Vikan - 11.11.1976, Qupperneq 20

Htltnt Curtií
Hrltnt Curtis
Balsam
HEGETABILSK
SHAMPOO
SHAMPOO
Simild.at mankan
vasia hirrt tmr dag
HVER DAG SHAMPOO
Organisk
SHAMPOO
Sámild, at mankan
\askc hárct h'crdaR
Vegetabilsk fyrir feitt hár.
Balsam fyrir eðlilegt hár.
Organisk fyrir þurrt hár.
Hver Dag Shampoo má nota
daglega
Kristján Jóhannesson s/f Laugavegi 114, Rvk s. 32399
,,Já, ég skil. Ég hafði næstum
gleymt töskunni, þegar við stöns-
uðum uppi á fjallinu í morgun. Slíkt
gæti endurtekið sig.” Hún hristi
höfuðið og brosti. Hún fékk sér
aftur bita af samlokunni og fór að
hugsa um hversu afslöppuð hún
hafði verið þessar síðustu tuttugu
og fjóra klukkutíma, afslöppuð og
áhyggjulaus, enda hafði David
algjörlega hugsað fyrir hana.
„Hvernig kanntu við Jo?” spurði
hún allt í einu.
„Agætlega.”
,,Og þú treystir henni?"
„Vissulega.”
„Mér er þá óhætt að opna mig
fyrir heiini. Ég er orðin þreytt á að
vera stöðugt á verði. Það er
eitthvað svo...svo notalegt að hafa
þig nálægt sér David. ”
„Við ættum þá að hafa það
þannig framvegis." Rödd heyrðist
úr stiganum og þvi næst létt fóta-
tak. „Það er Jo,” sagði hann.
David tók Irinu í faðm sér og kyssti
hana. „Þetta er til þess að þú
hugsir hlýlega til mín á meðan ég er
í burtu.” Svo gekk hann yfir að
glugganum og stóð þar kæruleysis-
lega, er Jo opnaði dyrnar.
Jo hneppti frá sér yfirhöfninni
og tók ofan sólgleraugu, sem hún
var með og sömuleiðis slæðu. Hún
var sigrihrósandi. „Nákvæmlega
tuttugu og tvær mínútur,” sagði
hún. „Og þar í er innifalin stutt ferð
í leigubíl, og aukakrókur eftir
hlykkjóttum götunum þangað sem
ég geymi bílinn minn. Þetta er
auðvitað bílaleigubíll, gulbrúnn,
tveggja dyra Ford. Hann stendur í
bílageymslunni hér fyrir utan og ...
hér er ég alla vega komin, rétt
mátulega til þess að fá mér eitthvert
snarl. Þessar ferskjur. Ilmurinn af
þeim minnir á túlípana. Ég þekkti
einu sinni stúlku, sem borðaði
túlípana. Hún geymdi þá í ísskápn-
um hjá sér og fékk sér eitt og eitt
krónublað, þegar hún var svöng.
David hafði gaman af Jo núna.
Hún er mjög lik mér, hugsaði hann,
reynir að breiða yfir vandræði sín.
Eða var það raunverulegur kvíði?
„Hver hafði gætur á hótelinu?”
sagði hann.
„Ludvik. Hann faldi sig á bak
við dagblað niðri i anddyrinu. Fyrr
í morgun var það Jan, þessi ljós-
hærði. Ég sá hvergi Milan, þennan
dökkhærða. En hann er samt
mættur. Ef til vill hafa líka fleiri
bæst i hópinn. Krieger mun skýra
þér nánar frá þessu.”
David skildi hvert hún var að
fara. Hann gekk fram að dyrum og
var með hálfétna samlokuna í
hendinni.
„Þú ættir að taka með þér ryk-
frakkann,” sagði Jo. „Mér sýnist
vera von á þrumuveðri. Skýfall er
einmitt það sem á vantar núna, er
ekki svo?” Hún leit á Irinu og síðan
aftur á David. „Ef þú verður ekki
kominn hingað í tæka tíð,” sagði
hún blátt áfram, „þá verðum við
Irina samferða. Samþykkt?”
Irina leit áhyggjufull á David.
„Ég verð ekki lengi,” sagði hann.
GISSUR
SOLLRA55
BIlL KAVANAGU e.
frank fletcuek
20 VIKAN 46. TBL.