Vikan - 06.06.1974, Blaðsíða 30

áhuga slnum fyrir list eldgleypis-
ins og flýtti sér burtu. Loks kom
hún f stóran sal.
Tjöld voru dregin fyrir leiksvið.
Forvitnin blossaði upp I brjósti
hennar um leið og hún gægðist i
gegn um gægjugötin á tjaldinu.
„Ja, hérna, — hér er nú ýmis-
legt að fejá” tautaði hún.
Sviðstjöldin voru nokkuð
óvenjuleg. A þau voru teiknuð
ýmiskonar merki eða tákn st$r og
smá. „Hvað ætli þetta eigi nú að
þýða”, hugsaði hún um leið og
hún hélt áfram að forvitnast um
það sem gerðist að tjaldabaki.
„Nei, nei”... nú ætlaði hún alls
ekki að trúa sínum eigin aug-
um....
Þarna inni á sviðinu stóöu
mennirnir, sem hún ætlaði að
reyna að bjarga úr strandaða
skipinu. Já, já, hún var alveg
viss... „Ja, sei, sei, sei, aldrei hefi
ég nú vitað slíkt og þvílikt” taut-
aði hún. Það var varla svo að hún
þyrði að draga andann.
Mennirnir máttu alls ekki
verða hennar varir.
Hún var orðin sárgröm út I
sjálfa sig, — að vera að þenjast
þetta til einskis, uss.
Til þess að vera alveg viss,
gægðist hún aftur í gegn um
gægjugötin „Nei, nú er ég aldeilis
hlessa, — ekki batnar það,” taut-
aði hún. Nú voru mennirnir allir
farnir i handahlaup, — þeir
stungu sér kollhnis hver um ann-
an þveran.
Skyndilega kvað við hvell rödd
leikstjórans, hann kallaði til
þeirra aö nú væri komið aðlokaæf
Lausn á 14 krossgátu ér hér
s a 'm e i n a ð í r s t ö n d u m V é r s u n d r a ð l r f ö 1 1 u m V é r = í r
o r e í ð a n = m e k o n 9 = m á • = = k á t a r = f = = ó 1 9 a 3 s e i 5 i l d 1
f a s = n = a = b y r = d r ó = r æ m u r = f ó t 1 e 9 9 = u u = s i ð f í a t
1 J ó s m y n d a r i n n = s P a r a r = e n 9 a = f y r i r h ö f n = t i 1 = a
= * P a u f a r = = m e y r a r = s ó 1 = = = = = = = s ó r = u r u t a r = 1 a =
= = ó t t i s a 1 a t = k e t í i 1 = = b = = = = = = = m 1 o s e n = 9 a 1 a *
= = t a r r = s a f a = u r = k n = 3 a 1 = = = = = ■ n ú s b ó n d í n n = =
= = a n a = s 1 = t = f r u m = n e t 1 a = = = = = = 1 = = t d = n e t s = n n
= = s t a r r a r = = a m æ 1 1 = S = = = = = = P u s a = =' u n s = i = á s
= = í r s k a = 6 a = e i t 1 a r = k r a f t u s á r a c ó t t = t e 1 s t a = æ
= = a u 1 a b a r ð u r = e t i ð = 1 e t j a .= e r o s = p-a l 1 a s = 9 u m m i
= = = t í m b r í = = i n d * 1 u ■ a = t ö P B P a r t u r e 1 n = a r e y k
= = a 1 t m i 1 1 J ó n = e k = s 6 s u = l a P P i r = 9 a 9 n = f a 1 1 = n n n
= = ð = n a = a l a s n u u i e = s t r e s s = i d = a 9 n u a = 0 r V a V 3 d a
= = s k a r = = a r k = t m = r 1 k a r y k t 1 = a r f a = m = u r t a k i ð = t
r J a r = P 0 k k a d í s í r = í ð = k y r r f = æ r = t o n n = a r i ð = a t
s j a = = = e s r a r e f í 1 = s P í k = í a = æ r 1 e 9 u r = s á r a r = a f 1
1 i. 1 s k a = t í n = y r ð í r = t r o d d u = r æ 1 n i = e f a s t = = s t = e
í 1 1 í n d i = a n d r á = n ó t a = t r a 1 1 = t = n 1 = n = = = í 1 á t = d i
n a = 1 1 n d i n = e 1 r ð = b ý = í k
a •= 1 1 n = u = j a r n í = s = r ó s u
1 e í k n a r = ó = 1 a t í n u í ð u r
e n 9 a = u = = 1 ó a n = t æ r ð a n =
i n 9 = a ð = f a r a = m e ð = = 9 u 1
ð = = k n = s o = e r r ó m i r V o m a
= í P a s k a 1 e y f í ð = n y t t = u
= s 0 1 a r s 1 n n 1 s a n 9 r a ð a n
ingu, annaðhvort væri nú að
hrökkva eða stökkva.
Og að sjálfsögðu hlýddu þeir og
hættu ólátunum.
Gamla konan sneri frá sár-
gröm.
Hún gat ekki trúað þvi að nokk-
ur hefði gaman af slikum skripa-
leik. Mátulega var hún komin frá
tjöldunum....
Salurinn fylltist óðar af
skrautklæddu fólki. Nú fannst
henni um að gera að láta sem
minnst á sér bera. Tjöldin voru
dregin frá og fólkið klappaði
mikið i hrifningu sinni.
Og nú hófst sýningin.
Mikið skelfing var gamla konan
fegin þegar hún loks var komin út
úr salnum. Mannþröngin hafði
verið gifurleg og henni var orðið
allt of heitt.
Henni fannst, sem allt léki á
reiðiskjálfi.
Loks komst hún fram i anddyr-
ið og ætlaði út. En ekki tók þá
betra við.
Húsið stóð alls ekki á föstum
grunni.
Tröppurnar voru farnar...
Skyndilega minntist hún þess
að þær höfðu verið i likingu við
landgöngubrú...
Einhvernve'ginn komst hún þó
niöur.
Henni varö strax hughægra
þegar hún fann slétta grundina
hndir fótum sér.
Hvað i ósköpunum var það eig-
inlega sem olli hreyfingu húss-
ins? Gamla konan komst fljótt að
þvi.
Skelfdum augum starði hún á
mannfjölda, sem bókstaflega bar
húsið á herðum sér.
Billiard — Bobb og Tennisborð
Höfum fyrirliggjandi 3 stærðir
af billiard-borðum, einnig bobb-
og tennisborð. Hæfilegar
stærðir i heimahús,
félagsheimili o.fl.
Hagstætt verð.
Sendum i póstkröfu samdægurs.
Eitthvað, sem minnti hana á
klifbera,.... virtist gera herðarn-
ar breiöari.
„Fólkið er bókstaflega alls ekki
með öllum mjalla, —
Hve lengi mun það geta haldið
þannig áfram?”
Gamla konan starði á eftir
þessari undarlegu fylkingu þar til
hún hvarf i móðuna.
Lengi stóð hún agndofa i sömu
sporum.
Hún þurrkaði af gleraugunum
og gekk hægum skrefum sömu
leið til baka fram með strönd-
inni.
Þar bjóst hún við þvi að sjá
mannlaust skipið.
En hvergi kom hún auga á það.
Hún hristi höfuð „Hvilik enda-
leysa, — skripaleikur frá upphafi
til enda.”
Hana langaði til að hlæja
En einmitt þá skaust eitthvað
fram hjá henni.
„Hvað skyldi þetta vera?”
„O, jæja þarna er þá apinn
kominn aftur” sagði hún. „Sei,
sei, sei, þarna öslar hann yfir fen
og flóa,... skyldi hann komast
yfir?”
Gaman væri að geta elt hann,
en reyndar alls ekkert vit i þvi að
ösla út I þessa ófæru.
Skyndilega varð hún fislétt, og
leið áfram greiðlega yfir fen og
flóa á eftir apanum.
„Ja, nú er ég alveg hissa,”
tautaði hún. Þarna er hann þá
þessi indæli staður, sem ég kom
fyrst að.
Græn engi, tún, akrar, ósnortið
land. Hvilik dýrð!
Að hugsa sér.... það var þá apa-
greyið, sem visaði mér hingað,,
Henni flaug sem snöggvast i hug
hvort apar væru á góðri leið með
að verða að mönnum.... eða voru
mennirnir ef til vill að verða að
öpum?
Hún hristi höfuðið um leið og
hún hélt áfram óhindruð inn i hið
gróöursæla land á eftir apanum.
Þegar birti af degi vaknaði
gamla konan örþreytt. Draumur-
inn stóð henni skýr fyrir hug-
skotssjónum. Hún mundi hvert
smáatriöi.
Þegar hún loks áræddi að fara á
fætur, sá hún sér til mikillar gleði
að gráleita móöan, gem hvílt
hafði yfir öllum hlutum i gær, var
horfin.
Það þýddi auövitað, að ekki
þurfti hún á gleraugum að halda I
dag....
Hress i bragði settist hún fram
á rúmiö sitt og rakti upp leiðinda-
flikina frá I gær og fitjaði upp að
nýju.
Hún horfði með velþóknun á
nýja mynstrið, sem hún bjó til
jafnóðum og hún prjónaði.
„0, sei sei... þetta litur ekki
sem verst út.... Hún brosti
kankvislega, þegar hún uppgötv-
aði aö hún hafði aðeins snúið við
gamla mynstrinu....
Og þarna sem hún sat og prjón-
aði furöaði hún sig á þvi að sér
skyldi hafa dottiö i hug, aö hún....
með sina frábæru sjón þyrfti að
fara að nota gleraugu.
30 VIKAN 23. TBL.