Vikan - 19.01.1978, Qupperneq 44

Ilniluriitn 2l.m;ir% 20. ji|iril N.iulirt 2l.npril 2l.nuii lAiburnrnir 22.mai 2l.júni
Það er löngu orðið
tímabært fyrir þig að
breyta svolitið hög-
um þínum. Til þess
hefur þig skort dug,
en nú bendir allt til
þess, að vel byrji til
framkvæmda.
Þú dregst inn í leið-
indamál, sem á eftir
að angra þig um
skeið. Þú endurnýjar
kunningsskap við
fólk, sem þú hefur
ekki umgengist
lengi. Mánudagur-
inn verður bestur.
Freistingarnar bíða
þín við hvert fótmál
næstu daga. Vand-
inn er bara að stand-
ast þær hættuleg-
ustu, en falla fyrir
þeim saklausustu!
Stattu þig!
kr.-'bhinn 22. júni 2.V júli
Þú ert nokkuð vel á
vegi staddur þessa
dagana, en það gæti
hallað undan fæti, ef
þú ert ekki vel á
verði. Taktu helgina
rólega, vertu frekar
heima við.
I.jóni’l 24.júli 24.jiíú*l
Vikan framundan
verður hagstæð á
vinnustað, og eru
líkur til, að þú vaxir í
áliti hjá yfirboðurum
þínum, enda áttu..
það skilið. Helgin
verður skemmtileg.
Vegna einkennilegs
misskilnings verður
þú hafður fyrir
rangri sök, en það
leiðréttist allt saman
og þú færð ágæta
ástæðu til að létta
þér dálitið upp um
helgina.
Vogarfólki er best að
hafa hægt um sig og
stofna ekki til mikilla
framkvæmda næstu
daga. Þar fyrir þarf
ekki vikan að verða
leiðinleg, þvert á
móti.
Sporótlrckinn 24.okl. !!.Vnói.
Láttu ekki á þig fá,
þótt sumir hristi höf-
uðið yfir hugmynd-
um þinum, vikan
framundan er ein-
mitt rétti tíminn til
þess að hrinda þeim í
framkvæmd.
Ho|(niaAurinn 24.nút. 2l.dct.
Ástamálin eru ærið
fy rirferðarmikil þessa
vikuna, en kvenfólk-
ið í þessu merki ætti
að vara sig á að láta
tilfinningasemina ná
of sterkum tökum á
sér.
Slcingcilin 22. dcs. 20. jan.
Þú lendir í svolitlum
vandræðum með
sjálfan þig næstu
daga og átt erfitt
með að gera upp á
milli tveggja kosta,
sem þér virðist hvor-
ugur góður. Laugar-
dagurinn er bestur.
Valnsbcrinn 2l.jan. d.fchr.
Föstudagurinn verð-
ur merkilegasti dag-
ur vikunnar. Þá ger-
ist eitthvað, sem
kann að skipta fram-
tíðina miklu, þótt
það komi ekki undir-
eins í ljós.
Fiskarnir 20.fcbr. 20.mars
Framundan er frem-
ur tilbreytingarlaus
vika, en þó alls ekki
leiðinleg. Þú verður
talsvert heima við,
og er það vel. Helgin
verður róleg og nota-
leg.
myndi gera allt til að sjá hann
hamingjusaman.
En hún sagði þetta ekki.
— Já, ég veit ekki, svaraði hún í
staðinn og gætti þess að vera róleg.
— En Ebba hefur alltaf fengið allt,
sem hún vill. Faðir hennar var
ríkasti bóndinn á Ási, og hann var
eftirlátur við hana. Hún er einfald-
lega vön að fá allt, sem hún bendir
á.
— Þá er nú kominn tími til, að
hún fái að læra eitthvað!
Júlía fann kuldann í rödd Henriks
og varð óróleg.
— Ég ásaka þig ekki, hélt Henrik
áfram. — Þú vissir ekki, hvað þú
varst að gera. En hún notfærði sér
varnarleysi þitt og stal drengnum
frá þér. Syni mínum!
— Bíddu aðeins! Júlía kerrti
hnakkann. Henni var nóg boðið og
vildi ekki sitja undir reiðilestri
hans. En hann hlustaði ekki á hana.
— Sonur minn! Á sonur minn að
alast upp á heimili annars manns og
teljast hans? Á hann að vera sonur
konu, sem er svikari? Aldrei.... svo
lengi sem ég lifi.
— Þú þarft að fá að vita eitt enn,
sagði Júlía allt í einu og fann votta
fyrir samviskubiti. — Ebba lofaði
að hjálpa mér um peninga. Að
borga nám mitt hér, á ég við. Með
því skilyrði....
— Þetta er það lítilmótlegasta,
sem ég hefi heyrt. Reyndi hún að
kaupa þig?
— Já, það gerði hún, sagði Júlía
þurrlega.
— Tókstu á móti peningunum?
— Hvað annað átti ég að gera?
Þú skilur vel....
— Nei, sagði Henrik hörkulega.
— Um leið og ég hefi rekið erindi
mín hér í Stokkhólmi förum við að
Steinum. Ég ætla að gera upp við
þetta fólk. Ég skal sýna þeim, að
það er ekki hægt að kaupa barn á
svona einfaldan hátt. Og hún skal
fá að ganga á eftir þér, að þú veitir
henni fyrirgefningu fyrir það, sem
þú hefur orðið að þola.
Júlía brosti kuldalega. Þetta var
að verða óþarflega dramatiskt. Hún
var ekki viss um, að heimsóknin að
Steinum yrði á þann veg, sem
Henrik imyndaði sér. Hún hafði
engan áhuga á að vera að athlægi.
Að vísu likaði henni ekki illa, að
Henrik tók þetta nærri sér. Það
hlaut að merkja, að hann bar til
hennar hlýjar tilfinningar. Hún
fann, að aðdráttarafl hans var jafn
sterkt og fyrr. Hún hafði verið
ástfangin af honum og héít, að hann
hefði gleymt henni, en hann var
kominn aftur til hennar. Og nú
knýtti þau band, mjög sterkt band.
Hvað myndi Ebba segja, ef þau
kæmu að Steinum? Það yrði
spennandi að sjá upplitið á henni.
Hún sat þarna í þeirri sælu trú, að
öllu væri borgið, þar sem Júlía hafði
tekið við peningunum hennar...
Júlía teygði sig á tá og kyssti
Henrik. — Ég kem með þér, sagði
hún.
— ÆTLARÐU virkilega að fara
til Mattisgarðs? sagði Lúkas
áhyggjufullur. — Ertu nógu
hraust? Hefurðu ráðgast við lækn-
inn?
— Já, og hann sagði, að ég mætti
fara. Ebba grúfði sig yfir hannyrð-
irnar. — Ég kæri mig ekki um, að
systkini mín ráði því ein, hvað í
minn hlut kemur, sagði hún
stilUlega. — Og auk þess verður
Jóhanna með mér.
— Jæja já. Þú hefur þá séð fyrir
öUu.
Lúkas fór sína leið, en var
greinilega gramt í geði. Ebba var
ekki sjálfri sér lík eftir veikindin.
Það var líkast þvi, að eitthvað
þjakaði hana stöðugt og yUi henni
áhyggjum. Hún, sem ætti að geta
verið glöð og ánægð með batann hjá
þeim báðum. Ákesson sagði, að
ekkert væri að Utla barninu, sem
hún bæri nú undir brjósti, svo ekki
þurfti hún að bera kvíðboga vegna
þess. Hvað var það þá, sem gerði
hana svona niðurdregna og fjar-
læga? Lúkas andvarpaði þungan og
beit sig í vörina. Hún gekk þögul og
ráðleysisleg um húsið. Hvernig
stóð á því, að henni leið svona?
Hafði hann þessi áhrif á hana?
Höfðu honum orðið á mistök. Hún
var svo miklu yngri en hann.
Iðraðist hún þess að hafa gefist
honum?
Já, þetta með arfinn varð hún að
leysa sjálf. Hann hafði ekki tíma tU
að fara, og hann gat ekki fengið sig
til að trúa því, að Jón Mattison
hlunnfæri hálfsystur sína. En fyrst
Ebba hafði áhyggjur af þessu, þá
varð hún að ráða fram úr því.
Einkennilegt, að hún skyldi allt í
einu fá áhuga á arfinum, fyrr hafði
hún ekki nefnt hann einu orði.
Lúkas gekk þungum skrefum inn á
skrifstofuna sina.
Það var haust. Framan við
rauðmálaða bygginguna lágu guln-
uð haustlaufin og feyktust tU fyrir
vindinum. Brátt þyrfti að setja
gluggahlerana fyrir. Það var mikið
verk að undirbúa komu vetrarins.
Ennþá voru nokkrar rósir í þeim
beðum, þar sem skjól var mest, og
börnin hlupu berfætt um í grasinu.
Lúkas horfði brosandi á eftir þeim.
Þess yrði ekki langt að bíða, að Karl
Mattias yrði enn af þeim. Hann
ætlaði ekki að loka hann inni i
herragarðinum. Hann átti að fá að
hlaupa frjáls um, eins og hann
sjálfur. Faðir hans hafði verið
frjálslyndur og komið fram með
ýmsar nýjungar. Ein af þeim var,
að börnin á herragarðinum ælust
upp við frjálsræði og umgengjust
40 VIKAN 3. TBL.