Vikan - 01.05.1975, Blaðsíða 20

Svo hafði Þóröur fariö meö biskupnum upp á Akranes.
Morðmál
Ágústar
Jónssonar
Ný skáldsaga eftir Jónas Guömundsson
Stopular fréttir aö heiman.
Þaö var vetur meö svörtum
himni og váskaöa. Grjótiö i tugt-
húsinu var blautt og kalt og þar
bjó óttinn meö föngunum og
tittlingunum.
Þeir hjúfruöu sig lika viö kalt
grjótiö.
Fangarnir voru fyrir löngu
orönir of stiröir i liöunum til aö
ganga uppréttir, og þegar þeir
migu á morgnana, fengu þeir
krampaskjálfta, sem.gat skellt
þeim nieð tittlinginn úti, ef þeir
skoröuöu sig ekki viö múrinn á
meöan. Þeir hættu sér þó aðeins i
húsagarðinn, þar sem fangelsis-
hjónin geymdu mó fyrir sig og
dómsmálakontórinn, ásamt heyi,
fyrir fé einhverra háttsettra
manna, sem stungu eigum sinum
i fangelsi á vetrin. Þetta var
voöalega kalt hús og gaf i engu
eftir ýmsum frægum kirkjum i
þeim efnúm.
Fangarnir höföu smám saman
kælst niöur innra og nú var bióðiö
og hjartaö jafn kalt gráum múrn-
um.
Næst á eftir óttanum viö aö
veröa læstur inni.kemur liklega
óttin viö aö múgurinn brjóti upp
fangelsisportin og ryðjist inni á
fangana og taki lögin i sinar
hendur. Hundraö manneskjur
ryöjist inn meö blóöbragö i
munninuin og sliti fanga sina I
sundur i parta og sláist um
innyflin og garnirnar.
Þaö dreymdi Þórö Böövarsson
hverja nótt I múrnum, eftir aö
fólkiö haföi boriö elda aö föngun-
um um veturinn. Hann óttaöist
nú meira svefn en vöku.
Þaö voru vist stöðugir fundir i
stjórnarskrifstofunni út af
mannshvarfsmálinu. Hann horföi
á látlausa snjókomuna út um
gluggarifuna.
Hann haföi ekki drepiö neinn
svo hann vissi til og hann óttaöist,
þaö mest, að þeim yrði nú kastað
út I snjóinn, fyrir almenning,'
sem var til alls vis um þetta leiti.
Nýrnagulan færöist I aukana i
vatni og brauöi.
Hann fékk stopular fréttir aö
heiman. Hann vissi þó, aö eftir
eina snjódembuna, sem gróf allt
féö aö Holti, haföi konan gefist
upp og þeir komu og tóku börnin
og vistuöu hér og þar um sveitina.
Þau yrðu svo boöin upp i vor.
Konan fór meö þaö yngsta út i
Breiöafjaröareyjar, þangaö sem
hún var ættuö og hún haföi vist
haft stór orö. Bæjarhúsin á Holti
stóöu nú auö, eftir aö kýrin haföi
veriö dregin út og felld.
Tittlingar voru lika farnir frá
Holti.
Þóröi leiö illa. Honum fannst
hann vera saklaus. Ef til vill
heföi honum libiö betur, ef hann
heföi vitaö aö I fangelsum eru
allir menn saklausir.
Sekir menn eru á skútum og
meö fé einhverg tetaðar útí og
þegar þeim er stungiö inn, situr
sektin eftir á dyrakörmunum
fyrir aftan þá eins og lusugt fat.
Yfirheyrslurnar drógust þvi á
langinn og þeir framlengdu
vatniö og brauðiö eftir þörfum.
Þaö liðu jól og þorri, en mála-
ferlin flögruöu eins og reiður fugl
milli Edinborgarpakkhúsa og
Rauöarárvikur, þar sem likiö
fannst fyrr um veturinn.
' Þó Elias væri aö þvi leyti til
betur settur en Þóröur sem fangi,
aö hann haföi ekki minnstu trú á
réttvisinni, úr þvi sem komið var,
þá þoldi hann illa kuldann. Hann
leit á sjálf réttarhöldin sem sér
óviökomandi meö öllu. Hann
haföi breyst i barn. Saltfiskkonan
haföi nú lika gengiö I lið meö al-
menningi og kom ekki meir i
fangelsiö, Viss allsleysis huggu-
legheit, sem einkennt höföu llfs-
stil hans um langt skeiö voru nú
horfin, og þegar lýsnar bitu hann,
beit hann ekki lengur á móti.
Bæjarfógetinn I Reykjavfk hélt
einn ró sinni og æöru. Hann
minnti mest á nýrúna kind, sem
heldur ótrauö yfir auönina miklu i
leit aö nýjum beitarlöndum, sem
hún veit aö eru hinsvegar.bak viö
grasleysiö.
Hann var nú sannfæröur um
þaö, aö þeim Agústi berhenta,
Þóröi og Eliasi heföi lent saman
niröi f portum út af fé, eöa brenni-
vlni og I þeim ryskingum heföi
Agúst verið drepinn.
Peningakoffortiö heföu þeir svo
faliöundir plönkum i Edinborgar-
porti og ef til vill likiö einnig, en
heföu svo siöar um nóttina varpaö
Hkinu fram af steinbryggjunni,
ellegar róiö meö þaö á báti og
sökkt þvi I höfnina. Skektur og
jullur voru alísstaöar til reiöu um
þetta leyti nætur og biöu eftir aö
verða teknar traustataki. Siöan
heföi þá kumpána brostiö kjark
20 VIKAN 18. TBL.