Vikan - 21.02.1974, Page 36

allt I einu var skotiö að þeim og
þeir lögöu á flótta. Eins og ráö-
gert haföi veriö, lét ritstjórinn sig
detta og þóttist vera að deyja.
Lögreglumaöurinn hljóp smáspöl
til viðbótar, en þá varö honum
hugsað, aö hann gæti ekki látiö
deyjandi mann liggja þarna eip-
an. Hann sneri sér viö og hóf skot-
hriö á mennina, sem hann hélt aö
væru glæpamenn — og skaut til
þess aö drepa. Þessu hélt svo á-
fram, unz ritstjórinn stökk á fæt-
ur og lagöi á flótta meö félögum
sinum.
Tveir dagar liöu, áöur en Dav-
enport ritstjóri þoröi að boröa á
hótelinu aftur.
Langlifust allra sagnanna um
Sam Bass, er án efa sagan um
gulliö grafna. Svo er sagt, aö bar-
þjónn i Denton hafi grafiö sex
hundruð dollara af gulli Sams
einhvers staöar i bænum og þvi er
bætt viö, aö þrettán þúsund doll-
arar, sem hann hafi átt, hafi verið
grafnir i Montague Conty norö-
vestan viö Denton.
Það hefur einnig veriö sagt —
og er mjög trúlegt — aö skúti viö
McNeil, beint sunnan viö Round
Rock og annar skúti i Llano
County, væru hvort tveggja felu-
staðir gullsins.
1 næstum tvær aldir hafa menn
meö skóflur og haka — og sumir
að auki óskakvist — leitaö aö gull-
kistunum, sem þeir héldu, aö Sam
heföi grafiö.
Ein elzta sagan um þessa gull-
leitarmenn segir frá ungum
bónda aö nafni Henry Chapman,
sem átti heima skammt frá
Springtown i Parker County.
t janúar 1879 reiö Chapman á
múldýri sinu frá myllu i Clear
Fork til Squire Milliners. Rétt hjá
Skeen’s Peak brá múldýrinu við
og stökk út undan sér, svo aö
hnakkgjöröin slitnaöi. Meöan
Chapman tjaslaöi saman hnakk-
gjöröinni veitti hann athygli
moldarhrúgu, sem falin var meö
greinum. 1 fyrstu hélt hann, aö
einhver heföi veriö narraöur
þarna inn I skóginn, drepinn þar
og uröaöur. En forvitnin rak hann
til þess að kanna málið, færa
burtu greinarnar og moka lausu
moldinni frá.
Eftir nokkrar minútur kom
hann niður á trékassa, sem eftir
þvi sem hann sagði seinna, heföi
tekiö fimmtiu litra. Kassi þessi
var fullur af gull- og silfurpening-
um. Mikill hluti þessara peninga
var tuttugudalagullmyntir. Hann
byrjaöi á þvi aö fylla alla vasa, en
þá mundi hann allt i einu eftir þvi,
að hann var meö poka undir
hnakknum. Hann tók fram pok-
ann og fór aö fylla hann meö pcn-
ingum úr kassanum.
Þegar hann var kominn vel á
veg meö aö fylla pokann, sá
Chapman átta riöandi menn
koma i áttina til sin. Hann varö
frávita af hræöslu, þegar hann sá,
aö þeir beindu ailir rifflum aö
honum, ekki sizt vegna þess, aö
hann var sjálfur óvopnáöur. Hann
stökk á bak múldýrinu og reiö á
brott eins hra^t og hann komst.
Hann sá aldrei neinn þessara
manna aftur, en hann var sann-
færöur um, að þetta heföu verið
Sam Bass og menn hans komnir
aö sækja gulliö, sem þeir höföu
grafiö þarna.
Ailt frá Sutin til Red River var
hver einasta gjóta rannsökuð i
leit aö gulli þvi, sem menn héldu
aö Sam Bass heföi faliö, en enginn
fann neitt.
Ekki leiö á löngu áður en kort
og alls konar uppdrættir fóru að
sjá dagsins ljós. Mörgum árum
eftir aldamótin keypti N. B.
Hamilton frá Round Rock kort af
Amerikumanni i Mexikó. Kort
þetta átti að sýna nákvæmlega,
hvar fjársjóöur Sams Bass væri
fólginn.
Hamilton tók kortiö með sér
heim til Bandarikjanna og sagði
tveimur vinum sinum, þeim B.H.
Allen og George Townley, leynd-
armáliö. Kortiö sýndi, að fjár-
sjóðinn væri að finna i holu tré á
mótum veganna Leander og Li-
berty Hill tveimur milum norð-
vestan viö Round Rock.
Búnir út meö öxum og luktum
fóru mennirnir þrir á staðinn
seint um kvöld og hjuggu niður
tréö.
Þeir fundu þar ekkert úr málmi
annað en gamlan ryðgaðan nagla.
Daginn eftir furðuöu þeir, sem
framhjá fóru, sig á þvi, aö tréö
skyldi hafa verið höggvið niður og
bútað i smátt, en viöurinn verið
skilinn eftir.
Meira en tuttugu árum eftir aö
þetta gerðist, þóttust tveir menn
hafa komizt á slóö gullsins hans
Sams Bass. Þeir höfðu undir
höndum kort, sem sýndi felustað-
inn skammt frá Cove Hollow,
meira en fjörutiu milum vestan
viö Denton.
Og seint i janúarmánuöi árið
1928 leituöu gullleitarmennirnir
fjársjóösins inni i sjálfri Dallas.
Þeir voru meö blýantsuppdrátt,
sem sýndi nákvæmlega, hvar
Sam Bass hafði faliö gullið sitt og
aörar gersemar. Felustaöurinn
átti aö vera á bakka Trinityárinn-
ar.
Arbakkinn var allur kannaður
af stökustu vandvirkni, en allt
kom fyrir ekki og gulliö hans
Sams Bass fannst ekki og enn
þann dag i dag er þaö leyndar-
dómur, sem ævintýramönnum i
Texas veröur tiörætt um. Kannski
einhverjir þeirra séu enn aö leita.
Sherlock Holmes
nútímans
Framhald af bls 9
Bright sagöi honum aö frú Appel-
by heföi veriö myrt.
McMillan sagöist hafa séö ekkj-
una siöast þann 23. desember og
þá heföi hún virst ánægö og litið
vel út.
— Hún fór frá Chicago vegna
þess, að hún óttaöist um lif sitt,
sagöi McMillan. — Glæpaflokkur
ætlaði aö vinna á henni. Eigin-
maöur hennar skuldaöi þeim pen-
inga, en hún neitaði aö greiöa
þeim skuldina eftir lát eigin-
manns sin.
— Hafiö þér nokkuö á móti þvi,
aö viö rannsökum hús yðar,
spuröi Bright lækninn. — Það er
formsatriði, sem veröur að fram-
fyigja.
— Eg banna yður þaö, sagði
læknirinn móögaöur. — Þér hafiö
engan rétt til þess aö gruna mig.
Ef þér ætliö að framkvæma hús-
rannsókn, verðið þér að hafa
leyfi.
— Þaö hef ég þegar fengið,
svaraöi Bright þurrlega, og sýndi
lækninum skjalið.
llolrúm I veggnum
Húsrannsóknin bar árangur
innan fáeinna minútna. Lögreglu-
mennirnir fundu erföaskrá, þar
sem stóö, aö „allar eignir minar
skulu renna til vinar mins og
læknis Charles McMillan” Erfða-
skráin var undirrituö af Ameliu
Appelby.
Meöan lögreglumennirnir
rannsökuðu húsiö virti Bright
andlit læknisins vandlega fyrir
sér og gaf hverju svipbrigöi hans
nánar gætur. Og þegar einn lög-
reglumannanna þreifaöi á vegg i
húsinu, stirðnaöi andlit læknisins
af spenningi og hann náöi ekki
valdi yfir sér, fyrr en lögreglu-
maöurinn sneri sér frá veggnum.
— Viltu vera svo góöur aö rann-
saka þennan vegg betur, skipaði
Bright. — Þreifaöu meö hendinni,
beröu og hlustaöu!
Skipuninni var hlýtt og hún bar
samstundis árangur. Holhljóö
heyröist, þegar bariö var á vissan
staö veggsins. Lögreglumaöurinn
baröi aftur. Svo tók hann upp hnif
og skar veggfóöriö frá og þá kom i
ljós holrúm i veggnum, þar sem
skartgripir ekkjunnar voru fald-
ir.
McMillan var haldiö I gæzlu-
varöhaldi meöan á rannsókn
málsins stóð. Lögreglan haföi upp
á tveimur vinkonum hinnar látnu
og þær sögðu, að Amelia Appelby
heföi verið ástfangin af lækninum
og hefði gjarnan viljað giftast
honum.
Viö rannsókn erföaskrárinnar
kom i ljós, að hún var fölsuð og að
McMillan hafði undirritaö hana.
Lögreglan hafði lika samband við
tvo leigutaka i húsum, sem Amel-
ia Appelby hafði átt annarsstaðar
i borginni, og þeir báru, aö
læknirinn hefði beðið þá aö senda
leiguna beint til sin meðan Amel-
ia væri á ferðalagi i New York.
llla skipulagt morö
Þegar sannleikurinn kom i ljós,
reyndi McMillan ekki aö hylma
yfir afbrot sitt. 1 samráöi viö lög-
fræöing sinn ákvaö hann aö spara
sjálfum sér og hinu opinbera út-
gjöld með málarekstri og viður-
kenndi sök sina um morö.
McMillan var dæmdur i lifstiðar
fangelsi og i dómnum var kveöiö
svo á, aö ekki mætti láta hann
lausan úr fangelsinu fyrr en eftir
átján ár.
Þegar William Bright var hrós-
aö fyrir frábæra rannsókn máls-
ins, sagöi hann aö hrósiö ætti
fyrst og fremst Frank Webb
læknir skilíð. Og þegar iæknirinn
var spuröur að þvi, hvernig hon-
um heföi dottiö i hug aö visa
Bright á einhvern starfsbróður
sinn sem liklegastan til aö vera
moröinginn, svaraöi hann:
—- Ég sá, að saumaskapurinn á
léreftspokanumbarvott um hand-
bragö skurölæknis. Ég taldi þess
vegna næstum öruggt, aö sá sem
gengið heföi frá pokanum, væri
skurölæknir.
36 VIKAN 8.TBL.