvernig ég á
að byrja. Hún leit upp og horföi i
augu Laurel. — Mike hefir breytzt
svo mikiö siöan þú komst hingaö.
Hann er geövondur og erfiöur i
umgengni á flugtööinni, hann sef-
ur alls ekki nóg og drekkur allt of
mikið. Hann skammar nemana,
án þess aö þeir hafi til þess unnið
og þetta er svo ólikt þvi sem hann
var áöur. Og þessa viku hefir
hann gert ein þrjú mistök viö
flugiö og þaö heföi getaö oröiö
bæöi honum og áhöfninni aö fjör-
tjóni.
— Heldur Pat, aö þetta sé mér
aö kenna?
— Þaö sjá auövitaö allir, aö
þetta er ekki eins og þaö á aö
vera. En ég sagöi honum, að
margir menn ættu viö erfiöleika
að striöa i einkalifinu....
— Þar sem þú ert búin aö segja
svona mikið, geturöu lika sagt
mér allt.
— Veiztu, aö hann hefir veriö
mikiö úti aö skemmta sér meö
stúlkum á hverju kvöldi þessa
viku? Myra saup hveljur. — Mér
finnst þaö skrýtiö, aö þaö er eins
og þetta snerti þig ekki, Laurel.
Ef þú gerir ekkert i þessu, þá get-
ur veriö, aö þú missir hann fyrir
fullt og allt.
— Þakka þér fyrir aö segja
mér þetta, Myra, sagði Laurel
lágt.
— Já, þaö var sannarlega ekki
þægilegt verkefni! En hugsaðu nú
sjálf um þetta, — þrátt fyrir aö ég
er búin að segja þér allt þetta, er
eins og þú sért hér i þinni eigin
lokuöu veröld, köld og kærulaus!
Er þér þá alveg sama um hann?
— Nei. Jú^.reyndar. Ég vil ekki
koma I veg fyrir skemmtanir
Michaels. Segöu Pat, aö ég skuli
reyna aö finna einhverja lausn á
þessu.
— Þaö er eitt, sem mig langar
til aö segja viö þig, áöur en ég fer,
Laurel, sagöi Myra, þegar hún
38 VIKAN 46. TBL.