Vikan - 01.04.1976, Side 31

manneskjur, þrjár konur, tvær
þeirra augsýnilega aðstoðarstúlkur í
verslun, en sú þriðja bústin kona i
eplagraenum kjól með græn* silki-
lérefti í hálsmálinu og brydding-
um úr hvítu mússulíni.
Fjórða manneskjan var þybbinn,
lítill náungi, sem minnti einna
helst á hnakkakertan spörfugl, þó
að hann væri þessa stundina meira
eins og ólundarlegur steggur tals-
\
Brúðarkjólar
til leigu.
Brúðarkjólar og slör
til leigu.
Uppl. í síma 34231.
* ■■■*
vert þýðingarmikill að eigin mati.
Hann var með rauðan kinnalit og
andlitið dyftað, en hárkollan sem
hann bar var vandlega greidd og
augljóslega valin til þess að bæta úr
því, hvað hann var stuttur í annan
endann. Er furstafrúin kom inn I
herbergið hneigði hann sig með
slíkum tilburðum, að atvinnuball-
etdansari hefði varla getað leikið
það eftir honum. Marianne var að
því komin að skella upp úr, er
furstafrúin sleppti takinu á hand-
legg hennar og gekk á móti þessum
skringilega fugli með framréttar
hendur.
„Aaaa, minn kæri Leroy! Þér
eruð þá kominn og 1 þessu and-
styggilega veðri. Hvernig get ég
þakkað yður nógsamlega?”
,,Ég mátti til með að afhenda
yðar tign jólakjólana persónulega.
Yður að segja, tel ég, að við höfum
gert hreinasta kraftaverk.”
Látbragð hans minnti einna helst
á töframann að galdra kanínur úr
hatti sínum. Hann dró nú hvern
kjólinn á fætur öðrum upp úr
öskjunum og sömuleiðis kasmirsjöl,
slæður og mittislinda, en græn-
klædda konan, sem var engin önnur
en mademoiselle Minette, fræg sem
hirðsali í línvefnaði, dró upp urmul
afhíalíni, bróderuð undirpils, blæj-
ur og fleira þessháttar. Áhyggjur
Mariannes hurfu eins og dögg fyrir
sólu. Af kvenlegri léttúð skemmti
hún sér hið besta yfir þessu hégóm-
lega sjónarspili. Og ekki dró Leroy
úr kátínunni.
Sem snöggvast gleymdi madame
Talleyrand hinum nýja lesara sín-
um og kepptist við að slá litla
manninum gullhamra. Hann átti
það líka svo sannarlega skilið, því
innihaldið I öskjunum var stórl^ost-
legt. Marianne var svo undrandi, að
hún tók naumast eftir þvi, hversu
fjarstæðukennd framkoma manns-
ins var. Henni var enn ókunnugt
um, að þessi litli maður var hinn
frægi Leroy, dömuklæðskeri keis-
araynjunnar. Öll hirðin sóttist eftir
vinnu þessa manns og sömuleiðis
hin nýja Evrópa, sem Napóleon
hafði sölsað undir sig. Hún undrað-
ist, að til skyldi vera slík list í
fatasaumi. Sérstaklega dáðist hún
að möndlugrænum satinkjól með
ÞEGAK HÚN VELUR
ER VARAN FRÁ VAL
VALS
VÖRUR í HVERRI BUÐ
SULTUR
SAFTIR
ÁVAXTASAFAR
TÓMATS0SA
Efnagerðin VflLUR
Kársnesbraut 124
EINNI & PINNI
—LYFTILÖÐ
HAHAHHOHAHOHA
Af hverju ætli ég
^ sé svona
ægilega slappurl
Fitukeppur! Þaö er af því
k aö þú nennir aldrei aö
' fara í almennilega >■
14. TBL. VIKAN 31