Vikan - 21.10.1976, Blaðsíða 5

— Nei, það er stigi við hliðina á
lyftunni, sem ég geng niður þegar
ég fer í vinnuna.
— Þið komist þá alls ekki hjá þvi
að ganga í gegnum verslunina,
þegarþið farið út...? spurði ég kvik-
indislega.
— Nei, það er nú gallinn á, mælti
Ebba. En hjá því er ekki hægt að
komast, bætti hún við brosandi um
leið og hún bauð inér meira kaffi.
— Já, það er kannski það, sem
helst mætti finna að því að búa
svona í föstu samhengi við verslun-
ina, — að maður getur hreinlega
aldrei losnað við hana. Það getur
verið dálitið þreytandi á stundum,
því það koma fyrir þeir tímar að
maður vill gjarna slíta sig úr öllum
tengslum við hana um stundarsakir
til að slappa af. En það er alls ekki
hægt. Maður vaknar á morgnana
við ysinn í vinnandi fólkinu niðri,
krakkarnir koma gjarnan hérna við
smástund áður en þau hefja vinnu,
og fá sér eitthvað i svanginn, og
eiginlega er maður farinn að vinna
áður en maður vaknar. Ég kvarta
ekki yfir því, — en það verður
þreytandi til lengdar, að geta aldrei
„slappað af”.
— Þessvegna erum við farin að
hugsa um að búa einhversstaðar
annarsstaðar, svo að mögulegt sé
að slíta tengslin við vinnuna að
kvöldi, eða um helgar. Að vísu
eigum við sumarbustað á yndisleg-
um stað við Þingvallavatn, þar sem
við erum mjög oft um helgar, og
að sumri til er ég gjarnan farinn
að framlengja helgarnar þar um
mánudaginn lika. Þá finn ég best,
hvað það getur verið þýðingarmikið
að komast í burt frá ys og þys
dagsins um stundarsakir. Það er
hverjum manni lífsnauðsyn.
— Og guðsblessun. En nú ferðist
þið töluvert um erlendis, ekki satt?
Þann tíma getur þú sla... ”
— Það er ekki svo vel, sagði
Ebeneser. Oftast þegar ég fer út, þá
er það vegna þess, að ég á erindi á
vörusýningar í sambandi við versl-
unina. Þar er ég því líka bundinn
i báða skó.
— Já. Ég hefi oft notað tækifærið
til að slæðast með í slikum ferðum,
bætti Ebba við, en þar er svipaða
sögu að segja.
— Og ekki getur þú með góðu
móti selt húsið á þessum stað, sagði
ég við Ebeneser.
— Nei, það er ekki svo gott,
sagði hann. En möguleiki er samt á
því að breyta þvi í skrifstofubygg-
ingu fyrir mig. Ég hefi verið að
hugsa um það...
Mér datt í hug, þegar Ebba datt í
hug að stofna Vörumarkaðinn
fyrir 10 árum. Þá var ekki langt á
milli hugsunar og framkvæmda.
Ég flýtti mér því að stinga upp í
mig þvi sem ég átti eftir af kökunni,
þakkaði fyrir mig, kvaddi eins
virðulega og mér var unnt, og ýtti á
lyftuhnappinn.
KARLSSON.
>1* «1*
*T* *T*
43. TBL. VIKAN 5