Vikan - 06.06.1974, Blaðsíða 23

honum á veitingahúsi, þar sem
málningin var flögnuð af
veggjunum. Viðurkenndu bara,
að þú ert hrifin áf manninum, já,
mikið hrifin af honum, en vertu
ekki að láta þig dr-eyma um aöra
eins vitleysu og ást....
Della fann bréfiö innan um
morgunpós.tinn. baö var venju-
legt umslag; eins og þau sem
Kolinski seldi og utan. á þvi stóð
aðeins ,;Frú Slade”, án heimilis-
fangs.
Þegar hún var. búin að opna
umslagið, sat hún grafkyrr og
horfði út i loftið. Hún gat varla
trúað sinum eigin augum. Á
pappirsörkinni stóö aðeins nokk-
ur orö, hræðileg orð.
„Tóbakssalinn veit aö Tommy
réðist á stelpúna”,
Hún hefði vist getaö setið svona
allan morguninn, en svo heyrði
hún haltrandi fótatak Bills á
ganginum. Hún stakk bréfinu i
vasann og greip kassa með
bangsaaugum og flýtti sér inn i
verksmiðjusalinn.
Kolinski tók til i kortakössunum
i þriðja sinn. Hann flutti til
karamellupoka og lakkriskassa
og setti bakkann meö tyggi-
gúmmiinu upp á hillu.
En svo vissi hann ekki hvaö
hann átti að taka sér fyrir hendur.
Hann var búinn aö sópa gólfið og
gljáfægja rúðurnar, þurrka aftur
rykið af brjóstsykurkrukkunum.
En hann varð að finna sér eitt-
hvað til, svo hann losnaði við að
hugsa.
Hann hefði ekki átt að láta ung-
frú .lcnny fara frá sér á þennan
hatt Þegar hann hugsaði til
hennar. fannsthonum hann sjálfur
vrra hreinasta skitmenni. Hún
var svo litil, en samt svo ákveðin.
Hann gat varla látið sér detta i
hug, hvað „klikan” gat haft til aö
hræða hana meö og hafa út úr
henni peninga, en það var ljóst,
að eitthvað slikt hafði hún komizt
i. Og hún hafði talað um að „gera
eitthvað” upp á eigin spýtur.
Þetta var hræðilegt, já, sannar-
lega óhugnanlegt. Hún var eins og
kettlingur, sem var um það bil að
ganga inn i ljónagryfju....
Og nú bættist við þessi nýja hót-
un. Kolinski var örvilnaður og
ráövilltur, þegar hann hugsaði til
þess, sem strákurinn hafði beðið
hann um að gera.
Að ljúga, — að segja beinlinis,
að hann heföi séð Tommy mis-
þyrina telpunni, það var bókstaf-
lega útilokað. En ef hann gerði
þaö ekki, mundi hann veröa fyrir
meiri háttar skakkaföllum. Og
svo gat það veriö, aö þetta væri
ekki lygi. Hann hafði aö visu ekki
séð Tommy þetta kvöld, en þvi
meirá' sem hann hugsaöi um
þetta, þvi hræddari var hann um,
að þetta hefði getaö veriö
Toramy, þrátt fyrir allt..
Drengurinn hafði hegðað sér
einkennilega upp á siökastiö.
Hann hafði komiö til hans og
beðið um fyrirframgreiöslu og
þaö fimm pund. Og hann hafði
ekki nefnt á nafn, hvað hann
ætlaðiaðgera við peningana. Það
var mjög ólikt Tommy.
Kolinski hafði látið hann hafa
þessa peninga, án þess að hika.
Hann hélt að Tommy hefði beðið
um peningana til að borga dýra-
lækninum. Það hafði verið ekiö á
hundinn hans nokkrum dögum
áður. En svo sagði 'frú Slade hon-
um, að dýralæknirinn hefði ekki
viljaö taka við neinni greiðslu.
Þá hlaut það að vera eitthvað i
sambandi við jólin, hugsaði
Kolinski. Hann ætlaði kannski að
kaupa jólagjöf handa móður
sinni. En hvers vegna hafði hann
ekki talað um það? Tommy haföi
alltaf veriö svo opinskrár og
fljóthuga. Þess vegna hélt
Kolinski, að peningarnir hefðu átt
að fara til einhvers, sem hann
Vildi ekki tala um. Og Shirley litla
hafði verið með eitt pund i
hendinni.
Svo sá Kolinski aö Della kom
gangandi eftir götunni. Hún hafði
brett upp kragann á kápunni og
hún var föl og tekin I andliti. Það
var greinilegt, að hún haföi mikl-
ar áhyggjur. Kolinski langaði
helzt til að fela sig I bakherberg-
inu, til að þurfa ekki aö horfast i
augu við hana. Hann lét sem hann
væri niðursokkinn i reikninga,
þegar hún kom inn.
— Það er svolitið, sem mig
langar til að spyrja yöur um,
herra Kolinski, sagði hún og hún
var mjög andstutt. — Það er
um.... það er um kvöldið, sem
ráðist. var á Shirley King. Ég
ætlaöi bara að spyrja yður
hvort...hvort þér hefðuð séð
nokkurn.
Það var dauöaþögn i búðinni
stundarkorn. — Ég vil Tommy
aðeins allt gott, sagði Kolinski
hikandi. — Ég myndi aldrei segja
neitt, sem gæti komið honum I
vandræði.
Hún stundi einkennilega, það
var engu likara en að hún væri
kjökrandi og svo sneri hún sér við
og flýtti sér út úr búðinni.
Hann staröi á eftir henni. Hann
hafði aöeins viljað henni vel.
Hann hafði reynt að segja eitt-
hvaö, sem gæti huggað hana, án
þess aö setja sjálfan sig i hættu.
En hann hefði kannski ekki valið
orð sin nógu vel. Hún leit út fyrir
að hafa miklar áhyggjur. Hann
langaði helzt til aö hlaupa á eftir
henni og segja henni allt sem
hann vissi, segja henni alla
söguna, eins og hún var, en
hvernig átti hann að vita hvort
ekki væri haft auga með honum?
Tommy hafði verið ljóst allan
daginn, hvaö hann varð að gera.
Hann vissi heimilisfangiö, það
hafði verið tiltölulega auðvelt að
finna það, og komast þangað meö
neðanjarðarlestinni. En þegar
hann stóö fyrir utan gömlu
bygginguna við Finchley Road,
var hann bæði taugaóstyrkur og
hikandi.
Það gat verið, að hann væri
fluttur. Það gat lika veriö, að
hann væri ekki heima. Eða þá, að
hann vildi alls ekki tala við hann,
alls ekki tala við Tommy.
En þegar hann kom upp á
fjórðu hæð, sá hann nafn fööur
sins undir dyrabjöllunni. Og þá
varð hann allt i einu rólegur og
glaður.
Hann varö að hringja tvisvar og
fótatakið, sem nálgaðist, hinum
megin við dyrnar, var hægfara og
haltrandi. Dyrnar opnuðust og
maöurinn i sloppnum stóð þar,
órakaður og alls ekki stöðugur á
fótunum.
Andartak starði Tommy á hann
i þögulli örvilnun. Hann hafði
búizt viö allt öðru og meiru. Það
hafði verið notalegur draumur,
en nú var hann horfinn. Hann'
hafði jafnvel vonað, að faöir hans
gæti leyst öll vandamálin á svip-
stundu og að mamma myndi taka
honum opnum örmum, eins og
hún hafði svo oft gert áður og að
allt yrði gott.
Hann hefði átt að vita betur.
Slikt skeður ekki 1 veruleikanum.
Hann gat ekki haft augun af þess-
um manni, þarna i dyragættinni,
sem gat varla staðiö á fótunum.
— Mamma hafði á réttu að
standa, sagði hann, eins og við
sjálfan sig. — Þú kærir þig ekkert
um okkur. Mér þykir fyrir þvi, að
ég skyldi koma hingað, en ég hélt
að þú gætir kannski hjálpaö okk-
ur....
Hann gekk svo hratt sem hann
gat eftir ganginum, tók lyftuna
niður og hljóp út I vetrarkuldann.
Hann stakk höndunum I vasana
og reyndi að flauta kæruleysis-
lega, meðan hann þrammaði upp
brekkuna aö neðanjarðarbraut-
inni.
Framhald I næsta blaði.
HORNSÓFASETT
Hentar alls staöar. Settið getur meðal annars samanstaðið af stól
tveggja sæta sófa og þriggja sæta sófa ásamt hornborði og sófaborði.
Höfum einnig ýmsar stærðir svefnbekkja. úrval áklæða.
Hagstætt verð og greiðsluskilmálar.
NÝSMIÐI S.F. Langholtsvegi 164, sírr! 84818
23. TBL. VIKAN 23