Vikan - 06.02.1975, Blaðsíða 29

hlutfall miöaö viö ibúafjölda
bæjarins. Rétt er aö benda sér-
staklega á þaö, aö i félaginu er
mikiö af ungum konum, og þaö er
óneitanlega uppörvandi aö hafa
fengiöþær til starfa meö félaginu.
— Hér áöur var leikiö mikiö i
Grindavik. Hefur leikstarfsemi
lagst algerlega niöur?
— Hún hefur óneitanlega veriö
mjög dauf undanfarin ár. Fyrir
nokkrum árum voru þó starfandi
hér tveir hjónaklúbbar, sem
gengust fyrir leiksýningum viö
góöar undirtektir. En kvenfélagiö
hefur ekki staöiö aö leiksýningum
lengi. Okkur vantar karlmenn til
þess aö leika;á móti okkur. Þegar
leikstarfsemi hér var hvaö blóm-
legust, var atvinnulffi svo háttaö,
aö á haustin var nær alveg dáuöur
timi og þá tóku allir, sem vettlingi
gátu valdið, þátt i slikri félags-
starfsemi. Nú hefur þetta breyst
þannig, að lftill sem enginn timi
er milli úthalda hjá bátunum, svo
aö viö erum karlmannslausar i
félagsstarfseminni.
• — Hvers vegna leikiö þið
konurnar ekki einar?
■ — Þaö hefur komið til tals, aö
viö gerum það, en ekki.orðiö úr
enn sem komið er, hvaö sem slðar
veröur. Sem stendur er reyndar
léleg aöstaða til leiksýninga á
!ag... frystihús...
Rætt við Guðveigu Sigurðardóttur, Ingi-
björgu Þórarinsdóttur og Helgu Þórar-
insdóttur.
staönum, þvi aö sá hluti Festar,
sem ætlaöur er til leik- og kvik-
myndasýningp, er óbyggður enn-
þá. Þetta var allt annaö, meöan
viö höföum enn afnot af Kven-
félagshúsinu.
Á heimili Guðveigar hittum viö
einnig Ingibjörgu, sextán ára
dóttur hennar, sem starfar i
frystihúsinu. Ingibjörg sagöi, aö
allalgengt væri, aö stúlkur hættu
skólagöngu aö loknu skyldunámi
og færu aö vinna I fiskinum og
loönunni. Það væru frekar pilt-
arnir, sem héldu áfram
skólagöngu. Viö spurðum
Ingibjörgu hvernig lifið .gengi
fyrir sig I frystihúsinu.
— Flesta daga vinnum viö frá
klukkan átta á morgnana til
klukkan tólf á kvöldin, aö minnsta
kosti meöan á loönuvertiöinni
stendur. Auövitaö koma dagar á
milli, sem ekki er unnið svona
lengi. En I fyrravetur man ég, aö
heill mánuður leið svo, aö viö
fengum aldrei fri. Þessi langi
vinnudagur veldur þvi náttúr-
lega, að viö, sem þarna vinnum,
getum ekki tekiö nema mjög tak-
markaöan þátt I félagslifi og þess
háttar. Viö reynum að bæta okkur
þaö upp á sumrin, skemmtum
okkur þá og höfum það notalegt.
— Hvert sækir þú dansleiki?
— Eg fer frekar sjaldan á böll,
en §f ég fer, þá er það oftast á
böllin i Festi. Ég fer miklu frekar
á bió en böll og þá til Reykjavik-
ur, þvi aö hér er ekkert kvik-
myndahús.
Hjá Guðveigu hittum við einnig
aö máli Helgu Þórarinsdóttur,
tengdamóöur hennar, sem kom
vertiöarstúlka til Grindavíkur
innan viö tvitugt, giftist þar fljót-
lega og hefur veriö þar búsett
siöan. Helga átti engin orö til þess
aö lýsa breytingunni, sem orðið
hefur á byggöinni i Grindavik frá
þvi hún kom.þangað fyrst. Flest
taldi hún til batnaðar, ef ekki allt.
Þegar hún man fyrst eftir
bögglauppboöum og kortasölu,
bæöi til þess aö afla f jár til kirkju-
byggingarinnar og eins til þess aö
standa straum af rekstri
félagsins, sem er ansi kostnaöar-
samur. Til dæmis um þaö er nóg
aö benda á, að húsaleigu-
kostnaöúr á siöasta ári var i
kringum tvö hundruö þúsund
krónur.
— Er Festi svona dýr?
— Já, hún er dýr og sérstaklega
kvenfélaginu, þó aö þaö sé skuld-
laus 8 prósent eigandi hússins, þvi
aö viö erum ekki vanar húsa-
leigukostnaöi i kvenfélaginu.
Áöur höföum viö • fritt
húsnæöi.sem var Kvenfélags--
húsiö gamla. En þegar hafist var
handa um aö byggja hér nýtt
félagsheimili, þótti okkur sjálf-
sagt aö taka þátt i þeirri fram-
kvæmd og seldum þess vegna
Kvenfélagshúsiö. Á þvi voru þær
kvaöir, aö það mátti ekki selja
nema undir menningarstarfsemi,
og þar er Tónlistarskólinn nú til
húsa, auk þess sem þar fer fram
kennsla sex ára barna.
— Hvaö eru margir félagar i
Kvenfélagi Grindavikur?
— Þeir eru I kringum tvö
hundruö, sem ég tel nokkuö gott
Ingibjörg Þórarinsdóttir
6. TBL. VIKAN 29