Vikan - 06.02.1975, Blaðsíða 16

Gatsby
hinn mikli
F Scott Fitzgerald
Michaelis og nokkrir aftrir sátu
hjá honum, i fyrstu fjórir eöa
fimm, en svo tveir eöa þrir. Þar
kom loks aB Michaelis varö aö
biöja sIBasta aökomumanninn aö
doka viö fimmtán mínútum leng-
ur, meBan hann færi og lagaöi
könnu af kaffi. Eftir þaö var hann
einn hjá Wilson þar til I birtingu.
Eftir klukkan þrjú tók aö draga
úr samhengislausu muldri Wil-
sons. Hann geröist rólegri og tók
aö tala um gula bllinn. Hann lýsti
yfir aB hann gæti komizt aö hver
ætti þennan gula bíl og rausaöi
slöan eitthvaö á þá leiö, aö fyrir
meira en mánuöi hefði kona hans
komiö heim með meiðsli á andliti
og bólgið nef.
En þegar hann heyröi sjálfan
sig segja þetta, féll hann saman
aö nýju og hóf að kveina ,,ó, guö
minn góöur,” átakanlegum rómi.
Michaelis gerði klaufalega til-
raun til aö beina huga hans að
ööru.
— Hve lengi hefur þú verið
kvæntur, Wilson? Hertu þig nú
upp, sittu kyrr smástund og svar-
aöu því, sem ég spyr þig um. Hve
iengi hefur þú verið kvæntur?
— Tólf ár.
— Hafiö þiö nokkurn tlma átt
börn, ha? Svona nú, Georg, sittu
kyrr, — ég var að spyrja þig.
Attuö þiö einhver börn?
Höröu brúnu bjöllurnar létu
ekki af að fljúga á daufa ljósaper-
una, og I hvert sinn sem Michelis
heyrði bil þjóta hjá I myrkrinu úti
fyrir, fannst honum hljóðið minna
á bllinn.sem ekki stanzaði nokkr-
um stundum áður. Honum var
ekki um aö fara inn I sjálft bila-
skýliö, þvi þaö voru enn blóðblett-
ir á vinnuborðinu, þar sem likið
haföi legiö. Þvi gekk hann fram
og aftur um skrifstofuna og áöur
en dagur rann, þekkti hann hvern
hlut þar inni. Þess á milli settist
hann hjá Wilson og reyndi aö róa
hann.
• — Ertu ekki I einhverju kirkju-
félagi, Wilson. Ja, jafnvel þótt
langt sé siðan þú hefur sótt
messu. Kannske ég ætti aö
hringja til kirkjunnar og biðja
prest aö koma og ræöa viö þig,
ha?
• — Ég tilheyri ekki neinni
kirkju.
— Þú ættir að vera I kirkjufé-
legi, Wilson, — vegna stunda sem
þessarar, llttu á. Einhvern tlma
hlýtur þú að hafa sótt kirkju?
Giftuö þið ykkur ekki I kirkju?
Hlustaöu, Georg, hlustaöu á mig.
Giftuö þið ykkur ekki I kirkju.
— Þaö er svo langt slöan.
Vegna áreynzlunnar við að
svara, mátti hann til að hætta að
róa fram i gráðiö um stund, — og
eitt andartak þagði hann. Þá kom
sami gamli svipurinn I augu hans,
svipur einhvers staðaT milli með-
vitundar og vitfirringar.
— Llttu ofan I skúffuna þarna,
sagöi hann og benti á skrifborðið.
— Hvaða skúffu.
— Þessa skúffu, — þessa
þarna.
Michaelis lauk upp skúffunni.
sem næst honum var. í henni var
ekkert að sjá nema litiö en vand-
aö hundahálsband úr leðri og búið
silfri. Það var auösæilega spán-
nýtt.
— Þetta? spuröi hann og hélt
þvl á lofti.
Wilson kinkaði kolli og haföi
ekki af þvi augun.
— Ég fann það I gærkvöldi.
Hún ætlaði að fara að segja mér
einhverja sögu, en ég sá aö hér
var eitthvað skrýtið á ferð.
— Áttu við að konan þín hafi
keypt þetta?
— Það lá vafið inn I munn-
þurrku á borðinu hennar.
Michaelis fékk ekkert séð und-
arlegt við þetta og hann taldi upp
fyrir Wilson fjölmargar ástæður,
sem kona hans hefði getað haft,
til að kaupa hundaól. En Wilson
hafði auðsæilega heyrt einhverjar
þessara útskýringa fyrr, þvl hann
hóf að stynja, „ó, guð” á ný,
hvíslandi röddu, — og huggari
hans lét frekari útskýringar biða
betri tlma.
— Og svo drap hann hana,
sagði Wilson. Munnurinn á hon-
um var nú allt I einu kjánalega
opinn.
— Hver geröi það?
— Ég veit um leið til að komast
aö þvi.
— Þú et lasinn, Georg, sagði
vinur hans. — Þetta hefur verið
þér erfitt og þú veizt ekki hvað þú
segir. Reyndu nú að vera kyrr
fram til morguns.
— Hann myrti hana.
— Það var slys, Georg.
Wilson hristi höfuðið. Hann
plrði augunum og lauk munninum
eilltiö meir upp, eins og þeir gera
sem betur þykjast vita.
— Ég veit það, sagði hann á-
kveöinn. — Ég er einn þessara
grandvöru náunga, sem ekki trúi
að neinn hafi illt I hyggju, en
þegar ég veit, þá veit ég lika. Það
var maðurinn I þessum bíl. Hún
hljóp út til að tala við hann og
hann vildi ekki stoppa.
Michaelis hafði einnig verið á-
horfandi að þessu, en hann hafði
ekki látift sér detta i hug að sér-
kennilegar ástæður kynnu aö
liggja að baki. Hann hafði fremur
talið aö frú Wilson hefði veriö að
flýja á brott frá manni slnum, en
að hún hefði ætlað að hlaupa I veg
fyrir einn sérstakan bil.
— Hvers vegna hefði hún átt að
breytast svona?
— Hún var djúphugul, sagði
Wilson, eins og það væri nóg svar
viö spurningunni. „Ah-h-h-h-”.
Hann hóf að róa fram I gráöið á
ný og Michaelis stóð og neri
hundaólinni milli handanna.
— Ef til vill átt þú einhvern vin,
sem ég get hringt til, Georg?
Annars var það borin von, —
hann var næstum viss um áð Wil-
son ætti engan vin. Hann var ekki
einu sinni nægur félagsskapur
fyrir konu slna. Hann gladdist,
þegar hann varð þess var
skömmu slðar, að breyting var á
oröin I skrifstofunni, bláleita
sklmu lagöi inn um gluggann og
hánn vissi að dagrenning var ekki
langt undan. Um klukkan fimm
var oröið nógu bjart, til aö
slökkva mætti ljósiö.
Wilson beindi nú stjörfum aug-
um slnum I átt að öskuhrúgun-
um, þar sem litlir gráir bólstrar
söfnuðust saman I kynjamyndir
og rak til og frá fyrir morgungol-
unni.
— Ég talaði við hana, muldraöi
hann, eftir langa þögn. — Ég
sagði henni að hún gæti haft mig
aö flfli, en að hún gæti ekki haft
Guð fyrir fífl. Ég leiddi hana út að
glugganum, — seinlega stóð Wil-
son á fætur, gekk út að gluggan-
um og laut upp að honum með
nefið fast við glerið. — ég sagði:
,Cotesi
Green
*
$
Topþvængir47 feta, bolsaðir Kr. 26.00jB?00
Undirvængir 48 feta, bols. með
tvöf. horntKO og brjóstmöskvum KivZ7.741.00
Míðnet 28 feia>balsað. 4.0 mnx,^-Kr 24.481.00
Bætingarstykki 100xfíO, 4.0mm. Kr. 7.940.00
Belgbyrgði (yfir) 4.0 mm. Kr. 21.729.00
Belgbyrgði (undir) 4.0 mm. Kr. 23.595.00
auk þessa millinet úr tvöf. 5.0 eða 5.5 mm.
garni, poka. venjulega eða tviskipta úr 5.0 eða
5.5 mm. garni top'pa, belgi o.fl.
Nýja BARDA Bötpvarpan: Þar sem útlit er fyrir að flestöll nútíma skutskip með yfir
1400 hf. vélakraft múTri-elmennt nota þessa nýju botnvörpu i framtíðinni, munum við
hóreftir hafa þessa botnvörpu fyrirliggjandi á lager, bæði i heilu lagi og stykkjum. Við
viljum benda skipstjórum og útgerðarmönnum á ágæta grein urti þessa nýju
botnvörpu í tímaritinu Ægi frá 1 5. nóvember sl.
MARCO hf.
Aðalstræti 6. simar 13480 og 15953.
16 VIKAN 6. TBL.