Vikan - 11.11.1976, Blaðsíða 24

7
m —*
Lífið er leikur
*
Rabbað við listamanninn vinsæla
og mannvininn Sigfús Halldórsson
um litlar og stórar flugur,
ferðalög, og
framkvæmdir, en ,,FúsiM
er sjálfur mikill furðufugl
og fjölbreyttur
listamaður af lífi og sál.
í>arna getur Sigfús sannarlega bros-
að, þegar hann er búinn að byggja
heilan kolakrana úr litakökunni,
sem hann heldur á.
Ef þú hittir kunningja þinn,
Pétur eða jafnvel Pál, úti á götu,
þá heilsar þú honum auðvitað,
rabbar við hann svolitla stund,
kveður hann — og gleymir honum
svo.
Ef þú hittir kunningja þinn, Sig-
fús Halldórsson, úti á götu, þá
heilsar þú honum auðvitað, rabbar
við hann svolitla stund, kveður
hann — og gleymir öllu öðru, sem
þú ætlaðir að muna.
Þetta er ekki beinlínis þér að
kenna, og alls ekki Sigfúsi sjálfum.
Hann er fæddur með þessum ósköp-
um, og því verður ekki breytt.
Hann brosir nefnilega með öllum
líkamanum. Það byrjar innst inni
við hjartarætur, brýst út um allan
likamann og birtist þér fyrst í bros-
viprum umhverfis munninn, um leið
og augun brosa á þann veg, sem þú
hefur aldrei séð áður. Brosið birtist
líka í öllum hreyfingum líkamans.
Hann fer skyndilega að standa á
tám, axlimar lyftast — og frá
honum streymir sönn innri gleði við
að sjá þig, gleði og hlýleiki, sem
breytir öllum deginum fyrir þér,
hvort sem þér líkar betur eða verr
— og árangurinn verður ómetanleg-
ur fyrir þig.
Sigfúsi þykir nefnilega innilega
vænt um þig, og það er nákvæm-