Vikan


Vikan - 19.01.1978, Page 21

Vikan - 19.01.1978, Page 21
enn voru menn að vinna við ýmsar lagfæringar á húsinu. Gwenda þóttist þess reynar fullviss, að þeir inyndu ekki fara fyrr en hún væri flutt inn. Breytingunum á eldhúsinu var lokið og nýja baðherbergið var næstum tilbúið. Gwenda ætlaði að biða með allar frekari lagfæringar fyrst um sinn. Hún þurfti að fá tíma til að kynnast þessu nýja heimili sínu betur til þess að geta ákveðið hvaða liti hún vildi hafa í svefnherbergjunum. Húsinu var líka í rauninni ágætlega haldið við og það var engin ástæða til að flana að neinu. í eldhúsinu var kona tekin til starfa, frú Cocker að nafni. 1 fyrstu misskildi hún alþýðlegan vingjarn- leika Gwendu, en strax og Gwenda skildi til hvers hún ætlaðist, þá lét hún ágætlega að stjóm. Einmitt þennan morgun lagði frú Cocker morgunverðarbakkann ó hné Gwendu, um leið og hún settist upp. „Þegar enginn karlmaður er í húsinu,” sagði frú Cocker með festu, ,,vill frúin fá morgunverðinn í rúmið.” Og Gwenda beygði sig fyrir þessari, að þvi er virtist sjálfsögðu, ensku hefð. „Hrærð i dag”, sagði frú Cocker og átti við eggin. „Þú varst eitthvað að minnast á að þú vildir fá reyktan fisk, en ég þóttist vita að þú myndir ekki vilja borða hann hér í svefnherberginu. Hann lyktar svo. Þú færð hann með heitri sósu og ristuðu brauði í kvöld.” „0, þakka þér fyrir, frú Cocker.” Frú Cocker brosti náðarsamlega og gekk í átt til dyra. Gwenda var ekki farin að sofa í stóra hjónaherberginu. Það gat beðið þangað til Giles kæmi. Hún hafði í staðinn valið herbergið við enda gangsins. Hringlaga herbergið með bogadregna glugganum. Þar kunni hún vel við sig og var ánægð. Hún leit nú í kringum sig og sagði með mikilli tilfinningu: Ö, þetta er dásamlegt herbergi.” Frú Cocker leit í kringum sig og virtist vera á sama máli. „Þetta er reglulega snoturt herbergi, frú, þótt það sé lítið. Þar eð það eru rimlar fyrir glugganum, lítur út fyrir að þetta hafi einhvem tíma verið bamaherbergi.” „Eg Eafði nú ekki hugsað út í það. Kannski það sé rétt.” „0 jæja, við sjáum nú til,” sagði frú Cocker um leið og hún fór og rödd hennar gaf ýmislegt í skyn. Hún hefði eins getað sagt: Við sjáum nú til, þegar eiginmaðurinn er fluttur inn. Hver veit nema það eigi eftir að verða þörf fyrir bamaherbergi. Gwenda roðnaði. Hún leit í kringum sig. Bamaherbergi? Jú, MORÐIJR GLEYMSKU GRAFIÐ þetta gæti orðið skemmtilegt barnaherbergi. Hún velti því fyrir sér, hvernig hún myndi hafa það. Stórt dúkkuhús þarna upp við vegginn. Og lágir skápar, fullir af leikföngum. Fjörlegur eldur í amin- um og há rimlagrind i kring, þar sem hægt væri að þurrka litlar flíkur. En ekki þessi ömurlegi gulbrúni veggur. Nei, skemmtilegt veggfóður færi betur. Eitthvað skært og glaðlegt. Litlir vendir af sóleyjum og kornblómum... Já, það væri indælt. Það hlaut að vera hægt að finna veggfóður, sem væri með slíkum myndum. Hún var meira að segja viss um, að hún hafði séð það einhvers staðar. Það þurfti ekki mikið af húsgögn- um í þetta herbergi. Það vom tveir innbyggðir skápar, en annar þeirra, sem var úti í horni, var læstur og lykillinn týndur. Hún varð að muna að biðja mennina að opna hann, áður en þeir fæm. Hinn skápurinn var ekki nógu stór til þess að hún gæti geymt öll fötin sin i honum. Með hverjum deginum sem leið festi hún betur rætur í Hillside. Allt í einu heyrði hún einhvem ræskja sig og hósta lítils háttar fyrir utan opinn gluggann, svo hún flýtti sér að ljúka við morgunverð- inn. Garðyrkjumaðurinn, Foster, efndi nú ekki alltaf það sem hann lofaði, en var greinilega mættur í dag, eins og hann hafði sagt. Gwenda þvoði sér og klæddi sig. Hún fór í ullarpils og peysu og flýtti sér út í garðinn. Foster var að vinna fyrir utan stofugluggann. Það fyrsta, sem Gwenda hafði beðið hann að gera, var að leggja stíg niður í gegnum steinbeðið fyrir utan gluggann. Foster hafði þráast við og ekki viljað færa til mnnana og blómin, en Gwenda hafði setið fast við sinn keip, og á endanum varð hann fullur áhuga á þessu nýja verki. Það hlakkaði í honum, þegar hann heOsaði henni. „Það lítur út fyrir, að þú ætlir að rifja upp liðinn tíma, ungfrú.” (Hann fékkst ekki ofan af því að kalla hana ungfrú.) „Liðinn tíma? Hvernig þá?” Foster sló skóflunni sinni í jörðina. „Ég kom beint niður á gömlu þrepin — sjáðu, þarna hafa þau verið, — alveg eins og þú vildir hafa þau núna. Einhver hefur plantað mnnum yfir þau og þakið þau alveg.” „Það var heimskulega gert,” sagði Gwenda. „Það er miklu skemmtilegra að geta séð niður á grasflötina og út á sjóinn úr stofuglugganum. ” Foster hafði nú ekki miklar skoðanir á þessu með útsýnið, en hann tautaði þó eitthvað til samþykkis. PENNI HINNA VANDLÁTU CROSS penninn hefur sannað yfirburði sína um allan heim. Stórglæsilegur penni sem fæst í 12 eða 14 karata gulli, silfri, krómi og með 12 eða 14 karata gullhúð. CROSS penni erlífstíðareign. PENNAVIÐGERÐIN Ingólfsstræti 2, sími 13271 3. TBL. VIKAN 21

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.