Vikan - 21.10.1976, Blaðsíða 3

Viðtal við
Ebeneser Ásgeirsson
í Vörumarkaðinum
Ebb’o’Ebbi eru á toppnum. 1 orðsins
fyllstu og víðustu merkingu. Þau búa í
nýju sérsmiðuðu draumahúsi,
sem er byggt uppi á þaki
Vörumarkaðarins. Þar búa
þau tvö ein, í húsi, sem Salomon
konungur hefði gefíð allar sinar
eigur til að fá að vera i
baðherberginu einu. Gróður er
fluttur upp til þeirra, þar sem
þau eru ,,á toppnum”.
Vörumarkaðurinn er lika
,,á toppnum”, búinn að leggja undir
sig alla bygginguna, og opnar
nýja deild i kjallaranum nú i
mánuðinum.
Svefnherbergi þeirra hjóna.
svo að við Eiríkur keyptum fyrir-
tækið í sameiningu, og þar hóf ég
vinnu. Upphaflega var erfið leiðin
með fyrirtækið, ég varð jafnan að
vinna þar frá því snemma á morgn-
ana og langt fram á kvöld eða nótt.
Eina farartækið, sem ég hafði þá,
var reiðhjól, og hjólaði ég á því um
allan bæ, oft með gardínur á
bakinu, kappa á brjóstinu og i
öllum veðrum. Þetta gekk nú samt
eftir öllum vonum, ég lærði mikið í
landi og hafa skapað ákveðið vöru-
verð, en jafnvel þar sem þau hafa
ekki verið, hafa verslanir víða haft
svokallað ,,biðandi verð" sem þær
hafa í flestum tilfellum farið eftir.
Því var það þannig, að fólk var farið
að venjast sama verðinu allsstaðar
á sama hlutnum og erfitt og tíma-
frekt að sýna fram á, að mögu-
leikar væru á að hafa einhverskonar
..milliverð”, sem menn eru nú samt
farnir að sjá betur og betur.
— Það er eins og ég hafi heyrt
þetta áður, en þá hafa menn bara
notað báðar aðferðirnar...
— Það er ég hræddur um að
gangi ekki til lengdar, hérna hjá
okkur. I einstaka tilfellum hafa
menn reynt að samræma þær
báðar, en þá helst þar sem um ein-
hversskonar einokunaraðstæður er
að ræða, eða að önnur eftirsótt
þjónusta við kaupendur er látin þar
af hendi jafnframt.
— Hún heitir Ebba Thorarensen
og er ættuð frá næsta húsi við mig á
Flateyri.
— Er Ebba fullt nafn?
— Já, það vill svo einkenniiega
til, að við heitum bæði eftir sama
manni, Ebeneser Sturlusyni, er þar
bjó. Árið 1949 fór ég svo til
Reykjavíkur, en þá var þar enga
atvinnu að hafa. Þá fór ég vestur i
Stykkishólm, þar sem ég fékk starf
sem verslunarstjóri hjá Sigurði
Ágústssyni og var þar til 1952, fór
þá aftur til Reykjavíkur — en þar
var þá sama sagan, að ekkert var að
gera. Þá komst Eiríkur bróðir minn
aðþví, að fyrirtækið „Hansa” væri
til sölu, en það hafði hafið fram-
leiðslu á gluggatjöldum. Lauk þvi
trésmíði og fleiru, og svo kom, að
við bræður gátum keypt hæð undir
starfsemina, sem við síðan byggð-
um ofan á. Enn seinna keypti ég af
Eiriki bróður mínum hans hluta í
fyrirtækinu og rak það einn í
nokkur ár. Ég kappkostaði að taka
allar nýjungar í þjónustu fyrir-
tækisins, sem kostur var á, og
vélvæddi það eins og mögulegt var.
Þegar ég seldi það svo fyrir um 10
árum, þá unnu þar 25 manns. En nú
er Hansa hætt að starfa.
— Veistu hver ástæðan er?
— Nei ekki veit ég það? En þá
hafði ég fengið í kollinn þá hug-
mynd, að þörf væri fyrir verslun,
sem færi milliveginn með verð, milli
heildsölu- og smásöluverðs. Ég
hafði að visu aldrei heyrt um slíkt
áður, en dreif mig-til Svíþjóðar
og Danmörku, en fann slíkt fyrir-
bæri hvergi. Ég hafði samt verið
svo bjartsýnn að hefja byggingu á
húsinu og þrælaðist nú í því að
innrétta neðstu hæðina fyrir slíka
verslun.
— Það er rétt að segja hverja
sögu eins og hún er, — að fólk
tók þessu í fýrstunni ekki eins vel
og ég hafði búist við. Kannski var
það líka að einhverju leyti mér að
sjálfum að kenna, því vegna J>en-
ingaleysis gat ég ekki veitt þvi þá
þjónustu í uppþafi, sem nauðsynleg
er. Og fyrstu tvö til þrju’árin voru
erfið, skal ég segja þér. Það tók
langan tíma að kynna þetta nægi-
lega vel fyrir fólki. Verðlagsákvæði
hafa verið í gildi svo lengi hér á
(Jr skrifstofu Vörumarkaóarins.
— Áður en lengra er haldið,
Ebeneser, viltu segja mér eitthvað
frá þinum störfum þar til þú stofn-
aðir Vörumarkaðinn?
— Já, það er ef til vill ekki mikið
að segja, en ég ólst upp á Flateyri
ásamt mínum systkinum og fór
síðan í Verslunarskólann. Eftir að
námi lauk þar, fór ég heim aftur,
gifti mig og byrjaði búskap.
— Giftir þig, segirðu. Hver er
eiginkonan?
43. TBL. VIKAN 3