Vikan - 23.10.1975, Blaðsíða 17

rofinm
Smásaga
eftir
Louis Allegri.
stóð Jones og var að tala við lög-
reglumann.
Það sem eftir var siðdegisins
var Fred i öruggu myrkinu i kvik-
myndahúsinu I grenndinni og
reyndi að grafa upp, hvað hann
hafði gert rangt, hvernig Jones
hafi komist aö þessu. Hann kom
seint heim um kvöldið og sat i
stofunni án þess að kveikja ljósið.
Svo hringdi siminn.
bað var ógnvekjandi að heyra
hringinguna. — Hættu, hættu,
tautaði Fred og beit á jaxlinn.
Loks hætti siminn að hringja.
Hann þaut næstum upp af stóln-
um, þegar siminn fór aftur að
hringja. Hann lét hann hringja
langa stund, áður en hann greip
tólið skjálfandi hendi og svaraöi
hásri röddu: — Já?
Ekkert svar. Bara sónninn. Það
hafði verið lagt, á. En hver hafði
hringt? Gat þetta verið rangt
númer? Tvisvar sinnum i röð?
Hann fór ekki i rúmið fyrr en
undir morgun. En hann gat ekki
sofnað. Skúrinn i garðinum dró
hann til sin eins og segull, og loks
gat hann ekki annað en staðið
upp, gengið að glugganum og
gægst út.
Þarna var ljósiö aftur! t litla ó-
hreina glugganum á skúrnum var
flöktandi ljós. Það skein i nokkrar
minútur, en hvarf svo aftur á
sama hátt oj> nóttina áður.
Hann var þungur i höfðinu, þeg-
ar hann lötraði niður um áttaleyt-
iö um morguninn til þess að fá sér
bolla af tei. Hann greip ketilinn
eins og ósjálfrátt og fyllti hann af
vatni. Svo varð honum litið út um
gluggann, og þá missti hann ketil-
inn i gólfið. 1 garðinum hans stóð
lögreglumaður og talaði við
Jones, sem var hinum megin við
girðinguna. Þetta er augnablik
sannleikans, hugsaði Fred, þeg-
ar lögreglumaðurinn sneri sér við
og gekk að bakdyrunum. Hann
skalf i hnjáliðunum, þegar hann
fór fram að opna.
— Herra Jones hefur sagt mér
frá þvi, sem fram fer 1 skúrnum
yðar, sagði lögreglumaðurinn.
— Já, það fer ekki margt fram-
hjá honum, svaraði Fred og
þvingaði sig til að brosa.
— Hafið þér nokkuð á móti þvi,
að ég liti inn i hann núna?
— Auðvitað ekki. Fred fylgdi
honum gegnum garðinn, og hann
sá útundan sér, að Harry Jones
fylgdist forvitnsilega með þeim.
Engu var likara en augu hans
myndu þá og þegar springa út úr
hausnum.
— Þér hafið vist aldrei séð ljós i
skúrnum, sagði lögregluþjónninn.
— Æ... jú, ég hélt mig hafa séð
ljós þar fyrir nokkru siðan. Það
var um kvöld og ég taldi mér svo
trú um, að það hefði bara verið
missýning vegna tunglsljóssins,
laug Fred.
— Sennilega hafa þar samt
verið óboðnir gestir, sagði lög-
reglumaðurinn. — bað kemur sér
vel, að konan yðar er ekki heima.
Mér er sagt, að hún sé farin... frá
yður, er ekki svo? Konur veröa
alltaf hræddar við minnsta tilefni
eins og þér vitið. Þannig er mál
með vexti, að nokkrir þjófar hafa
verið ötulir hér i hverfinu að und-
anförnu. Ég sagði Jones i gær,
að við hefðum þegar varað ibú-
ana hér i kring við þeimr en þó
sagði hann mér ekki frá íjósinu.
bað fékk ég ekki að vita um fyrr
en i dag. Hann sagði, að hann
hefði reynt að hringja til yðar i
gærkvöldi, en þá hefðuð þér ekki
svaraö.
Þeir voru komnir að skúrnum,
og lögreglumaðurinn opnaði
dyrnar.
— Reykið þér?
— Nei, svaraði Fred hissa. —
Eg hætti að reykja fyrir mörgum
árum.
— Hmmmm. Það er öskubakki
hér á borðinu sé ég, og einn þeirra
reykir greinilega pipu. Það gæti
útskýrt þetta undarlega ljós...
Hann beygði sig og tók upp tóma
rauðvinsflösku. — Þeir hafa
greinilega verið að halda upp á
innbrotið hérna niður frá I gær-
kvöldi.
Fred létti ósegjanlega, þegar
lögreglumaðurinn lokaði dyrun-
um á eftir sér. — Við látum lik-
lega nokkra bila vera á verði við
húsið yðar i kvöld, sagði hann. —
Bara svo þér vitið af þvi, þvi aö
komi þjófarnir aftur....
— Já, það er sjálfsagt skyn-
samlegt, sagði Fred. Um leið sá
hann Jones veifa skóflunni, sem
hann hafði fengið lánaöa. —Fred,
kallaði hann, — ég ætlaði bara að
skila henni. - Hann hallaði sér
brosandi yfir girðinguna. Skóflu-
blaðið var moldugt.
Lögregluþjónninn nam staðar
hugsandi á svip.
— Við höfum ekki fundið neitt
af þýfinu, hugsaði hann upphátt,
— og jafnvel þótt það sé ekki
sennilegt, getur veriö, að þeir hafi
grafið það niöur I skúrnum....
Hann leit á Fred.... — Ég held við
ættum að grafa upp gólfið þar til
öryggis. Þér hafið ekki neitt á
móti þvi, er það?

HATTA OG HANNYROAVERZLUNIN
Jenný
Skóiavörfluttíi 13a • Siml 19746 - PötthéH 51 • RtykjavHt
43. TBL. VIKAN 17