Vikan - 06.02.1975, Blaðsíða 39

— Ertu lasin, Lucy? spuröi
Sara svolitiö seinna. Lucy haföi
fariö fram f eldhús og náö sér i
glas af vatni.
Lucy kinkaði kolli, svolitiö föl-
leit. — Mér er hálf flökurt, annaö
er þaö nú ekki. Hún benti á bók-
ina, sem hún hafði veriö að lesa.
— Ég er aö lesa um aflimun, bein-
átu, meöferö sára og annaö þess
háttar.
— Lestu þá ekki meira i kvöld,
ef þér llöur illa, sagöi Sara blíö-
lega.
Augu Lucy gneistuðu. Hún
hörfaöi undan, eins og hún væri
hrædd um að Sara tæki af henni
bókina. — Þetta er ákaflega at-
hyglisverð bók, ég hef aldrei ver-
iö svona spennt á ævinni! Þaö er
margt hægt að læra af henni! Ég
ætla ekki aö vera eins og aumingi,
þegar komiö veröur með þessa
vesalings menn frá vlgvöllunum.
Ég ætla aö veröa fær um aö
hjálpa þeim. Ég ætla aö vera bet-
ur undirbúin, en þessar konur,
sem búnar eru að skrifa sig á lista
sem sjálfboðaliöa!
Sara settist niður og skrifaöi
einum tólf konum, sem hún vissi
að höföu stundað einhverskonar
mannúöarmál, en þær höfðu ekki
áhuga og sendu henni hæversk
svarbréf. Hún varð mjög
vonsvikin og Lucy varð ofsalega
reiö.
— Veistu hvers vegha þær láta
svona, Sara? Þær eru að hefna sin
á þér, fyrir að taka frá þeim þann
mann, sem allar vildu eiga fyrir
tengdason.
— Þaöerrangthjá þér, svaraöi
Sara dauflega. — Þaö er sú stað-
reynd, aö ég er gift þeim manni,
sem þær halda aö sé óvinur kon-
ungsins.
Lucy gnisti tönnum. — Ein-
hvern tima skal ég ná mér niðri á
þeim! Þú skalt bara sjá! Bryne
skal ekki verða sá eini, sem þær
lita niöur á!
Þaö leiö langur timi, þangað til
Philip sagöi henni, aö þaö væru
nokkrar konur, sem sætu viö aö
búa til sárabindi spelkur og annaö
þess háttar, þær heföu ekki veriö
lengi aö taka upp hugmynd henn-
ar, sagöi hann. — Mér þykir leitt,
aö þaö var aö nokkru leyti mér aö
kenna, aö þær hafa reynt aö niö-
urlægja þig.
Hann haföi komiö inn i vinnu-
herbergiö til hennar, þar sem hún
sat viö skrifboröiö og var aö
skrifa bréf til gamalla kunningja
heima á Englandi. Hún lagöi frá
sér pennann. — Þaö gerir ekkert
til, ef þær gera eitthvert gagn
meö þessu.
Hann settist á boröshorhið hjá
henni, hallaöi sér fram og horföi á
hana, alvarlegum augum. — Þvi
fyrr, sem þú leysir upp þetta
kjánalega hiónaband bitt,
Sara, þvi auöveldara veröur paö!
Ég hittilögfræöing, sem ég þekki,
I gærkvöldi og talaöi um þetta
mál við hann, aö visú án þess aö
nefna nöfn. Hann sagöi aö þetta
væri engum erfiöleikum bundiö.
Þaö ætti þvi ekki aö veröa erfitt
fyrir þig, sérstaklega þar sem
Bryne Garrett yfirgaf þig, já, þaö
geröi hann reyndar á sinn hátt...
Sara þaut upp, ýtti frá sér
stölnum og rödd hennar titraöi af
reiði. — Hvernig leyfir þú þér
annað eins? Ég var búin aö segja
þér, aö slikt kæmi aldrei til
greina!
Hann gekk nokkur skref i áttina
til : hennar. — Hvers vegna?
Hvaöa tök hefur hann á þér? Er
þvi þannig farið, aö þú elskar
hann, en vilt ekki viðurkenna
þaö?
Hún hristi ákaft höfuöið. — Ég
geng aldrei á bak oröa minna! Ég
svik aldrei þann samning, sem ég
geröi viö Bryne!
— Samning! Philip var
hneykslaöur. — Er það skýringin
á hjónabandi þinu? Hann greip i
handlegg hennar. Nærvera henn-
ar, ilmurinn úr hári hennar og
yndisleiki, geröi hann næstum óð-
an af afbrýöisemi. Hann réöi ekki
viö sig og greip hana I arma sér.
Sara var hjálparlaus i sterkum
örmum hans og hún fann varir
hans viö sinar. Ef hún haföi haft
einhvern efa um tilfinningar sin-
ar gagnvart honum, þá fann hún
nú, aö hún bar engar ástartilfinn-
ingar til hans, þaö var henni ljóst
á þessu augnabliki. Hún kreppti
hnefana og notaði alla sina krafta
til aö stjaka honum frá sér og
losna.
— Philip! Gættu þin! sagöi hún
ákveöin, en rödd hennar var ör-
væntingarfull.
Þaö var eins og skorið hefði
veriö á þau veiku bönd vonar,
sem hann hafði boriö i brjósti.
Hann lét armana falla. En hún
hörfaöi ekki undan i ofboöi. Hún
stóö þarna grafkyrr og sársauk-
inn skein úr augum hennar.
— Þaö getur vel veriö, að ég
elski Bryne, sagði hún. — Ég veit
þaö ekki. Ég veit ekki hvort það
er ást, sem gerir þaö að verkum,
aö hann hverfur aldrei úr huga
mér. Ég.minnist hans á hverju
augnabliki. Ég minnist striönis-
glampans i augum hans. Ég
minnist nærgætni hans viö mig.
Er þaö kannski ást, sem veldur
þvi, aö enginn mannlegur máttur
getur fengiö mig til aö bregðast
honum nú? Það eina, sem ég veit,
er aö ég gæti aldrei hugsaö mér,
aö láta annan mann snerta mig.
Svipur Philips var óræöur. Þaö
var eins og hann vildi halda i siö-
ustu þræöina af viröuleik sinum.
— Þú hefur nú sannarlega leitt
mig i allan sannleika um tilfinn-
ingar þinar til mannsins, sem þú
ert gift. Ég sé, að mér hefur
skjátlast hrapallega. Vertu sæl.
Framhald i næsta blaöi
6. TBL. VIKAN 39
Krani fvrir
kraftblokkina
Hiab-Foco býöur útgeröarmönnum sérstakan krana fyrir kraftblakkir.
Hiab-Foco kraninn gjörbreytir vinnuaðstööu og möguleikum um borö.
Einföld stjórnun og ótrúleg lyftigeta.
Leitiö tæknilegra upplýsinga hjá sölumönnum Veltis h. f.
VELTIR HF!
SUÐURLANDSBRAUT 16. SÍMI 35200
HIRB-FOCQ